Таниқли шоира Лола Собирова “Дарё”га берган интервюсида болаликдаги қийинчиликлари, зўравонликка учрагани ва қандай қилиб Юлдуз Усмонова билан ҳамкорликни йўлга қўйгани ҳақида сўзлаб берди.
— Дадам раҳматли телевизорларни тузатадиган уста бўлган. Афсуски, автоҳалокат сабаб жуда эрта оламдан ўтган. Онам тўртта ёш қизчалари билан ёлғиз қолган. Отамнинг ўлимидан кейин у уйга сиғдиришмаган, онам болаларини олиб ота ҳовлисига боришга мажбур бўлган. У уйда тоғам болалари билан бирга яшарди. Бир муддат уларнинг бағрига сиғдик, кейин онамга алоҳида уй қилиб чиқиб кетиш шарти қўйилди. Ўша вақтда бозор яқинига янги кўп қаватли уйлар қурилганди. Онам ёлғиз аёл деб ҳокимиятдан ёрдам сўраган, аммо аризаси қаноатлантирилмай турган. Онам мажбурлигидан тўрт боласини олиб, ҳали чироқ, газ ва суви ўрнатилмаган, янги “дом”га кириб, яшай бошлаган. Биз икки, ёнимиздаги “дом”нинг қоровули эса оиласи билан уч хонали уйда яшарди. Унинг уйидан сув, газ ва электр энергияси бўлгани учун бизга раҳми келиб, кунора иссиқ овқат чиқариб турарди.
Онам ипакчилик комбинатида ишларди. Ўша йили қиш қаттиқ келиб, тизза бўйи қор ёқди. Онам навбатчиликка кетганида, тўртта қиз қаторлашиб жой солиб, ухлаётгандик. Тагимизда юпқа шолча билан кўрпача, оёқларимиз музлаб қолганди. Опам билан сингилларимизни ўртамизга олиб, бошимизга шам қўйиб, ухлабмиз. Шам эриб, кўрпачага йиқилиб тушган. Кўрпача, ундан кейин сервантга олов ўтган. Аммо жиҳозлар намлиги учун аланга олиб ёнолмай, тутаган. Ширин уйқуда бўлганимиз учун ёнғин чиққанини ҳам билмай қолганмиз. Қоровул тутун ҳидини пайқаб, эшигимизни тақиллатган. Шовқиндан уйғониб кетганман, аммо атрофни кўриб бўлмасди. Ҳамма ер тутун, нафас олишга ҳам қийналардим. Қоровул амаки бизни уйига олиб чиқиб кетиб, ёнғинни ўчирганди. Бизга қатиқ ичириб ўтирганида онам навбатчиликдан қайтган ва уйнинг аҳволини кўриб, кўрпачаларни кўчага олиб чиқиб кетганди. Уйқусираб, пастга қарасам онам куйган шолча ва кўрпачаларни йиғлаб қор билан ўчираётган экан. Унга раҳмим келган, аммо бола эдим, ёрдам бериш қўлимдан келмасди. Қўшнимизнинг уйида тунаб қолганмиз, эртаси куни эса ҳокимиятдан келиб, буюмларимизни ташқарига олиб чиқиб ташлаб, эшикни қулфлаб қўйишган. Биз яна бувимнинг ҳовлисига қайтиб борганмиз.
Онам қийналиб, уй сўраб қанча эшикка бошини уриб чиқди. Аммо ҳеч биридан фойда бўлмади. Шу орада онам касалхонанинг қабул бўлимига ишга жойлашди ва бизга ётоқхонадан жой беришди. Онам бечора энди яшаш жойим бор деб, тўртта боласини олиб ўша ерга жойлашган. Уйимиз биттагина хонадан иборат бўлса ҳам кўзимизга худди кошонадек туюларди, дейди шоира Лола Собирова.
Шоира турмуш ўртоғи сабаб жонига қасд қилишга урингани ҳақида сўзлаб берди.
