O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan artist Ra’no Shodiyeva saraton kasalligini yenggani hamda rus millatiga mansub kelinini qanday qabul qilgani haqida so‘zlab berdi.
Yashash istagi
— Turkiyada davolanayotgan paytimda eng kamida to‘rt marta hayot bilan xayrlashdim. Hatto shifokorlarning o‘zlari ham “Yaqinlaringizni, turmush o‘rtog‘ingiz va bolalaringizni chaqiring, ular siz bilan xayrlashishga ulgurishsin”, deyishgan. Shunday gaplardan keyin men hamma narsaga tayyor edim. Organizmim, immunitetim charchab qolgan edi. Hayotdan ketayotganimni qabul qilib bo‘lgan edim. Kunlardan birida erta tongda ko‘zimni ochdim va o‘zimga “Sen nima qilyapsan? Qayerga ketmoqchisan? To‘g‘ri, farzandlaring sensiz ham yashashda davom etadi. Lekin o‘zing-chi? Yashashni istamaysanmi?”, dedim. Shu tarzda o‘zim bilan o‘zim suhbatlashib, o‘zimni yerga tushirdim. Avvalambor Alloh, lekin inson kasal bo‘lganida o‘ziga rahmi kelmasligi kerak. Imkon qadar kurashish kerak. Shifokorlar mening yashab ketganimni mo‘jiza ekanligini aytishdi.
— Birinchi operatsiyadan keyin metastaz kuzatildi va meni ikkinchi operatsiyaga tayyorlay boshlashdi. O‘shanda “Mendirman Jaloliddin” serialining ikkinchi fasli syomkasi boshlangan edi. O‘rnimga boshqa aktrisa olishsa, mendan ham yaxshi o‘ynab berardi balki. Lekin men obrazimni boshqa aktrisadan qizg‘andim. O‘shanda prodyuserlarimiz menga qo‘ng‘iroq qilib, “O‘zingiz o‘ynab bera olasizmi?”, deyishdi. Men esa faqat ma’lum shart-sharoitlar asosida ishlay olishimni aytdim. Mehmet Bo‘zdag‘ “Rolingizni o‘zingiz o‘ynab bersangiz, mamnun bo‘lar edik”, dedi. Shu gaplar ham menga katta turtki bo‘ldi.
Shifokorlar menga 8 soat davom etadigan kimyoterapiyani qilishdi, undan so‘ng esa 42 soatlik boshqa kimyoterapiyani ulashdi. Men salkam uch kun mobaynida kimyoterapiya olib yurganman. Bo‘ynimga osiladigan sumkachaga ximiyani solib qo‘yishardi. Men o‘sha holatda sumkani kiyimlarim tagiga yashirib, serialda suratga tushganman.
“Ko‘zlarim endi porlamasa-chi, deb o‘yladim”
— Muolajalardan keyin juda ozib ketdim. 43 kilogramm edim o‘shanda. Bir kuni kasalxonada oynaga qarab o‘zimni taniy olmay qoldim. Yuzim bir ahvol, terim qurib ketgan, ko‘zimdagi yog‘du so‘nib qolgandek edi. Nahotki endi ko‘zlarim avvalgidek yonmasa, deb o‘ylaganman. Shifokorlar esa sekin-asta organizmim qayta tiklanishini aytishgan. Shukrki, bularning hammasi orqada qoldi va men yana o‘z ishimga qaytdim. Hozirda bitta serialda suratga tushmoqdaman. Rejissyorga bir kunda 6 soatdan ortiq ishlay olmasligimni aytganman. Rejissyorlar hozir meni juda yaxshi tushunib, shartlarimga ko‘nishadi. Ular mening professionalizmimni qadrlashadi.
Kelini Anastasiya bilan munosabatlari haqida
— Turkiyada bo‘lganimda o‘g‘lim boshqa millatga mansub qizni sevib qolganini aytdi. Uning bu qarorini qabul qilish men uchun qiyin kechgan. Biroz qarshi ham bo‘lganman. Urf-odatlarimizga ko‘ra to‘y qilishimiz kerak, deb o‘yladim. Onam “Ra’no, sen bu haqda o‘ylama, men o‘zim hal qilaman”, dedi. Shundan keyin onam qudamnikiga bozorlik qilib olib boribdi. Ular kechasi bilan suhbatlashib chiqishgan. Shunda onam menga qo‘ng‘iroq qilib, “Ra’no, tashvishlanma, juda yaxshi insonlar ekan”, dedilar. Kelinim Nastya rostan ham juda yaxshi qiz. Uni o‘z farzandimdek ko‘raman. O‘g‘limga ham uni xafa qildirib qo‘ymayman.
Izoh (0)