Биз кинода турли касбдаги одамлар мода журналининг муқовасидагига ўхшаб кўринишга ўрганиб қолганмиз: замонавий, нафис ва чиройли кийимларда. Бироқ реал ҳаёт бундай эмас. Баъзан кинематографлар идеал образ яратиб, реал воқеликни анча бўрттириб тасвирлайди. Буларнинг ҳаммаси томошабинда мутлақо нотўғри тасаввур ҳосил бўлишига олиб келади.
Археологлар
“Лара Крофт” фильмида археолог Лара вақтни пойга, қароқчилар ва хавфли саргузаштлар билан ўтказадиган жангари қаҳрамон сифатида тасвирланган. Унинг қадди-қомати баланд, кийимлари ўзига ёпишиб турган ва ҳар қандай вазиятда мукаммал пардоз-андозда бўлади.
Аслида, археологлар кўп вақтларини сермашаққат ишларга: ҳужжатларни ўрганишга, чанг ва ифлос шароитларда қазиш ишларига сарфлайди. Кўпинча монотон ва физик жиҳатдан мураккаб вазифаларга дуч келади.
Биологлар
Биологлар организмлар ёки вируслар билан ишлайдиган фильмларда қаҳрамонлар одатда стерил ва визуал жиҳатдан шинам лабораторияларда ишлайди, улар ҳақиқий илмий ускуналардан кўра кўпроқ декорацияга ўхшайдиган турли хил колбалар ва пробиркаларга тўла бўлади. Кўпинча илмий ходимлар сочлари ёйилган ҳолда халат ёки ниқобсиз ишлайди.
Аслида эса лабораториялар анча оддий бўлиб, хавфсизликнинг қатъий протоколларига риоя қилиш эса олимнинг кундалик ишининг мажбурий элементидир.
Физик олимлар
“Бутун дунё ҳам камлик қилади” фильмида актриса Дениз Ричардс кўп вақтини калта шорти ва тор майкада ўтказадиган физик олим доктор Кристмас Жонс ролини ижро этади.
Бу образ ҳақиқатдан жуда йироқ: физиклар, айниқса тор соҳада ишлайдиган мутахассислар вақтларини махсус ҳимоя кийимлари ва қатъий интизом талаб қилинадиган лабораторияларда ёки мураккаб иншоотларда ўтказади. Ҳақиқий олимлар фильмда кўрсатилганидек дунёни деярли ёлғиз ўзлари қутқариш билан шуғулланмайди, аксинча, улар машаққатли тадқиқотлар ва мураккаб муҳандислик лойиҳалари устида ишлашади.
Кутубхоначилар
“Мумиё” фильмида кутубхоначи нафис, замонавий ва жуда жозибадор қиз сифатида тасвирланган. Унинг ташқи кўриниши — жингалак сочлари, нафис кўйлаги ва назокатли ҳаракатлари бу касбнинг романтиклаштирилган образини яратади.
Аслида кутубхоначилар одатда китобларни тизимлаш, илмий тадқиқот ишлари ва ахборот тақдим этиш билан шуғулланади, уларнинг ташқи кўриниши эса кинематографик қолипларга қараганда анча оддийроқ бўлади.
Котибалар
Фильмларда котибалар кўпинча ёш, жозибадор қизлар сифатида тасвирланади. Улар бир вақтнинг ўзида ўнлаб вазифаларни бажараётгандек кўрсатилади: телефонда гаплашиш, жадвал тузиш, ҳужжатлар билан югуриб юриш ва доимо тартибсиз шароитида ишлаш. Уларнинг иш столи одатда қоғозлар билан тўлиб-тошган бўлади, ташқи кўриниши эса ҳар доим бенуқсон: мукаммал пардоз, замонавий кийим ва баланд пошнали туфли.
Аслида эса котибалик юқори даражадаги диққат-эътибор, тизимлилик ва стрессга чидамлиликни талаб қилади. Бундай тартибсизликка ҳеч ким узоқ вақт дош беролмасди. Доимий югуриб юриш ва зўриқишда ҳар қандай пардоз бузилиб кетарди. Профессионал офислардаги қатъий кийиниш қоидалари эса ҳаддан ташқари ёрқин ёки енгил-елпи кўринишни ман этади.
Журналистлар
“Катта шаҳар” сериалида Керри Бредшоу замонавий журналист сифатида тасвирланган. Унинг гардеробида дизайнерлик либослар, жуда қиммат пойабзал ва аксессуарлар бўлади. Журналистлик эса кўпроқ зиёфат ва учрашувлар учун бемалол вақт топиладиган ёқимли севимли машғулот сифатида кўрсатилади.
Ҳақиқатда эса журналистлар, айниқса, таҳририятларда ишловчилар кўпинча стрессга ва компьютерда узоқ соат ишлашга дуч келишади. Уларнинг кийимлари ҳам одатда қулай ва оддий бўлади.
Шифокорлар
Фильм ва сериалларда шифокорлар кўпинча очиқ кийинган, сочлари ёйилган ва ноз-карашмали, замонавий, жозибали аёл сифатида тасвирланади. Бундай образлар одатда бўрттириб кўрсатилади.
Аслида эса шифокорлар, айниқса, иш билан банд бўлган кунларда, катта иш юкламасига дуч келишади ва шунчалик чарчашадики, ҳатто табассум қилишга ҳам вақт ва куч қолмайди, ноз-карашма ҳақида гапирмаса ҳам бўлади. Бундан ташқари, қатъий кийиниш қоидалари ва шифокорлик одоби профессионал муҳитда очиқ кийиниш ёки номақбул хатти-ҳаракатларни истисно қилади.
Изоҳ (0)