O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan artist Shohida Ismoilova turmush o‘rtog‘i Mahmud Ismoilov og‘ir kasallikni boshidan o‘tkazgani haqida so‘zlab berdi.
Bu haqida aktrisa YouTube’dagi “YashinTV” kanaliga bergan intervyusida gapirib berdi.
Mahmud aka bir nechta operatsiyalarni boshlaridan o‘tkazdilar. Lekin hech kim qarab turmadi. Ayniqsa, teatrimizning bugungi kundagi rahbari Yodgor akaga rahmat degan bo‘lardim. Chunki mablag‘ borasida ancha yordam berdilar, sharoit yaratib berdilar. Kimgadir kerak bo‘lib yashash — bu baxt bo‘lsa kerak. Ustoz san’atkorlarimizning ko‘pchiligi qo‘llab-quvvatlashdi. Ayniqsa, qiyin paytlarimiz kasalxonada necha oylab yotdik. Sabr qilsak, hamma narsa bo‘lar ekan. Baribir ishonch va umid insonning qaddini tik tutishiga yordam berar ekan. Noumid shayton deyishadi-ku.Mahmud akam teatrga endi rahbar bo‘lganlarida “Shohida o‘zgarib qoladi”, deyishardi. Har xil odam bor, hammaga birdek yoqavermaysan. Men avval qanday bo‘lgan bo‘lsam xuddi shunday yashaganmiz. Ro‘zg‘orimizda ham hammasi qanday bo‘lsa, shundayligicha qolgan. Uyimizda ish haqida gaplashmaganmiz. Men bu odamning shunday qiyin vaziyatda suyanchig‘i bo‘lganimdan xursand bo‘laman. Endi hozir yana ozgina doktorlik ishimiz, bir kichik operatsiyamiz bor.
Hozirda Mahmud akam uyda o‘tirib qola olmaydilar, agar uyda kasalman, deb o‘tirib qolsa, hech qachon o‘rinlaridan turmaydilar, deb o‘ylayman. Hozir ham teatrga repetitsiyalarga borib turibdilar. Men har doim ularga kuch bag‘ishlab turaman, o‘zimning so‘zim bilan “siz kuchlisiz, inson kuchli bo‘lishi kerak”, deb aytaman. Oilada bir-birini tushungan insonlar baxtli bo‘ladi. Hayot faqat yaxshi kunlardan iborat emas. Uning hayotida o‘nqir-cho‘nqir kunlar bo‘ladi. Inson ana shunday kunlardan mardonavor o‘tishi ham mardlik hisoblanadi.
Biz shuncha yil halol mehnat qilib shu oilamizni tebratganmiz, farzandlarga ham halol yedirganmiz. Halollikda gap ko‘p. Oilada berilayotgan rizq-nasiba halol bo‘lsagina, bolangizga yuqadi. Shuning uchun ham men shu inson bilan birga yashaganimga hech afsuslanmayman. Agar yana qayta hayot berilganida, “yana shu insonni ko‘rarmikanman”, deyman, “shu inson bilan yashagan bo‘lardim”, deyman. Afsuski bu sinoatli hayot insonga bir marta berilar ekan. Mehnat va yana mehnat. O‘zing yaxshi ko‘rgan kasbingda ishlashing ham bu baxt bo‘lsa kerak. Kasbimni, teatrimni, ustozlarimni yaxshi ko‘raman. Qanday qilib ularni yomon ko‘rib bo‘ladi? Orada mayda-chuyda narsalar bo‘lib o‘tadi, lekin bu narsalar yaxshilik tomonidan yuvilib ketadi, deb o‘ylayman.
Mahmud aka bilan turmush qurganimizga 40 yil bo‘ldi. Ular kasal bo‘lganlarida Mahmud akani yo‘qotib qo‘yishdan qo‘rqdim. Gohida kasalxonalarda birga yotdik. Kasalxonada pandemiya vaqtida joy yetmay qolgani uchun yerda yotgan odamlarni ham ko‘rdim. Namozlarimda xudodan faqat ularning sog‘ayib ketishlarini so‘radim. Ularsiz men nima qilaman, degan fikr qo‘rqitdi. Nega men umidsiz bo‘lishim kerak, umidli dunyo-ku bu dunyo, men tushkunlikka tushsam, Mahmud akani qanday oyoqqa qo‘yaman, deb o‘ylardim. Operatsiyalarga kirganlarida o‘tirib yig‘lab-yig‘lab olardim.
Shunday kunlarimda, ayniqsa, qizlarim menga dalda berishdi. Uchta qizning orqasidan o‘g‘il topganman. Kuyovlarimni tarbiyalagan ota-onalariga ming rahmat deyman. Men bilan almashib shifoxonada navbatchi bo‘lib turishdi. Yelishdi, yugurishdi. Uch martalab Hindistonga borib kelishdi. Ularga katta rahmat aytaman.
Shohida Ismloilova, O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan artist
Izoh (0)