Namanganlik G‘ulomjon Tursunov 30 yildan beri har kuni velosipedda shahar kezib, odamlarga mumtoz qo‘shiqlar va xush kayfiyat ulashib kelmoqda. Bu haqda “Daryo” muxbiri Azizbek Abduvaliyev xabar bermoqda.
G‘ulomjon aka asli Namangan tumanining Mirishkor qishlog‘idan. O‘tgan oyda 70 yoshni qarshiladi. O‘zining aytishicha, 12 yoshidan haydovchilikka qiziqib, darslardan so‘ng traktor mingan. 7-sinfni bitirganidan keyin Chustdagi kasb-hunar bilim yurtiga yo‘llanma olib, mexanizatorlik kasbini egallagan.
“Yo‘l qurilish tashkilotlarida ishladim, asfalt bosadigan texnikalarni boshqardim. 1,5 tonnadan 10 tonnalikkacha. Hozir pensiyadaman, ikkinchi guruh nogironi sifatida nafaqa olaman. Namangan shahrining Davlatobod tumanida yashayapman. Asfalt bosadigan mashinalarni minib yurgan paytlarimdan musiqaga ishqiboz edim, pensiyaga chiqqanimdan so‘ng bu qiziqish yanada avj oldi. Velosipedga magnitofon va ovoz kuchaytirgich qo‘yib, shahar aylanishni boshlaganimga ham 30 yilcha bo‘lib qoldi. Har kuni 10-15 kilometr yo‘l bosaman”, — deydi qahramonimiz.
G‘ulomjon Mansurovning fonotekasidan faqat mumtoz qo‘shiqlar o‘rin olgan. Jo‘raxon Sultonov, Ma’murjon Uzoqov, Ergash Yo‘ldoshev, Jo‘raxon Rahimov, Kamoliddin Rahimov, Nurulloh qori va Isoqjon Jo‘raxonovning qo‘shiqlari shular jumlasidan.
“Odamlar Navoiy, Mashrab, Maxtumquli g‘azallari bilan aytiladigan qo‘shiqlarni ko‘p so‘rashadi. O‘zimga qolsa hofizlar ichida Kamoliddin Rahimovga yetadigani yo‘q. Ayniqsa, ‘Nargis’, ‘So‘zoniman’ degan qo‘shiqlarini yaxshi ko‘raman. O‘zlari bilan ikki marta uchrashganman. Olijanob inson edilar, kibrlari yo‘q edi. Bo‘lmasa mendek oddiy asfalt bosuvchi bilan gaplashib o‘tirarmidi?” — deydi u.
Otaning aytishicha, uni devona bilib, shunga yarasha muomala qiladigan yoki sadaqa berib ketadiganlar ham uchrab turadi.
“Alloh yo‘lida berishsa olaman, hazil-mazax uchun tutqazishsa ketvoraman. Ustimdan kuladiganlarga ‘sizlarning boshingizga men ko‘rgan savdolar tushmagan’ deb qo‘yaman. Odamlar zo‘r qo‘shiqlarni eshitib maza qilsin, diqqatchilik bo‘lmasin! Ilgari kanal qurilishlariga Mukarrama Turg‘unboyeva, Ma’murjon Uzoqovlar borib, hammani bahri-dilini ochishgan-ku, hozir buning nimasi yomon? O‘zi shundoq ham ayangiz har kuni ‘bo‘ldi, ko‘chaga chiqmang, uyda o‘tiring’ deydi. Harakat qilay, qon aylansin, sog‘lom yuray deb chiqib ketaman. Tong sahardan to xuftongacha velosipedimdagi ovoz kuchaytirgich orqali ashula qo‘yib, Namangan shahrini kezib yuraman. Shunga o‘rgangan bo‘lsam nima qilay?” — deydi G‘ulomjon ota.
Qahramonimiz turmush o‘rtog‘i Tatyana Bastaxanova bilan Davlatobod tumanining “Umid” mahallasidagi sobiq uy-joy kombinatining oilaviy yotoqxonasida istiqomat qiladi.
“G‘ulomjon akangiz bilan 35 yildan beri birgamiz. Oramizda ikki yosh farq bor. Uni ham, meni ham ikkinchi turmushimiz. Ikki farzandim — Irina va Dmitriyni o‘z bolalaridek ko‘radi. 3 nafar nabiramiz, ikki evaramiz bor. O‘zining ikki farzandi yoshligida vafot etgan. U harbiy xizmatni Moskvada, qurilish batalyonida o‘tagan. Armiyada yurgan paytlari binoning to‘sini qulab, yonidagi xizmatdoshi halok bo‘lgan, o‘zi esa boshidan qattiq jarohat olgan. Shu sabab ikkinchi guruh nogironi sifatida pensiyaga chiqqan. U 500 ming, men 800 ming so‘m pensiya olamiz. Umurtqa churrasi, poliartit kasalliklarini orttirib olganman, ba’zan dori-darmonga pulimiz yetmaydi. Yaxshi ham ijtimoiy ta’minot xodimlari bor, shular kelib, jonimizga oro kirib turadi. ‘Bo‘ldi, ko‘chaga chiqmang, yoshingiz 70 dan oshdi axir’, deb ko‘p koyiyman. Xo‘p deydi, lekin quloq solmaydi. Karantinda zo‘rg‘a 2 oy hech qayerga chiqmay sabr qilib o‘tirdi. Kimdir unga yangi velosiped olib beraman deb va’da qilgan ekan, hali ham kutadi bechora”, — deydi Tatyana opa.
Darhaqiqat, G‘ulomjon otaning orzu-niyatlari o‘zi kabi sodda va jo‘n ekan. Buzilaverib bezor qilgan velosipedimni yangilasam, magnitofonni yaxshirog‘iga alishtirsam deydi. Shunda ko‘proq joylarni kezishi, qo‘yadigan qo‘shiqlari esa yanada tarovatli va jarangdor bo‘lishiga ishonadi. Uning bu niyatlari tez orada ushaladi, degan umiddamiz.
Izoh (0)