— Турмуш ўртоғим билан бир-бирмизга кўнгил қўйиб оила қурганмиз. 17 йил бирга яшадик, аммо келишмовчиликларнинг ҳеч охири кўринмасди. Жонимга қасд қилишимдан аввал ҳам уч-тўрт кун кетма-кет ғижиллашиб қолдик. Иш билан қўшни аёлнинг уйига чиқиб қайтсам, у киши бирдан уриб кетди. Қизим Нилуфар дадасининг оёғига ёпишди. У қизига ҳам қараб ўтирмай, уни итариб юборди. Қизим уйнинг у бошига учиб тушди ва қарасам қулоғининг ёнидан қон сизиб оқаётган экан. “Отаси урган қизлар бахтсиз бўлади, дейишади”, деб жон ҳолатда турмуш ўртоғимга ёпишдим. Ўзимда қандай куч топдим билмайман, шу орада балконга чиқиб, ўзимни тўртинчи қаватдан ташладим. Чунки мен тазйиқлардан тўйиб кетгандим. Ортимдан ўғлим ҳам пастга ўзини ташламоқчи бўлган, аммо отаси ушлаб қолган экан. Худди қушдек енгил бўлиб пастда тушдим, ҳеч қандай оғриқ ва қўрқувни ҳис қилганим йўқ. Кимдир исмимни айтиб бақирди, бир неча марта тортди. Кўзимни очолмасдим ва ёруғликдан чиқолмасдим. Шунда ҳаёлимга “Одам ўлса ҳам қулоғи эшитиб туради, демак мен ўлибман”, деган ўй келди. Қўшнилар йиғилди, тез ёрдамга қўнғироқ қилиб, мени юқорига олиб чиқишди. Атрофим тўла одам, аммо мен нима бўлаётганини англолмасдим. Фақат кўзимни очиб, одамлар орасидан ўғил-қизимни ахтардим. Қон босимим нолга тушиб кетган ва ўлишимга бир баҳя қолган экан. Ички ишлар ходимлари ҳам етиб келди ва нима бўлганлигини сўради. Ўзим йиқилиб кетдим, дея ёлғон гапирдим. Чунки асл ҳақиқатни айтсам, турмуш ўртоғим қамалиб кетишини билардим. Аммо шу воқеадан кейин ҳаммасига нуқта қўйишим кераклигини тушуниб етдим, дейди шоира Лола Собирова.
Шоира муҳожир бўлиб Россияда ишлаб юрган вақти хонанда Юлдуз Усмонова билан ижтимоий тармоқларда суҳбатлашиб қолгани ва унинг таклифи билан Тошкентга қайтгани ҳақида сўзлаб берди.
— Турмушдан ажрашиб, иккита боламни олиб Россияга ишлагани кетганман. У ерда муҳожирнинг ҳаёти осон эмас, минг машаққат билан пул топилади. Ўзимча шеърлар қоралаб, уларни ижтимоий тармоқларга жойлаб юрардим. Бир куни Сабина исмли профилга кўзим тушиб қолди, у Юлдуз Усмонованинг расмларини жойлаб қўйган экан. У ҳам мендек шу хонанданинг мухлиси бўлса керак деган ўйда унга дўстликни таклиф қилдим. Бир оз суҳбатлашдик, у пиширган тортларимнинг расмини кўриб ҳайратланди ва шеърларимга ҳам қизиқди. Мен эса хонанданинг мухлисимисиз деб сўрадим. “Йўқ, мен ўзиман”, деган жавоб келди. Қувонганимдан нима дейишимни билмай қолдим ва у “кейин гаплашамиз, давом-давом” деди. Мен энди ҳақиқатан ҳам шок ҳолатига тушгандим, чунки бу гапни фақатгина Юлдуз Усмонованинг интервьюларида эшитгандим. Қизимга айтсам, “бунча ишонувчансиз, ижтимоий тармоқлардаги ҳамма Юлдузларга ёзиб чиқдингиз, уларнинг бари сохта”, деди. Орада бир неча кундан кейин шу профилдан яна хабар келди ва телеграм рақамимни сўради. Шошганимдан нотўғри ёзиб юборибман. Хулласи калом, Юлдуз Усмонованинг ёрдамчилари алоқага чиқишди ва “Мен сен билан қироличаман” альбоми учун ҳамкорлик қилдик. Аввалига бир қўшиқнинг фақатгина нақорати учун шеър ёзиб бердим, аммо бу ҳам мен учун катта бахт эди. Шундан кейин Юлдуз Усмонованинг таклифига кўра, Тошкентга келдим. Ҳозирги кунда нафақат Юлдуз Усмонова балки бошқа санъаткорлар билан ҳам ҳамкорлик қиламан, дейди шоира Лола Собирова.
Изоҳ (0)