Taniqli shoira Lola Sobirova “Daryo”ga bergan intervyusida bolalikdagi qiyinchiliklari, zo‘ravonlikka uchragani va qanday qilib Yulduz Usmonova bilan hamkorlikni yo‘lga qo‘ygani haqida so‘zlab berdi.
— Dadam rahmatli televizorlarni tuzatadigan usta bo‘lgan. Afsuski, avtohalokat sabab juda erta olamdan o‘tgan. Onam to‘rtta yosh qizchalari bilan yolg‘iz qolgan. Otamning o‘limidan keyin u uyga sig‘dirishmagan, onam bolalarini olib ota hovlisiga borishga majbur bo‘lgan. U uyda tog‘am bolalari bilan birga yashardi. Bir muddat ularning bag‘riga sig‘dik, keyin onamga alohida uy qilib chiqib ketish sharti qo‘yildi. O‘sha vaqtda bozor yaqiniga yangi ko‘p qavatli uylar qurilgandi. Onam yolg‘iz ayol deb hokimiyatdan yordam so‘ragan, ammo arizasi qanoatlantirilmay turgan. Onam majburligidan to‘rt bolasini olib, hali chiroq, gaz va suvi o‘rnatilmagan, yangi “dom”ga kirib, yashay boshlagan. Biz ikki, yonimizdagi “dom”ning qorovuli esa oilasi bilan uch xonali uyda yashardi. Uning uyidan suv, gaz va elektr energiyasi bo‘lgani uchun bizga rahmi kelib, kunora issiq ovqat chiqarib turardi.
Onam ipakchilik kombinatida ishlardi. O‘sha yili qish qattiq kelib, tizza bo‘yi qor yoqdi. Onam navbatchilikka ketganida, to‘rtta qiz qatorlashib joy solib, uxlayotgandik. Tagimizda yupqa sholcha bilan ko‘rpacha, oyoqlarimiz muzlab qolgandi. Opam bilan singillarimizni o‘rtamizga olib, boshimizga sham qo‘yib, uxlabmiz. Sham erib, ko‘rpachaga yiqilib tushgan. Ko‘rpacha, undan keyin servantga olov o‘tgan. Ammo jihozlar namligi uchun alanga olib yonolmay, tutagan. Shirin uyquda bo‘lganimiz uchun yong‘in chiqqanini ham bilmay qolganmiz. Qorovul tutun hidini payqab, eshigimizni taqillatgan. Shovqindan uyg‘onib ketganman, ammo atrofni ko‘rib bo‘lmasdi. Hamma yer tutun, nafas olishga ham qiynalardim. Qorovul amaki bizni uyiga olib chiqib ketib, yong‘inni o‘chirgandi. Bizga qatiq ichirib o‘tirganida onam navbatchilikdan qaytgan va uyning ahvolini ko‘rib, ko‘rpachalarni ko‘chaga olib chiqib ketgandi. Uyqusirab, pastga qarasam onam kuygan sholcha va ko‘rpachalarni yig‘lab qor bilan o‘chirayotgan ekan. Unga rahmim kelgan, ammo bola edim, yordam berish qo‘limdan kelmasdi. Qo‘shnimizning uyida tunab qolganmiz, ertasi kuni esa hokimiyatdan kelib, buyumlarimizni tashqariga olib chiqib tashlab, eshikni qulflab qo‘yishgan. Biz yana buvimning hovlisiga qaytib borganmiz.
Onam qiynalib, uy so‘rab qancha eshikka boshini urib chiqdi. Ammo hech biridan foyda bo‘lmadi. Shu orada onam kasalxonaning qabul bo‘limiga ishga joylashdi va bizga yotoqxonadan joy berishdi. Onam bechora endi yashash joyim bor deb, to‘rtta bolasini olib o‘sha yerga joylashgan. Uyimiz bittagina xonadan iborat bo‘lsa ham ko‘zimizga xuddi koshonadek tuyulardi, deydi shoira Lola Sobirova.
Shoira turmush o‘rtog‘i sabab joniga qasd qilishga uringani haqida so‘zlab berdi.
