“Zumrad va Qimmat”, “Begunoh” filmlari, “Mehmonjonlardan aylanay”, “Qadam” serialidagi va teatrdagi bir qancha ijrolari bilan tomoshabinlar e’tiboriga tushgan O‘zbek milliy akademik drama teatri aktrisasi Nodira Mahmudova “Shok.uz” YouTube-kanaliga bergan intervyusida bir filmda xonanda Shahzodani urgani va haqoratlagani, teatrda, institutda qancha oylik olishi, to‘rtta oilasi borligi haqida tarqalgan mish-mishlarga javobi, “Spitamen” teatrida rol o‘ynayotgan vaqtda qo‘lini qilich kesib ketgani, “konfetkalar” bilan ishlashda qiynalishi va hayotida nima armon bo‘lib qolgani haqida gapirdi.
“Raqsga tushishning uyatli joyi yo‘q”
Men disko-klubga tez-tez borib turardim bir paytlar. Hozir oxirgi marta qachon borganimni eslay olmayman. Raqsga tushishni yaxshi ko‘raman. Hozir talabalarim yig‘ilishsa, birga boraman. Uni disko-klub deb ayta olmayman, kafe yoki restoran bo‘ladi. Umuman, ovqatlanishga borganda ham stol atrofida o‘tirib, to‘yib ovqat yeb, qaytib kelish xohlamayman. Ovqat yegandan keyin qimirlash kerak, raqsga tushishning uyatli joyi yo‘q.
Nodira Mahmudova bir filmda roli sabab Shahzodani urgani va haqoratlagani haqida
Shahzoda hayotda juda ham aqlli, madaniyatli, odobli va ajoyib qiz. Unga qo‘l ko‘tarish u yoqda tursin, qattiq gapirgingiz ham kelmaydi. Biroq kinoda men aktrisaman, kimningdir topshirig‘ini bajaraman, rejissor shunaqa topshiriq bergan, shu yerda urasiz degan, urganman. Bu topshiriq, biz shuni bajarganmiz, xolos. Zilolaga shu yerda yig‘laysan degan, yig‘lagan. U yerda o‘zingiz xohlaganingizdek qila olmaysiz, film ancha yil oldin olingan. U paytda ssenariydan chiqib ketilmas edi, u bizdan oldin aqlli insonlarning tasdig‘idan o‘tar edi.
Har bitta so‘zlariga e’tibor berishardi, ortiqcha, senzurali so‘zlarni olib tashlashar edi. Qolganini, nima yozilgan bo‘lsa, shuni gapirganman. Men qaysidir aktyorni partnyori kutilmaganda improvizatsiya qilib urishini aktyorlik etikasidan juda uzoqda deb bilaman. Bu noto‘g‘ri, kutilmaganda kimnidir urish xato, bu holat unga yoqmasligi, joni og‘rishi mumkin. Sahnada urishish, boshqa narsalarning hammasi ayagan holda qilinadi. Itarib yuborilsa ham, sekin itariladi, o‘zi shunaqa qattiq itargandek yiqilib tushishi mumkin.
Kinoda unaqa emas, hamma narsa tabiiy bo‘lishi kerak. Hayotda unaqa emasman, o‘sha paytda shunaqa topshiriq bo‘lgan. Kinodagi obrazim bir umr baxtini topmagan, alamzada, o‘lib ketgan xotinini yaxshi ko‘rgan inson bilan birga yashagan, ayol sifatida uning bolasiga qarash, ishlarini qilib, yig‘ilib qolgan ayolning alami haqida. Menga shunaqa taklif bo‘lgan, qabul qilganman. Suratga olish jarayonlaridan keyin Shahzodadan uzr so‘raganman, u hechqisi yo‘q deb aytgan. Bu uning birinchi marta kinoga tushishi emas edi.
