O‘zbekiston xalq hofizi, shirali ovoz sohibi Orolmirzo Safarov ko‘zi ojiz bo‘lishiga qaramay, o‘zbek xalqining suyukli hofizidir. Orolmirzo Safarov “Daryo”ga bergan intervyusida oilasi, hozirgi bemaza qo‘shiqchilar va tug‘ma ojizligi bor insonlar haqida gapirdi.
“Ayriliq azobini keragidan ko‘p totdim”
— Uchta farzandim bor, ayolimning ismi Sayyoraxon, uy bekasi. U ijodkor emas, ijodkorni ilhomlantiruvchi vosita (kulib). To‘ng‘ich farzandim qizim, Angliyada nufuzli universitetda tahsil olib kelgan, hozirda viloyatlar bo‘ylab xizmat safarlaridan ortmaydi, ishi yaxshi. Muzaffar o‘g‘lim Toshkent xalqaro Vestminster universitetida o‘qib, tarjimon bo‘lib ham ishlayapti. Kenja farzandim Baxtiyorjon hali bog‘cha tarbiyalanuvchisi, juda sho‘x bola. Ota-onamdan so‘ng to‘rttagina aka-uka qoldik. Ayriliq, firoq, hijron azoblari keragidan ko‘p bo‘ldi. Albatta, bu Allohning irodasi.
“Otang o‘lib qolsa ham, xizmatga chiq!”
— Rahmatli ustozlarimiz xizmat olgan kuningda otang o‘lib qolsa, ustiga yopinchiq yopgin-da, bildirmasdan xizmatingni qilib, keyin borib otangni ko‘m, deyishgan. San’atkorlarning shiori shunday qattiq. Hozir qo‘shtirnoq ichidagi yulduzlarga tegishli emas bu gaplar.
Hozir chiqib kelayotgan yosh xonandalarning bitta yaxshi qo‘shig‘ini eshitasiz-da, endi umid qilib turgan vaqtingizda ikkinchi qo‘shig‘idanoq aynishni boshlaydi. Yaxshi ovozi bilan xalqqa manzur bo‘lib oladi-da, yomg‘irdan keyin chiqqan qo‘ziqorin, bodroqday bir-biridan ko‘payib ketadiki, shu ashulachidan ko‘nglingiz aynib ketadi, to‘g‘risi. Nega desangiz, sababi ustoz ko‘rmaganlikda emas. Ustoz ko‘rganlari ham shunaqa. Chunki ustozning aytganini ham, qilganini ham qilmaydi ular. Go‘yoki ular onasidan tug‘ma yulduz bo‘lib tug‘ilgan. Shunchaki diplom uchun o‘lganning kunidan o‘qiydi. Ustozni qo‘lida o‘qib turgan, lekin kufrona ne’mat shogirdlar ko‘payib ketdi. Xafa bo‘lishmasin, yuzga aytganning zahri yo‘q. San’atning nonini mendan ko‘proq yegan, mendan ko‘proq ko‘ylak yirtgan ustoz san’atkorlardan so‘rab ko‘ring, xato deyishsa, shu gaplarimni bermasangiz ham roziman.
“Ko‘zim ko‘rmasa-da, boshqa qobiliyatlarim ko‘p”
— Men hayotimda sodir bo‘ladigan hech bir narsani deyarli bee’tibor qoldirmayman. Vaqt — oliy hakam, inson umriga o‘z hukmini o‘tkazar ekan. Shu jumladan, xotiraga ham yosh nuqtayi nazaridan o‘z ta’sirini o‘tkazadi. Yoshim ancha katta bo‘lsa ham, hayotimdagi voqealarni 80-90 foiz yil, oy, kunigacha yoddan aytib berolaman. Alloh bandasini xohlagan bir tarafidan nuqsonli qilib yaratadi, beayb o‘zi. Dunyoda 8 milliard inson yashaydigan bo‘lsa, yuz foiz sog‘lomman deydigan insonning ham boshqalarga seziladigan bir nuqsoni, kamchiligi bo‘ladi. Ko‘rish qobiliyatidan mahrum bo‘lganimiz bilan, Alloh boshqa 99 tarafdan bizga berib qo‘ygan.
Ayniqsa, zehn, xotira, iste’dod, iqtidor borasida biz bandalarning Yaratgandan nolishga haqqimiz yo‘q. Masalan, mening yozma nutqim yaxshi emas, ammo og‘zaki gaplashsam, fikrlar o‘z-o‘zidan quyilib kelaveradi. Buning sababchisi men emas, qalbimizning naqqoshi bo‘lgan Alloh. Ilhom beradigan ham, sayratadigan, yayratadigan ham, zabon berib, aziz-u mukarram qilgan ham o‘zi. Fransiyada yashab o‘tgan pedagog Lui Braylning insoniyat uchun qilgan eng katta yaxshiligi ko‘zi ojizlar alifbosini o‘ylab topgani. Uning dini, irqi, mansabi va ko‘zi ojizligidan qat’i nazar Yaratgan unga shu yaxshilikni berib qo‘yibdi.
Suhbatni to‘liq holda “Daryo” Lifestyle YouTube kanalida tomosha qiling.
Izoh (0)