Томошабинлар қизиқчи Шукурулло Исроиловнинг хуш кайфият улашишига ўрганиб қолган. Аммо ижодкор ҳаётда кўплаб қийин кунларни бошдан кечирган ва бугунги натижаларга фақат ўз меҳнати билан эришган.
“Онам бечора туғилганимдан қувониб кетган”
Шукурулло Исроилов 1970 йилнинг 14 январида Тошкент шаҳрида таваллуд топган. У исми билан туғилгани ва онаси узоқ вақт дард чеккани ҳақида сўзлаб берган.
— Устозим Мирзабек Холмедов туғилишим билан боғлиқ қизиқарли воқеаларни ҳажвия кўринишида айтиб берган. Балки мухлислар бунга эътибор бермагандир. Аммо ҳақиқатан ҳам дунёга келишим қизиқ кечган. Ўша пайтдаёқ доялар йирик одам бўлишимни тахмин қилган бўлса керак. Онамни кўп қийнаганман, онам бир неча кун тўлғоқ дардини бошдан кечирган экан. Ҳолдан тойиб, кўзлари қизариб кетган экан. Туғилишим билан “Шукр, шукр қутулдим”, деган экан. Шунда доялардан бири “Болангиз исми билан туғилди, Шукурулло деб қўйинг”, деган экан, — дейди қизиқчи Шукурулло Исроилов.
“Ўликхонада ишлашга мажбур бўлганман”
Уч ёшида отадан етим қолган Шукурулло Исроиловнинг болалиги оғир ўтган. У мактаб формаси яроқсиз ҳолга келгунча кийишга мажбур бўлгани ва дафтар-китоб сотиб олиш учун таътилда ишлагани ҳақида айтиб берди.
— Онам оиламизнинг ёлғиз боқувчиси бўлгани учун ўқувчилик пайтимдан ишлашни бошлаганман. Таътилда ишлаб, мактаб формаларим учун пул тўплардим. Еттинчи синфдан бошлаб 3 ойлик таътилни лимонад заводида ўтказганман. Яшик ташиганим учун 80-90 сўм пул беришарди. Ундан кейин боғбончилик қилганман. Ҳатто мактабни битириш арафасида дарслардан кейин почтачилик қилишга тўғри келган.
Онам раҳматли шифокор бўлишимни орзу қилиб, 11-синфни битирганимдан кейин “ТошМИ”га ҳужжат топширтирганди. Афсуски, 5 балл етмай талабаликка қабул қилинмаганман. Онам бекор юрмагин деб 15-касалхонага санитар ходим сифатида ишга жойлаштириб қўйган. Бир неча ой ишлаганимдан кейин бир танишим ўликхонада кўп маош тўлашлари ҳақида айтиб қолган. Кўп пул берса бўлди, деб ўлик ташишга мажбур бўлганман, — дейди Шукурулло Исроилов.
Валижон Шамсиев интервьюларининг бирида Шукурулло Исроилов бир инсон ҳаётини сақлаб қолгани ҳақида сўзлаб берган.
— Шукурулло аканинг оиласи моддий жиҳатдан қийналган пайтларда касалхонада ишлашга мажбур бўлганлиги ҳақида эшитгандим. Яқинда бир инсон келиб миннатдорлик билдирганига гувоҳ бўлдим. Каттароқ лавозимдаги инсон анча йиллар аввал кўричаги ёрилиб, шошилинч касалхонага олиб келинган экан. Аксига олиб ўша вақт лифт ишламай қолган. Шукурулло ака беморни тўртинчи қаватга кўтариб олиб чиқиб, ҳаётини сақлаб қолган экан.
“Онам вафот этганини тўйда эшитдим”
Болаликдан етимликда улғайган Шукурулло Исроилов 2015 йилда онасидан ҳам айрилди. Ўша куни у Бухорода тўйда эди.
— 2015 йили 27 март куни онам раҳматли 80 ёшни қаршилаганди. Онамни санаторийга даволатгани ётқизгандим, эрталаб у ерга бориб табрикладим. Тандир гўшт ва ширинликлар буюртма қилиб, дастурхон ёздик. Аммо узоқ қололмадим. Чунки шу куни кечқурун Бухорода тўйим бор эди. Тўй қизиган пайтда “Онангиз вафот этди” деган совуқ хабар келди. Амаллаб тўйни тугатиб Тошкентга қайтдим. 28 март куни пешинда онамга жаноза намози ўқилди. Ўша куни “Мирзо” театрининг навбатдаги концертига старт бериларди. Мирзабек аканинг олдига келиб, концертда чиқолмаслигимни айтдим. Ҳамманинг боши қотган бир неча соатдан кейин концерт, саҳналарнинг барчаси бир-бирига узвий боғлиқ.
Томошани қолдирайлик десак, чипталар тўлиқ сотилган. Шунда устозлар менга қанчалик оғир бўлса ҳам, концертда чиқишим кераклигини айтди. Концерт бошланди, одамлар куламан деб келган мен эса ич-ичимдан йиғлайман. Аммо мухлисларга мусибатда эканимни билдирганим йўқ. Аммо Мирзабек ака концерт сўнгида “Шукурулло бугун онасидан айрилди, аммо сизларни ҳурмат қилиб концертга келди”, деганда бутун зал қарсак чалганди, — дейди Шукурулло Исроилов.
