Ravshan Hakimov boshlovchi va prodyuser sifatida tomoshabinlarga yaxshi tanish. Afsuski, u keyingi paytlarda ijodni tark etib, AQSHda faoliyat yuritayotgandi. “Daryo”ga bergan intervyusida muhojirlikda qiyin kunlarni boshdan kechirgani, AQSHda ijod qilolmagani haqidagi savollarga quyidagicha javob berdi.
— Amerika orzu emas, bu yerda dollardan boshqa hech narsa yo‘q, deb ko‘p aytaman. U yerda mehr oqibat va vatanda his qilinadigan xotirjamlik yo‘q. Shu bois AQSHda yashayotganimda “Bo‘ldi, O‘zbekistonga qaytaman”, degan gapni ko‘p aytardim. Toshkentdan ketayotganimda Gollivud media olamida ishlayman, telekanallarida tajriba orttiraman degan maqsad bor edi. Ammo u yerga borganimdan keyin orzular tumandek tarqadi. Chunki til bilsangiz ham Jo Bayden yoki Donald Trampning jiyani emassiz, hech kim sizni quchoq ochib qarshi olmaydi.
Avvaliga orzularimni amalga oshirishga harakat qilib ko‘rdim. Ammo televideniyesida ishlash uchun hujjatlarim to‘g‘ri kelmasligi va ming ingliz tilini bilgan taqdirimda ham mahalliy aholidek muloqot qilolmasligimni taʼkidlashardi.
Har oy Toshkentga qaytishga qaror qilib, advokatim bilan bog‘lansam ozgina kutib turishimni, hujjatlar bitishiga oz qolganini aytardi. Mana shu umid meni AQSHda 7 yil qolishga majbur qildi.
Keyin o‘zbek televideniyesi uchun “Amerikada bir kun men” nomli ko‘rsatuvni suratga olib jo‘natishga qaror qildim. Katta xarajat evaziga ko‘rsatuvni suratga olib jo‘natdim, ammo negadir u ko‘p tanqidlarga uchradi. Keyin ko‘rsatuvni faqat YouTube uchun suratga olamiz va AQSHga kelgan insonlar uchun foydali maslahatlardan iborat bo‘ladi, deb niyat qildim. Ammo u ham o‘xshamadi. Mana shunday sabablar meni anchayin ijoddan uzoqlashtirdi, men ham hamma muhojirlar singari ishlashim va u yerda yashash uchun kurashishim kerakligini tushundim.
Ayrimlar o‘ylagandek, AQSHda dollar daraxtda o‘smaydi, uni topish uchun mehnat qilish kerak. Bir kun ishga chiqmaslik, kishini moliyaviy qiyinchilikka uchrashiga sabab bo‘ladi. To‘rt farzandim, ayolim va ota-onam Toshkentda qolgan, ularni ham moddiy jihatdan taʼminlash masʼuliyati menda edi. Shu bois, ijodni bir chetga surib, pitssa tashuvchi, Uber taksi hatto fura haydovchisi bo‘lib ishlaganman, — deydi Ravshan Hakimov.
Boshlovchi nima uchun farzandlarini AQSHga olib ketmagani va qizining gapi uni yig‘latgani haqida aytdi.
— Hujjat masalasi sabab salkam yetti yil deganda O‘zbekistonga qaytdim, albatta, oilamni sog‘indim. Oilamni AQSHga chaqirish haqida ham ko‘p o‘ylaganman. Ammo qo‘rqqanman. Chunki u yerda o‘zligini yo‘qotgan, tilini unutgan va ota-onasiga bo‘ysunmay qo‘ygan o‘zbek oilalarining farzandlarini ko‘p ko‘rdim. Uch qiz va bir o‘g‘lim bor. 2017-yil katta qizlarim 12 yoshga to‘lgan, o‘smirlikka yaqinlashayotgan yoshda edi.
Ammo bunday yashash oson bo‘lmadi. Telefondagi otaga aylanib qoldim. Tanzila qizim bilan tortishib, uni urishdim va “Nima xohlaysan?” deb telefonda baqirdim. O‘shanda “Sizning kelishingizni”, deb go‘shakni qo‘yib, yig‘lab qochib ketdi. Ishonasizmi, uning bu gapi yuragimni tirnab o‘tgandek bo‘ldi. Undan keyin o‘g‘lim bilan ham xuddi shunday voqea bo‘ldi.
Eng yomoni AQSHga ketib ayolimni ham qiynab qo‘ydim. U turmush o‘rtog‘i bo‘la turib, 7 yil davomida oilada ham erkakning ham ayolning vazifasini bajardi. Ro‘zg‘orlik qilishni tanish bilishingizga bir-ikki marta iltimos qilasiz, baribir kun kelib hammaga malol keladi. Shu bois, ayolim haydovchilikka o‘qib, men qilishim kerak bo‘lgan ishlarni ham bajardi. “Shuncha yil davomida qo‘rg‘onim va farzandlarimni asrab-avaylading”, deb unga minnatdorlik bildiraman, — deydi Ravshan Hakimov.
Izoh (0)