Мерил Стрип замонамизнинг энг буюк актрисаларидан бири. Ярим асрлик фаолияти давомида у кино, театр ва телевидениеда юздан ортиқ ролларни ижро этган. У учта “Оскар”, иккита BAFTA мукофоти ва тўққизта “Олтин глобус” қатори юзлаб нуфузли мукофотлар билан тақдирланган. Шунингдек, Мерил Стрип “Оскар”га энг кўп номзод кўрсатилган актрисадир (17 марта энг яхши аёл роли ва 4 марта энг яхши иккинчи даражали аёл роли учун).
Мерил Стрипнинг ўзига хос хусусияти турли хил лаҳжаларни моҳирона тақлид қила олиш қобилиятидир. Барбара Стрейзанддан ўзлаштирилган бу маҳоратни у актёрлик санъатининг ажралмас қисми деб ҳисоблайди, чунки усиз персонажни тўлақонли гавдалантириш мумкин эмас. Бироқ бу унинг ижодида намоён бўлган Стрипнинг серқирра истеъдодининг фақат бир қиррасидир.
“Буғу овчиси”
1977 йилдаги “Жулия” фильмидаги Энн Марининг эпизодик роли Мерил Стрипнинг кино карьерасини бошлаб берди. Бир йил ўтгач, Роберт Де Ниро билан “Буғу овчиси” ҳарбий драмасида рол ижро этиши унга кенг шуҳрат келтирди ва иккинчи даражали энг яхши аёл роли учун биринчи марта “Оскар” мукофотига номзод бўлди.
“Крамер Крамерга қарши”
“Крамер Крамерга қарши” фильми Мерил Стрипга энг яхши ёрдамчи аёл рол учун биринчи “Оскар” мукофотини келтирди. Бош ролларни Дастин Хоффман ва Жастин Генри ижро этган. Гарчи уларнинг олдида Стрипнинг экрандаги вақти анча кам бўлса-да, унинг қаҳрамони дастлабки сценарийда кўзда тутилганидан кўра жонлироқ ва таъсирлироқ бўлиб чиқди.
Жоанна Крамер (Стрип) — “ўзлигини топиш” учун эри ва ёш ўғлини ташлаб кетган уй бекаси. Янги жойга жойлашгач, у суд орқали собиқ эридан боланинг васийлигини тортиб олишга ҳаракат қилади. Бироқ бир ярим йил ичида ота ва ўғил иккаласи ҳаётларини йўлга қўйишга улгурган, энди эса Жоанна бузғунчи ролида намоён бўлади.
“Софининг танлови”
Алан Ж.Пакуланинг “Софининг танлови” драмаси актриса учун ҳақиқий синов бўлди ва у бунинг учун энг яхши аёл рол ижрочиси сифатида биринчи “Оскар” мукофотини қўлга киритди. Освенсимдан омон қолган поляк муҳожир аёлнинг мураккаб, чуқур ҳиссиётларга тўла роли Мерил Стрип фильмографиясидаги энг эсда қоларли роллардан бирига айланди.
Унинг қаҳрамони Бруклинда шизофрениядан азият чекаётган севгилиси Натан (Кевин Клайн) билан бирга яшайди. Бир куни уларнинг ҳаётига ёш ёзувчи Стинго (Питер МакНикол) кириб келади. Аста-секин Стинго Софининг ўтмиши ва нацистлар асирлигида қилишга мажбур бўлган даҳшатли танлови ҳақида билиб олади.
“Медисон округи кўприклари”
1995 йилда Клинт Иствуднинг “Медисон округи кўприклари” номли мелодрамаси экранларга чиқди. Иствуд билан ижодий ҳамкорлиги Мерил Стрипга навбатдаги “Оскар” номинациясини келтирди.
Меросни кўздан кечираётиб, Майкл ва Каролин Жонсонлар бир нечта кундаликлар топиб олади. Улардан яқинда вафот этган оналари Франческанинг (Стрип) ҳаётида тўрт кун бўлганини ва у бу кунлар хотирасини умрининг охиригача асраб келганини билиб олади. Маълум бўлишича, 30 йил олдин улар отаси билан ярмаркага кетишганида, уларнинг фермасига National Geographic журнали суратчиси Роберт Кинкейд (Иствуд) ташриф буюрган экан. У ноёб ёпиқ кўприкларни суратга олиши керак бўлган ва Франческа уни кузатиб борган. Шундай қилиб, уларнинг қисқа, аммо ҳис-туйғуларга тўла севги муносабатлари бошланган.
“Қаттиққўл хоним”
Девид Фрэнкэлнинг “Қаттиққўл хоним” фильми Мерил Стрипга яна бир бор тенги йўқ буюк актриса эканлигини исботлаш имконини берди.
Фильмнинг марказий қаҳрамони мода журналига бош муҳаррирнинг кичик ёрдамчиси сифатида ишга жойлашган журналист Андреа Сакс (Анн Хетеуэй)дир. Қиз ўз нашрининг мавзусидан узоқ бўлса-да, қаттиққўл ва ҳукмрон бошлиқ таъсири остида аста-секин ўзгариб, ўзининг янги, такомиллашган версиясига айланиб боради.
Фильм кўплаб мукофотларга сазовор бўлди ва Стрипнинг ижросини нафақат танқидчилар, балки унинг қаҳрамони прототипига ўхшаш Vogue бош муҳаррири Анна Винтур ҳам эътироф этади.
Изоҳ (0)