Hojiboy Tojiboyev, Muhriddin Xoliqov, Abdumo‘min O‘tbosarov, Shahnozabonu, Nuriddin Haydarov, Oxunjon Madaliyev — farzandlari xotirasida

9-may — Xotira va qadrlash kuni arafasida “Hordiq” gazetasi bir qator marhum san’atkorlarning farzandlari bilan uchrashib, ularning ota-onalari haqidagi xotiralarini yozib oldi.

Intizor Tojiboyeva, qiziqchi Hojiboy Tojiboyevning qizi

— Otam bilan bog‘liq xotiralarni eslasam, xuddi shirin ertak tinglayotgandek bo‘laman. Hammasi bir tush misoli o‘tdi-yu ketdi... Otam sahnada qiziqchi bo‘lsa-da, hayotda juda jiddiy inson edi. Ayniqsa, farzandlar tarbiyasiga astoydil e’tibor berardi. Otamning uyda ekanligi biz uchun hamisha bayram edi. Muxlislar bir soniyaga bo‘lsa-da uni tinch qo‘yishmasdi. Otam va’da berdimi, albatta, uning ustidan chiqardi.

Odilbek Xoliqov, xonanda Muhriddin Xoliqovning kenja farzandi

— Oilada bir qiz va uch o‘g‘ilmiz. Dadamning erkatoylari o‘zim edim. Menga unchalik qattiqqo‘llik qilmasdi. Ammo akam Temur dadamning nigohidan nima istayotganini bilardi. U kishi tartib va hurmatni yoqtirardi. O‘rni kelganda, undan mehribon, saxiy inson topilmasdi. Dadamning shogirdlariga ham oson emasdi: talabchanligiga chidash qiyin edi.

Nozim O‘tbosarov, suxandon Abdumo‘min O‘tbosarovning o‘g‘li

— Oilada ikki o‘g‘ilmiz: akam Jamshid va men. Otam juda band, televideniyening fidoyi xodimi edi. Har qanday ishga ulgurar, shu bilan birga, o‘g‘il bola tarbiyasiga ko‘proq ota mas’ul, deb hisoblardi. Otamni sahnada ko‘rgan inson uning qo‘lidan ustachilik kelishiga ishonmasdi. Akam bilan muammolarimizni otam bilan hal qilardik. So‘zlarimizni eshitib, xotirjamlik bilan o‘z fikrlarini aytardi. Bu yil akamni uylantirish, nabirali bo‘lishni orzu qilgan edi. Afsus, bizning baxtimizni ko‘rish nasib etmadi...

Umidaxon Yo‘ldosheva, xonanda Shahnozabonuning qizi

— Onam operatsiyadan so‘ng tezda o‘zini tiklab oldi, kayfiyati ham yomon emasdi. Kasalxonadan bobomning uyiga chiqqan kunimiz kechagidek yodimda. Xolalarim ketishgach, onam charchoqdan kirtayib qolgan ko‘zlarimga qarab: Nima bo‘ldi, kayfiyating yo‘q?..”, — deb so‘radi. Javobimni ham kutmay, qo‘l telefonida Yulduz Usmonovaning qo‘shig‘ini qo‘yib, raqsga tushdi. Ona-bola miriqib raqsga tushganimiz, yelkalariga bosh qo‘yganim, birga uzoq vaqt xayol surganimiz sira o‘ngimdan ketmayapti.

O‘tgan yili institutga kirolmadim. Xafa bo‘lib, ancha kungacha kayfiyatim bo‘lmadi. O‘shanda onam rahmatli: “Bu yil bo‘lmasa, kelasi yili albatta talaba bo‘lasan. Hayotda imkoniyatlar qayta beriladi”, — deb yupatgan edi. Hozir uning so‘zlarini eslab, hayotda hamma narsaga erishish mumkin, ammo yo‘qotgan insonlarni qayta topib bo‘lmasligini anglayapman.

Hojiakbar Haydarov, xonanda Nuriddin Haydarovning to‘ng‘ich o‘g‘li

— Oilada to‘rt qiz, ikki o‘g‘ilmiz. Otam rahmatli farzandlarini jonidan ortiq ko‘rardi. Bolalari ichida esa faqat meni konsert, to‘y-xizmatlarga olib borardi. Ba’zan o‘yinqaroqlik qilib, otam bilan borishni istamasdim. Shunda u kishi shirin so‘z bilan vaziyatni yumshatardi. Hozir o‘sha damlarni eslasam: “Otam rahmatli san’atkor bo‘lishimni istagan ekan-da”, deb o‘ylab qolaman.

Qilichbek Madaliyev, xonanda Oxunjon Madaliyevning farzandi

— Otam tabiatan og‘ir-vazmin, kamgap inson edi. Biror marta kim bilandir janjallashgani, og‘zidan yomon so‘z chiqqanini eslolmayman. Hovlimizdagi ijod xonasida kitob o‘qiyotgani yoki yangi qo‘shiqqa uslub izlab, mashq qilayotganiga ko‘zim tushardi. Eshik oldida kuzatayotganimni payqasa, “Keling”, — deb tizzasiga olib, suyib erkalardi.