“O‘g‘lingiz bu ishlarni qila olmaydi”. Rejissor Zebo Navro‘zova qizi yo‘qligi — hayotidagi eng katta armoni ekanligi haqida (video)

Rejissor Zebo Navro‘zova qizi yo‘qligi armoni ekanligi va to‘ng‘ich farzandi, xonanda Shohruxxon haqida so‘zlab berdi.

“Hozir bir dona qizim bo‘lganida, rejissorlikni ham yig‘ishtirgan bo‘lar edim”

— Avval xursand bo‘lgandim, Alloh dilimning og‘rib qolishini bilib, qiz bermagan deb yurardim. Qizni katta qilib boshqa birovga berib yuborish qiyin. Qiz bola boshqacha, balki qizim bo‘lganida, rejissor bo‘la olmas edim. Hozir bir dona qizim bo‘lganida, rejissorlikni ham yig‘ishtirgan bo‘lar edim. Qizim yo‘qligi endi bilindi. Kelinlarimni yaxshi ko‘raman, hurmat qilaman, lekin har bitta ota-onada ham o‘g‘il, ham qiz farzand bo‘lsin.

O‘g‘lingiz u ishlarni qila olmaydi. Hammamiz bir kuni bu dunyoni tark etamiz, o‘g‘illar kelib onaning badaniga tega olmaydi. Qiz farzand bo‘lishi kerak. Hozir qiz farzandi borlarni ko‘rib havas qilaman, ichimni nimadir qirib o‘tadi. Onam besh nafar qiz farzandni dunyoga keltirgan. Opa-singillar yig‘ilganimizda juda baxtli bo‘laman. Ularning borligidan g‘ururlanaman.

“Dadam olib bergan uyni sotganman, chunki u uy menga do‘stlik qilmadi”

— Ming shukr, Shohruxxondek o‘g‘il bergan, balki qizim bo‘lganida bu darajada mehr bera olmasmidi, deb o‘ylab qolaman. To‘g‘ri, kerak, kerak bo‘lmaganda tegina olmas, biroq uning bag‘rini sezaman. U bilan baxtni his qila olaman. Allohga ming  shukr, menga shu farzandimni berdi. U bolaligidan men bilan pul topishga majbur bo‘ldi. Men uni qo‘llab-quvvatlashga harakat qildim, u ham yanada qattiq mehnat qilaverdi. Ukalarini katta qilishdi, yo‘lini topdi. Uni tarbiya qildim, u esa menga suyanch bo‘ldi. Teatr institutida dars berardim, u yerga ko‘p vaqt sarflash kerak edi.

O‘qituvchilik qilardim, keyin yana boshqa korxonada ishlardim. Dadam ham katta korxonada ishlardi, turmush o‘rtog‘im ichkuyov bo‘lishni xohlamagan, shu sababli hayotimizda kelishmovchiliklar bo‘lgan. Nima farqi bor, farzandlarimiz yashaydigan uyda bo‘lardik. U shunchalik g‘ururli, pokiza inson ediki, ichkuyov bo‘lib yashay olmasligini aytgan. Dadam ko‘p narsalarni berib yuborardi, turmush o‘rtog‘im bir piyola choy ichib, ketardi, bu esa menga og‘ir botardi. Uncha vaqtimiz, bo‘lmadi, qaynonam sal tixirlik qildi.

Shu bilan oramiz buzildi, yig‘lab-yig‘lab xayrlashganmiz. O‘shandan keyin dadam olib bergan uyni sotganman, chunki u uy menga do‘stlik qilmadi. Hech kimga aytmasdan uyimni sotib yubordim. Uyda ham kartoshkani to‘rtga bo‘lib ovqat qilardim, lekin yaxshi sharoitda katta bo‘lgan qiz edim. Dadamdan berkinib yashadim, qiynalsam ham, o‘zim oyoqqa turaman dedim.