Kino san’ati odamlarni hayratga solishga qodir. Tomoshabin vaznsizlikka, ulkan maxluqlarga va imkonsiz ko‘rinadigan tryuklarning haqiqiyligiga ishonadi, bularning barchasi mohir rejissyorlarning mahorati natijasi ekanligini payqashmaydi ham.
“Gravitatsiya” (2013) — vaznsizlik illyuziyasi
Filmda Sandra Bullok go‘yo haqiqiy kosmosda suzib yurgandek tuyuladi. Aslida esa barcha sahnalar pavilyonda suratga olingan: aktrisa montaj paytida olib tashlanadigan arqonlarga osilgan holda ishlagan. Haqiqiy harakatlarga erishish uchun aylanuvchi platformalardan foydalanilgan, kosmik manzaralar esa ulkan ekranlarga proyeksiya qilingan. Kameralar platforma bilan sinxronlashtirilgan holda parvoz effektini yaratgan. Natijada shunday vaznsizlik hosil bo‘lganki, unga ishongingiz keladi.
“King Kong” (1933) — jonlantirilgan qo‘g‘irchoq
“King Kong” ijodkorlari kadrma-kadr animatsiyadan foydalangan. Balandligi 45 santimetr bo‘lgan haykalni qo‘lda, har bir kadrni alohida siljitib, harakat tasavvurini hosil qilganlar. Shahar kichik maketlardan bunyod etilgan, aktyorlar alohida suratga olinib, orqa proyeksiya yordamida animatsiya bilan uyg‘unlashtirilgan. O‘ttizinchi yillar uchun bu haqiqiy texnik yutuq edi, o‘sha davr tomoshabinlari uchun esa go‘yo tirik ulkan maymun namoyon bo‘lgan.
“Titanik” (1997) — maketlar va basseyn
Jeyms Kemeron kemani deyarli asl o‘lchamda qayta tiklaydi. Kema maxsus qurilgan ulkan hovuzga joylashtirilgan. Ommaviy sahnalar ham haqiqiy aktyorlar, ham manekenlar ishtirokida suratga olingan. Aysberg, suv sachrashi, yoriqlar — barchasi alohida qismlarga bo‘lib suratga olinib, keyin montaj jarayonida birlashtirilgan. Palubadagi olomon odamlar va kompyuter modellari aralashmasidan iborat, biroq tomoshabin buni payqamaydi ham.
“Uzuklar hukmdori: birodarlik uzugi” (2001) — perspektiva o‘yini
Xobbitlar va odamlar o‘rtasidagi bo‘y farqini grafikasiz qanday ko‘rsatish mumkin? Piter Jekson boshqacha yo‘l tutdi: u majburiy perspektivadan foydalandi. Ian Makkellen (Gendalf) kameraga yaqinroq, Elayjа Vud (Frodo) esa uzoqroqda o‘tirgan. Stollar, piyolalar va hatto kitoblar ham turli o‘lchamlarda tayyorlangan. Bularning barchasi ishonchlilikni ta’minlash uchun qilingan.
“Telba Maks: g‘azab yo‘li” (2015) — haqiqiy portlashlar
Bu filmda CGI deyarli ishlatilmagan. Jorj Miller hamma narsani chinakamiga amalga oshirishga qaror qilgan: 150 dan ortiq avtomobil suratga olish uchun maxsus yasalgan, kaskadyorlar xavfli tryuklarni to‘liq tezlikda bajargan va portlashlar Namibiya sahrosida haqiqatan ham yuz bergan.
Izoh (0)