“Million” kulgi jamoasining konsert dasturlaridagi chiqishlari bilan tomoshabinlar nazariga tushgan Shahboz Narziyev “Daryo”ning YouTube’dagi kanalida mehmonda bo‘ldi.
U hamkasblarining sochi bilan bog‘liq hazillariga qanday munosabat bildirishi, hayotidagi eng qiyin vaziyat va unga avtomobil sovg‘a qilgan inson sabab hayoti o‘nglangani haqida so‘zlab berdi.
— Sochim bilan bog‘liq hazillarni avval o‘zim qilardim, hozir hamkasblarim ham bu borada ko‘p hazil qilishadi. To‘g‘risini aytsam, umuman xafa bo‘lmayman. Sochimning to‘kilishi sog‘ligim bilan bog‘liq emas. Bunday ko‘rinish oilamizga xos. Hazil qilib, bizning to‘y-hashamga borib qolsangiz, chiroqlar kerak emas, chunki hammamiz shu ko‘rinishdamiz, deb kulaman. Hatto, bir galgi sahna ko‘rinishimda oilaviy tadbirlarimizga sochi bor odamlar kiritilmasligi haqida ham aytib o‘tgandim. Kollejda o‘qib yurgan paytimda sochlarim qalin edi. Men ham koreys aktyorlariga o‘xshab, sochlarimni o‘stirishni yaxshi ko‘rardim. Menimcha, o‘shanda sochlarimga ko‘z tekkan.
“Nega soch ektirmaysiz yoki uni yashirishga harakat qilmaysiz”, deb ko‘p so‘rashadi. Balki boshlovchi yoki xonanda bo‘lganimda tashqi ko‘rinishimga e’tiborli bo‘lgan bo‘lardim. Ammo komik aktyorga buning keragi yo‘q. Aksincha, ko‘p hollarda kalligim ham qo‘l keladi. Bundan tashqari, bu ko‘rinishim sochi yo‘qligidan uyalib yurgan insonlarga motivatsiya bag‘ishlaydi. Yolg‘iz emas ekanligimizni his qilishadi, — deydi Shahboz Narziyev.
Shahboz Narziyev to‘yda keyingi moliyaviy qiyinchiliklari va uni bu vaziyatdan olib chiqolgan sovg‘a haqida gapirib berdi.
— Karantin vaqtida uylandim. Rostini aytsam, to‘yga deb jamg‘arganim ko‘p emasdi. Baxtimga karantinda to‘ylar qisqartirilgach, to‘yim anchayin kamharj o‘tdi. To‘ydan keyin ayolimni olib Toshkentga keldik. Shuncha yildan buyon Toshkentda bir nechta yigit bir uyni ijaraga olardik. Yosh oila bo‘lganimizdan keyin o‘zimizga alohida uy kerak edi. Bir oy yaxshi yashadik, ammo keyingi oydan maoshimni olib ijara puliga beraman va qo‘limda hech qancha pul qolmasdi.
Ro‘zg‘or qilish kerak, uyning ham o‘ziga yarasha xarajatlari bo‘ladi. Qiynalganimdan keyin ayolimni qishloqqa yuborib, o‘zim yana yigitlar bilan ijara uyda yashashga majbur bo‘ldim. Ayolim homilador edi, uning oldiga boraman desam pul ketadi, bormay desam uydagilarni sog‘inaman. Juda qiyin vaziyatga tushib qoldim.
Eng yomoni xuddi xorijda ishlayotgandan 4-5 oyda uyga borganimda ota-onamning qariyotgani yaqqol sezilardi. O‘sha vaqtda yig‘idan o‘zimni tiyib turolmasdim. Ayolimning oy kuni yetib, qiz farzandli bo‘ldim. “Alloh farzand bersa rizq nasibasi bilan beradi”, deyishgani rost ekan. Qo‘limga bir-ikki so‘m pul tushgandi darrov eski mashinaga birinchi to‘lovini berib mashina oldim. Ishdan keyin oz-moz taksichilik qilib, mashinaning qarzini ham uzdim.
Ammo baribir uysizlik, ijarada yashash qiyin ekan. Topgan pulning barakasi yo‘qoladi, mashinam bo‘lmasa ham uyim bo‘lsin, deb mashinamni sotdim. Kreditga bo‘lsa ham uy olaman, deb turgan vaqtimda bir yaxshi inson menga Trecker avtomobilini sovg‘a qildi. Faqat u insonning kim ekanligini aytolmayman, ishxonamizdan bir nechta insonga avtomobil sovg‘a qilgan.
O‘sha paytda bu mashina ilk marta O‘zbekistonga kelgan paytlar edi. Uni haydamayman, sotib uy olaman dedim. Shu bilan uyim ham bo‘ldi. To‘g‘ri, moliyaviy qiyinchiliklar hammada bo‘ladi. Vaqti kelganida hammasi o‘z yechimini topib ketarkan. Faqat inson tushkunlikka tushmay, harakat qilsa bo‘ldi, — deydi Shahboz Narziyev.
Izoh (0)