Shuhrat Nuraliyev o‘limidan avval O‘zbek milliy akademik drama teatridan bo‘shatilgan edi. Bu haqda marhum aktyorning hamkasblari Vazira Yunusova va Nodira Mahmudova “Daryo”ning “Qalbimizdasiz” loyihasiga bergan intervyusida so‘zlab berdi.
— Men teatrdan tashqari, O‘zbekiston davlat san’at va madaniyat institutida ham faoliyat yuritaman. Shuhrat Nuraliyev o‘qishga kirgan yili institutimizda birinchi “Estrada aktyorligi” bo‘limi tashkil etilgan. O‘shanda institutda o‘tkazilgan konsertda u Yulduz Usmonovani porodiya qilib sahnaga chiqqandi. Kim qanday fikrda bilmadim-u, ammo porodiya ham alohida bir san’at, uni ijro etish ham uncha-muncha aktyorning qo‘lidan kelmaydi. Shunda men Shuhratni eslab qoldim. Chunki uning tashqi ko‘rinishidan tortib xatti-harakatlarigacha boshqalarga o‘xshamasdi. U o‘sha vaqtda ham do‘mboqqina edi, ammo sahnada yengil harakatlanardi. Turg‘un Azizov bilan maslahatlashib, uni teatrga ishga olib kelishga qaror qilganmiz, — deydi aktrisa Nodira Mahmudova.
Aktrisa va teatr rejissori Nodira Mahmudova Shuhrat Nuraliyev “Hamlet” spektaklida chol rolini ijro etgani va unda tomoshabinlarni ishontirish qobiliyati yuqori bo‘lganini esladi.
— Shuhrat Nuraliyev teatrga ishga kelganida bor-yo‘g‘i 25 yoshda edi. Ammo unga “Hamlet” spektaklidagi Ofeliyaning otasi rolini berganmiz. U keksa yoshdagi rolni ham maromiga yetkazib ijro etganki, tomoshabinlar ijrochi yosh ekanligini payqashmasdi. Shuhrat Nuraliyev biror marta sahnadan qarsaksiz chiqqan aktyor emasdi. Ko‘pchilik tomoshabinlar uni komik aktyor deb bilishadi, ammo u dardli rollarni ham maromiga yetkazib ijro etardi. U kuchli xotira egasi edi, butun boshli spektaklni yod olardi, — deydi Nodira Mahmudova.
Aktrisa Vazira Yunusova esa Shuhrat Nuraliyev nafaqat yaxshi aktyor bo‘lgani, balki dilkash do‘st bo‘lganini eslab o‘tdi.
— Shuhrat Nuraliyevning grimyor xonasi yo‘q edi. Bir kuni qarasam spektakldan keyin sochlarini yuvishga qiynalib turgan ekan. “Ukam keling, mening grimyor xonamdan foydalaning”, deganman. Shuhrat Nuraliyev o‘z ukamdek qadrdon edi. Nihoyatda saxiy, qo‘li ochiq yigit edi. Bir kuni “Chorsu” bozoriga borib, ikkita yangi chelak, bir talay xonim sotib olgan. “Shuncha xonimni nima qilasan? Men 3-4 ta yeyman”, deganimda shoshmay turing deb ishora qilgan. Xonimlarni teatrga olib kelib, yosh-u keksa san’atkorlarni siylagan. Teatrda u-bu aktyorning qorni ochqab qolsa “Shuhratning xonasiga kirib chiqamizmi?” deyishardi. Chunki uning sovitkichi hamisha yeguliklar bilan to‘la bo‘lardi. U nihoyatda pazanda yigit edi, uyidan ovqat tayyorlab kelib meni, Gavhar Sharipova, Sobir Otajonov va Qahramon Asqarovni mehmon qilardi.
U haqiqatan yaxshi aktyor edi. Ammo qandaydir sabablarga ko‘ra, uni teatrdan chetlashtirishdi. O‘limidan avval uchrashganimizda teatrni sog‘inganini kuyunib so‘zlab bergandi. Uning vafoti avvalo, taqdir, ammo oilasi va ishidagi stresslar ham sabab bo‘ldi. Oilasi bilan yashamasdi, ammo bir muddat ham ularni tashlab qo‘ygan yigit emasdi, — deydi aktrisa Vazira Yunusova.
Izoh (0)