“To‘yimizga 35 yil bo‘ldi”
Menda hamma narsa bittadan. Butun umrim davomida bitta ishxonam, bitta turmush o‘rtog‘im, 26-sentabrda ular bilan to‘yimizga 35 yil bo‘ldi, bitta o‘g‘lim, bitta kelinim, bitta nevaram bor. Yaxshi narsa ko‘p bo‘lmaydi deb, hammasini bitta-bittadan qilaman.
Nodira Mahmudova institut va teatrdan qancha oylik olishi haqida
Institutda men shartnoma bo‘yicha, yarim stavkada ishlayman. Hozircha katta o‘qituvchiman, yangi o‘quv yilidan dotsentlikka o‘tyapman. Shu paytgacha ikki million oylik olaman, teatrda esa besh million oylik olaman. Bitta aqlli inson aytgan ekan, yoki ko‘p topishing kerak, yoki xaridlaringni kamaytirishing kerak deb. Men ikkinchi yo‘lni tanlaganman.
“Yana bitta qadam qo‘ysam, pastga tushib ketardim”
“Qirol Lir” spektaklida sahna ochilib, polning tagidan chiqadigan joy bor. Shunaqa sahna bor edi, polning tagidan chiqar edik. Sahnada ko‘zga chiroq tushgan vaqtda hech narsa ko‘rinmaydi, men ham gapirib yurib kelayotgan edim. “Yama” ochiq turgani esimda yo‘q, uni ko‘rganim ham yo‘q. Keyin zal xavotirli, shubhali jimjitlik bo‘lib qoldi. Nimaga bunaqa jim bo‘lib qolishdi, deb o‘yladim. Lekin gapirayotgan paytimda unaqa jim bo‘lib qolish kerak emasdi. Keyin ko‘zimning qiri bilan pastga qarasam, “yama”ning chetida turgan ekanman.
Pastga tushib ketmaganman, “yama”ning chetida turibman. Yana bitta qadam qo‘ysam, pastga tushib ketardim. Odamlarning jim bo‘lib qolgani shubhali bo‘ldi, oyog‘im tagiga qarasam, hattoki tuflimning uchi havoda turibdi. Yana yurishim kerak edi, zaldagi holatdan sezib qolganman. Aktyor ko‘p sahnaga chiqsa, sahnani yaxshi bilib qoladi.
“Qilich qo‘limni tirs-tirs qilib yirtib ketdi”
Uchqun Tillayev bilan “Spitamen” spektaklida rol o‘ynayotgan vaqtimda qo‘limni qilich kesib ketgan. Qilich aluminiydan qilingan edi, baribir bir-biriga urilgan, metalldan qilingan. Keyin bir-biriga urilgandan u arraga o‘xshab qolgan, shunaqa joyi bor edi, men qilichni tig‘i tomondan ushlab berardim, Uchqun hech qachon qo‘limdan tortib olmagan edi, o‘shanda nimadir bo‘ldi-yu, qo‘limni ochishga ulgurmasimdan tortib oldi. Keyin qo‘limni tirs-tirs qilib yirtib ketdi. Qo‘limda har doim qizil sharf yurar edi, sharfni u qo‘limdan bu qo‘limga oldim.
Keyin sahnadan chiqish payti bor edi, sezyapman, shifonli sharf suv olmaydi, ho‘l bo‘la boshladi. Qon chiqayotganini, hali ham to‘xtamaganini sezdim va gapirib-gapirib chiqib ketdim. Keyin kostyumchilarning oldiga bordim, kiyim almashtirish kerak edi, sharfni oldim. Egnimda oq ko‘ylak bor edi, yaxshi ham sharf qizil edi. Kostyumerimiz qonmi, deb qo‘rqib ketgan. Chandiq bo‘lib tuzalgan. Uchqunning o‘zi ham buni sezmagan, unga aytsam, o‘zi ham hayron qolgan. Bunaqa vaziyatlar bo‘lib turadi.