“Аёлимнинг ‘семиз’ деган гапи ёққан”
Қизиқчи интервьюларининг бирида турмуш ўртоғи билан жамоат транспортида танишиб қолгани ҳақида сўзлаб берган.
— Янги оёқ кийим сотиб олган пайтим: троллейбус энди жўнаб кетаётган бўлган. Югуриб чиқиб, битта қизни оёғини босиб олганман. У пайтда 130 кило эдим, кейин у қиз менга қараб “Кўзингга қарамайсанми, семиз!” деган. Узр, деганман. Қарасам ёқимтой қиз, шу билан гаплашиб қаерда ўқишини билиб олиб, ўқиш жойига борганман.
Шундан кейин севги бошланиб, роппа-роса бир йил ўтиб уйланганман. У билан 16 ноябрда танишган бўлсам, кейинги йилнинг 16 ноябрида тўйим бўлган. Билмадим, семиз дегани ёққанми. Жуда ўқимишли, мактабни ҳам олтин медалга битирган. Ҳозирда Тошкент давлат стоматология институтида чет тиллар кафедрасининг мудири, лотин тилидан дарс беради. Тиббиёт ходимлари лотин тилини билиши жуда муҳим. Ҳамма дориларнинг таркиби, улар ҳақидаги маълумотлар лотин тилида.
Уч фарзандимиз бор, икки ўғил ва бир қиз. Ҳамма фарзандларим олий маълумотли. Катта ўғлим иккита олийгоҳни тамомлаган. Ҳозирда автомобилсозлик соҳасида фаолият юритади. Иккинчи ўғлим Россияда институтни тамомлаб, яхши ташкилотда ишлаяпти. Қизим чет тиллар институтини тугатган, ҳозирда фарзандларига қараб, уйда ўтирибди, — дейди қизиқчи.
Қизиқчи аёли Мақсудахондан 10 ёш кичик. Шукурулло Исроилов 1970 йилда, аёли эса 1960 йилда таваллуд топган. Жуфтликнинг турмуш қурганига 33 йил бўлди.
“Тўйдан қайтаётиб машинада одам уриб юборганман”
Шукурулло Исроилов бир неча йил аввал милиция ходимини машинасида уриб юборгани, ҳодиса оқибатида жабрланувчи вафот этгани ҳақида сўзлаб берди.
— 1999 йили машинада келаётганимда маст ҳолатдаги милиция ходими йўлимга чиқиб кетиб, айланиб, боши билан тушган асфалтга. Дарҳол машинага солиб, касалхонага олиб борганман. Ўша ерда вафот этган. Энди бу фалокат, ҳеч ким кўчага ўламан деб чиқмайди. Унинг айби ичганида бўлган. Келаётганимда чайқалиб, йўлимга чиқиб кетиб қолган. Энди тақдири шунақа экан. Унинг аёлига қараганман, улар асли вилоятдан бўлган. Тошкентга прописка қилиб берганман, уй олиб берганман. Ташлаб қўймаганман. Болалари катта бўлиб қолди ҳозир. Шу пайтгача боқиб, рози-ризолик қилганмиз, — дейди сўз устаси.
“Қизиқчи мукофот олмайди-ку”
Шукурулло Исроилов 40 йилдан буён катта саҳнада ижод қилади. Аммо шу кунгача бирорта унвонга лойиқ кўрилмаганидан ранжиши ҳақида интервьюларининг бирида айтиб ўтган.
— Қизиқчи мукофот олмайди-ку, қизиқчига мукофот — халқнинг олқиши. Энг кераги халқнинг назаридан қўймасин.
Ҳар битта қизиқчининг ўз мухлиси, ўз йўналиши бор. Мана биз ҳам ҳар йили концерт берамиз. Икки йилда бир марта бўлса ҳам концерт қиламиз. Мен 3-4йилдан бери “Шукур шоу” қиламан. Концертларимнинг кўрувчилар сони кўп бўлади. Ҳеч бўлмаса, қўшиқчиларга берилгандек битта диплом бериб қўйишса яхши бўларди. Бу ҳам бир кичик эътибор ҳисобланади. Хонандалар чиқиб қўшиғини фонограммада айтади, лекин биз жонлида гапирамиз. Бунинг ҳам фарқи бор. Ўзи ҳозирда қизиқчилар жуда кам, — дейди Шукурулло Исроилов.
Шукурулло Исроилов мусиқа мактабида рубоб йўналишида таҳсил олганидан сўнг Ўзбекистон давлат санъат ва маданият институти (Театр факультети) ва Шарқшунослик институти (Халқаро факультет)ни тамомлаган. Санъатдаги фаолиятини 1982 йилдан бошлаган. Шу вақтга қадар АҚШ, Россия, БАА ва бошқа кўплаб давлатларга гастрол сафарлари уюштирган.
Изоҳ (0)