Наманганлик Ғуломжон Турсунов 30 йилдан бери ҳар куни велосипедда шаҳар кезиб, одамларга мумтоз қўшиқлар ва хуш кайфият улашиб келмоқда. Бу ҳақда «Дарё» мухбири Азизбек Абдувалиев хабар бермоқда.
Ғуломжон ака асли Наманган туманининг Миришкор қишлоғидан. Ўтган ойда 70 ёшни қаршилади. Ўзининг айтишича, 12 ёшидан ҳайдовчиликка қизиқиб, дарслардан сўнг трактор минган. 7-синфни битирганидан кейин Чустдаги касб-ҳунар билим юртига йўлланма олиб, механизаторлик касбини эгаллаган.
«Йўл қурилиш ташкилотларида ишладим, асфальт босадиган техникаларни бошқардим. 1,5 тоннадан 10 тонналиккача. Ҳозир пенсиядаман, иккинчи гуруҳ ногирони сифатида нафақа оламан. Наманган шаҳрининг Давлатобод туманида яшаяпман. Асфальт босадиган машиналарни миниб юрган пайтларимдан мусиқага ишқибоз эдим, пенсияга чиққанимдан сўнг бу қизиқиш янада авж олди. Велосипедга магнитофон ва овоз кучайтиргич қўйиб, шаҳар айланишни бошлаганимга ҳам 30 йилча бўлиб қолди. Ҳар куни 10-15 километр йўл босаман», — дейди қаҳрамонимиз.
Ғуломжон Мансуровнинг фонотекасидан фақат мумтоз қўшиқлар ўрин олган. Жўрахон Султонов, Маъмуржон Узоқов, Эргаш Йўлдошев, Жўрахон Раҳимов, Камолиддин Раҳимов, Нуруллоҳ қори ва Исоқжон Жўрахоновнинг қўшиқлари шулар жумласидан.
«Одамлар Навоий, Машраб, Махтумқули ғазаллари билан айтиладиган қўшиқларни кўп сўрашади. Ўзимга қолса ҳофизлар ичида Камолиддин Раҳимовга етадигани йўқ. Айниқса, ‘Наргис’, ‘Сўзониман’ деган қўшиқларини яхши кўраман. Ўзлари билан икки марта учрашганман. Олижаноб инсон эдилар, кибрлари йўқ эди. Бўлмаса мендек оддий асфальт босувчи билан гаплашиб ўтирармиди?» — дейди у.
Отанинг айтишича, уни девона билиб, шунга яраша муомала қиладиган ёки садақа бериб кетадиганлар ҳам учраб туради.
«Аллоҳ йўлида беришса оламан, ҳазил-мазах учун тутқазишса кетвораман. Устимдан куладиганларга ‘сизларнинг бошингизга мен кўрган савдолар тушмаган’ деб қўяман. Одамлар зўр қўшиқларни эшитиб маза қилсин, диққатчилик бўлмасин! Илгари канал қурилишларига Мукаррама Турғунбоева, Маъмуржон Узоқовлар бориб, ҳаммани баҳри-дилини очишган-ку, ҳозир бунинг нимаси ёмон? Ўзи шундоқ ҳам аянгиз ҳар куни ‘бўлди, кўчага чиқманг, уйда ўтиринг’ дейди. Ҳаракат қилай, қон айлансин, соғлом юрай деб чиқиб кетаман. Тонг саҳардан то хуфтонгача велосипедимдаги овоз кучайтиргич орқали ашула қўйиб, Наманган шаҳрини кезиб юраман. Шунга ўрганган бўлсам нима қилай?» — дейди Ғуломжон ота.
Қаҳрамонимиз турмуш ўртоғи Татяна Бастаханова билан Давлатобод туманининг «Умид» маҳалласидаги собиқ уй-жой комбинатининг оилавий ётоқхонасида истиқомат қилади.
«Ғуломжон акангиз билан 35 йилдан бери биргамиз. Орамизда икки ёш фарқ бор. Уни ҳам, мени ҳам иккинчи турмушимиз. Икки фарзандим — Ирина ва Дмитрийни ўз болаларидек кўради. 3 нафар набирамиз, икки эварамиз бор. Ўзининг икки фарзанди ёшлигида вафот этган. У ҳарбий хизматни Москвада, қурилиш баталёнида ўтаган. Армияда юрган пайтлари бинонинг тўсини қулаб, ёнидаги хизматдоши ҳалок бўлган, ўзи эса бошидан қаттиқ жароҳат олган. Шу сабаб иккинчи гуруҳ ногирони сифатида пенсияга чиққан. У 500 минг, мен 800 минг сўм пенсия оламиз. Умуртқа чурраси, полиартит касалликларини орттириб олганман, баъзан дори-дармонга пулимиз етмайди. Яхши ҳам ижтимоий таъминот ходимлари бор, шулар келиб, жонимизга оро кириб туради. ‘Бўлди, кўчага чиқманг, ёшингиз 70 дан ошди ахир’, деб кўп койийман. Хўп дейди, лекин қулоқ солмайди. Карантинда зўрға 2 ой ҳеч қаерга чиқмай сабр қилиб ўтирди. Кимдир унга янги велосипед олиб бераман деб ваъда қилган экан, ҳали ҳам кутади бечора», — дейди Татяна опа.
Дарҳақиқат, Ғуломжон отанинг орзу-ниятлари ўзи каби содда ва жўн экан. Бузилавериб безор қилган велосипедимни янгиласам, магнитофонни яхшироғига алиштирсам дейди. Шунда кўпроқ жойларни кезиши, қўядиган қўшиқлари эса янада тароватли ва жарангдор бўлишига ишонади. Унинг бу ниятлари тез орада ушалади, деган умиддамиз.
Изоҳ (0)