— Turmush o‘rtog‘im bilan bir-birmizga ko‘ngil qo‘yib oila qurganmiz. 17 yil birga yashadik, ammo kelishmovchiliklarning hech oxiri ko‘rinmasdi. Jonimga qasd qilishimdan avval ham uch-to‘rt kun ketma-ket g‘ijillashib qoldik. Ish bilan qo‘shni ayolning uyiga chiqib qaytsam, u kishi birdan urib ketdi. Qizim Nilufar dadasining oyog‘iga yopishdi. U qiziga ham qarab o‘tirmay, uni itarib yubordi. Qizim uyning u boshiga uchib tushdi va qarasam qulog‘ining yonidan qon sizib oqayotgan ekan. “Otasi urgan qizlar baxtsiz bo‘ladi, deyishadi”, deb jon holatda turmush o‘rtog‘imga yopishdim. O‘zimda qanday kuch topdim bilmayman, shu orada balkonga chiqib, o‘zimni to‘rtinchi qavatdan tashladim. Chunki men tazyiqlardan to‘yib ketgandim. Ortimdan o‘g‘lim ham pastga o‘zini tashlamoqchi bo‘lgan, ammo otasi ushlab qolgan ekan. Xuddi qushdek yengil bo‘lib pastda tushdim, hech qanday og‘riq va qo‘rquvni his qilganim yo‘q. Kimdir ismimni aytib baqirdi, bir necha marta tortdi. Ko‘zimni ocholmasdim va yorug‘likdan chiqolmasdim. Shunda hayolimga “Odam o‘lsa ham qulog‘i eshitib turadi, demak men o‘libman”, degan o‘y keldi. Qo‘shnilar yig‘ildi, tez yordamga qo‘ng‘iroq qilib, meni yuqoriga olib chiqishdi. Atrofim to‘la odam, ammo men nima bo‘layotganini anglolmasdim. Faqat ko‘zimni ochib, odamlar orasidan o‘g‘il-qizimni axtardim. Qon bosimim nolga tushib ketgan va o‘lishimga bir bahya qolgan ekan. Ichki ishlar xodimlari ham yetib keldi va nima bo‘lganligini so‘radi. O‘zim yiqilib ketdim, deya yolg‘on gapirdim. Chunki asl haqiqatni aytsam, turmush o‘rtog‘im qamalib ketishini bilardim. Ammo shu voqeadan keyin hammasiga nuqta qo‘yishim kerakligini tushunib yetdim, deydi shoira Lola Sobirova.
Shoira muhojir bo‘lib Rossiyada ishlab yurgan vaqti xonanda Yulduz Usmonova bilan ijtimoiy tarmoqlarda suhbatlashib qolgani va uning taklifi bilan Toshkentga qaytgani haqida so‘zlab berdi.
— Turmushdan ajrashib, ikkita bolamni olib Rossiyaga ishlagani ketganman. U yerda muhojirning hayoti oson emas, ming mashaqqat bilan pul topiladi. O‘zimcha sheʼrlar qoralab, ularni ijtimoiy tarmoqlarga joylab yurardim. Bir kuni Sabina ismli profilga ko‘zim tushib qoldi, u Yulduz Usmonovaning rasmlarini joylab qo‘ygan ekan. U ham mendek shu xonandaning muxlisi bo‘lsa kerak degan o‘yda unga do‘stlikni taklif qildim. Biroz suhbatlashdik, u pishirgan tortlarimning rasmini ko‘rib hayratlandi va sheʼrlarimga ham qiziqdi. Men esa xonandaning muxlisimisiz deb so‘radim. “Yo‘q, men o‘ziman”, degan javob keldi. Quvonganimdan nima deyishimni bilmay qoldim va u “keyin gaplashamiz, davom-davom” dedi. Men endi haqiqatan ham shok holatiga tushgandim, chunki bu gapni faqatgina Yulduz Usmonovaning intervyularida eshitgandim. Qizimga aytsam, “buncha ishonuvchansiz, ijtimoiy tarmoqlardagi hamma Yulduzlarga yozib chiqdingiz, ularning bari soxta”, dedi. Orada bir necha kundan keyin shu profildan yana xabar keldi va telegram raqamimni so‘radi. Shoshganimdan noto‘g‘ri yozib yuboribman. Xullasi kalom, Yulduz Usmonovaning yordamchilari aloqaga chiqishdi va “Men sen bilan qirolichaman” albomi uchun hamkorlik qildik. Avvaliga bir qo‘shiqning faqatgina naqorati uchun sheʼr yozib berdim, ammo bu ham men uchun katta baxt edi. Shundan keyin Yulduz Usmonovaning taklifiga ko‘ra, Toshkentga keldim. Hozirgi kunda nafaqat Yulduz Usmonova balki boshqa sanʼatkorlar bilan ham hamkorlik qilaman, deydi shoira Lola Sobirova.
Izoh (0)