“Калмар ўйини” ҳақиқий феноменга айланди ва сериалнинг энг эсда қоларли декорацияларидан бири, шубҳасиз, лабиринт-зинапоядир. У нафақат ўйин иштирокчилари тушиб қоладиган тартибсизлик ва берк айланани ифодалайди, балки санъатда ҳақиқий прототипга ҳам эга — у рассом Мауриц Корнелис Эшернинг асари ҳисобланади. Сериалдаги бу лабиринт, унинг “имконсиз” шакллари сингари, томошабинда нафақат визуал ҳайрат, балки енгил чалкашликни ҳам уйғотади.
Лойиҳа режиссёри ва сценарий муаллифи Хван Дон Хек бу зинапояни яратишда Эшернинг гравюралари, хусусан, машҳур “Нисбийлик” литографияси илҳом манбайи бўлганини тан олган. Турли бурчакларда ғалати тарзда кесишган турли дунёлар ва фазолар акс эттирилган бу асар ўйин секторига олиб борадиган сирли зинапоя ғоясига асос бўлган.
Эшернинг “Қавариқ ва ботиқ” асарида ҳам сериалдаги мураккаб зинапоя тузилмаларига ўхшаш конструкцияларни кўриш мумкин. Бу меъморий иллюзиялар “Калмар ўйини” ижодкорлари томошабинга етказмоқчи бўлган муҳитни мукаммал акс эттиради.
Аммо бу асарнинг ўзига хос қийинчиликлари ҳам бор эди. Визуал жиҳатдан таъсирчан бўлган лабиринт-зиналар суратга олиш жамоаси учун чинакам бош оғриғига айланади. Хван Дон Хек актёрлар ва операторларнинг ҳаракатларини мувофиқлаштириш керак бўлган суратга олиш майдонида ўзи ҳам йўл топишга қийналганини таъкидлайди.
Декорациянинг ўзи мураккаб лабиринт сифатида яратилгани боис ҳатто тажрибали режиссёр ҳам унда адашиб қоларди. Камераларни тўғри жойлаштириш ҳар доим ҳам осон бўлмаган, керакли ракурсларни олиш учун деворларни бузишга тўғри келган. Бадиий раҳбар Чхе Гён Соннинг айтишича, суратга олиш жамоаси баъзида кадрга тушмаслик учун камераларни қаерга қўйиш мумкинлиги ҳақида бош қотиришдан чарчаган.
Барча қийинчиликларга қарамай, лабиринт-зиналар сериалнинг энг таъсирчан ва эсда қоларли декорацияларидан бирига айланди. У нафақат визуал муҳитнинг муҳим қисми сифатида хизмат қилади, балки экранда содир бўлаётган воқеаларнинг чалкашлигини ҳам акс эттиради, бунда қаҳрамоннинг ҳар бир қадами кутилмаган оқибатларга олиб келиши мумкин.
Изоҳ (0)