“Hozir rejissorlar professionallarni yig‘ishga harakat qiladi”
“Konfetka”lar bilan ishlashda qiynalganman. Rol shunaqa narsa, hamma narsa bitta insonga bog‘liq emas. Biz institutda o‘qigan vaqtimizda partnyorga ishlashni o‘rgatishgan. Bu obrazga bog‘lab aytganda, tennis o‘ynagandek gap. Partnyorga to‘pni otsa, u o‘shani qaytarib berishi kerak. Bir inson to‘pni otsa-da, narigisi o‘ynay olmasa, o‘yin buziladi. Nima bo‘layotganini inson tushunmay qoladi. Kinoda ham bir aktyor holatni beradi, boshqasi uni ortiqchasi bilan qaytaradi.
Bersa-yu, qaytmasa, bu professional aktyor uchun juda qiyin holat, yoki ko‘ziga qarab gapirganda ko‘zi o‘lik bo‘ladi. Bir paytlar bu narsa juda ko‘p edi, hozir sal bo‘lsa ham, kamaydi. Ijtimoiy tarmoqlarda aktyorlar aktyorligini qilsin, boshqa odamlar o‘ynamasin, deb ko‘p gapirishyapti. Hozir rejissorlar aksincha, professionallarni yig‘ishga harakat qiladi.
Nodira Mahmudova hayotidagi armoni haqida
Dadam infarkt bo‘ldi, uch martadan keyin yurak bardosh bermaydi. Menga og‘irlashib qoldi, deb qo‘ng‘iroq qilishdi. O‘sha paytda ham institutda darsda o‘tirgan edim, jadvalga qarasam, ertasi kuni spektaklim bor ekan, dublyorim yo‘q edi. Keyin qo‘ng‘iroq qilib, o‘zgartirsa bo‘ladimi, men darhol ketishim kerak, deb so‘radim.
O‘sha kuni esa biz chet elliklarga o‘ynashimiz kerak ekan, uni o‘zgartirib bo‘lmaydi, o‘zgartirish muammo bo‘ladi. Ertasi kuni kechqurun qoldim, o‘ynamasdan keta olmas edim. Spektakldan keyin ertalab yo‘lga chiqib ketdim. Bordim, yotgan edilar, oldilarida o‘tirib qaytib keldim, chunki indinga yana spektaklim bor edi. O‘sha paytda spektakllar ko‘p bo‘lar edi. Yaxshi bo‘lib oyoqqa turib ketdilar, adashmasam, sentabr yoki oktabr oyi edi.
Qishda yo‘llar yopiq bo‘ladi, yurilmaydi. Bahor keldi, mart, aprel, telefonda gaplashib turgandim, ahvollari yaxshi edi. Mayga o‘tgandan keyin birdan ta’tilga boraman, ikki-uch kunga emas, ikki-uch hafta turib kelaman, dedim. 2013-yilning 9-mayida spektaklda rol o‘ynab turibman, singlim yig‘lab, dadam o‘tib qoldilar, deb telefon qildi.
Yana bitta sahnam bor edi, sahnaga chiqdim, spektakl tugagandan keyin dadam o‘tib qoldilar, men ketaman dedim. Lekin nimaga yo‘l ochilgandan keyin bormadim, deb o‘yladim. Mayli, martda sel kelib, yo‘llar yaxshi bo‘lmaydi, nimaga aprelda bormadim, dedim.
Bandman, imtihon yaqin, lekin fakt — men bora olmadim. Keyinchalik o‘zimni koyidim, bora olmadim deb. Oyoqqa turib ketdilar, hali yashaydilar, deb o‘yladim. O‘sha oxirgi gaplashganimizda men mashina haydashga o‘qiyotgan edim, ularga men hali sizni mashinamda aylantirib yuraman, deb gapirdim.
Keyin esa janozalariga mashinada bordim. Shu narsani amalga oshirolmadim. Buni xato deb inobatga oladigan bo‘lsak, men sharoitdan ustun kela olmadim. Ishga qo‘l siltab, uch kunga ham borsam bo‘lardi-ku, dedim. Afsuslandim, noto‘g‘ri deb hisobladim, qiynaldim.
Izoh (0)