Суриялик уч ёшли Айлан Курдий ва унинг акаси — беш ёшли Галип 2 сентябрь, чоршанба куни Туркиянинг Бодрум шаҳридаги қирғоқбўйидан жонсиз ҳолда топилди.
Улар ота-онаси билан уруш домида бўлган Суриядан Ўртаер денгизи орқали аввал Грецияга, у ердан қариндошлари яшайдиган Канадага етиб олмоқчи бўлган, бироқ йўлда болалар онаси билан бирга ҳалок бўлган. Туркиядан грек оролларидан бирига қараб ҳаракатланаётган қайиқни катта тўлқинлар ағдариб юбориши натижасида яна 14 киши, жумладан ёш болалар чўкиб кетди.
Туркиянинг Бодрум шаҳрида тўлқинлар қирғоққа чиқариб ташлаган уч ёшли Айлан ва унинг беш ёшли акаси Галипнинг фотосуратлари дунёдаги барча ОАВлар эътиборига тушди ва дунё ҳамжамиятини ларзага келтирди.
Бутун дунё бўйлаб рассомлар жонсиз ҳолда соҳилда ётган Айланнинг расмини ўзига хос тарзда тасвирлади. Уларнинг баъзиларини қуйида кўришингиз мумкин.
Шунингдек, ўзбекистонлик ижтимоий тармоқ фойдаланувчилари ҳам воқеа юзасидан қизғин фикрлар билдирди. Улардан бири бор ҳисларини шеър орқали тўкиб сочди:
Соҳилдаги гўдак нидоси
Мурғак бу танамга бўзлаб йиғлама,Кўнгилни ғашлама, юрак тиғлама.Балки, йиғла, уммат, ожизлигингга,Бўзла, инсоният, ночизлигингга.
Инсон ҳуқуқидан сўз очма, башар,Лоақал жим тургин, инсонсан, агар.Нифоқу ёлғонга тўлган, эй олам,Бир нафас сукут қил, сўзлайин мен ҳам.
Дунёга келгандим, кўп вақт бўлмади,Балоғатга ҳали ёшим тўлмади.Ота-онам билан яшардим сокин,Севардим, ўпардим ватаним хокин.
Мен ўйнаб юргандим мутлақ беозор,Ҳеч кимга кўнглимда йўқ эди ғубор.Ўзгалар оёғи бош бўлмиш бизга,Ўз қўлимиз етмас ҳаттоки тизга.
Айбимиз – қўрқармиш биздан қўшнимиз,Семизроқ экандир яна қўзимиз.Баногоҳ уйимни тутди бир олов,Ўтинлар хўп ёнар, кўринмас косов.
Бир-бирин ўмарди қадим қардошлар,Қўл-оёқ узилди, кесилди бошлар.Бошларда ақл йўқ, кўз кўр, тил соқов,Қўл-оёқ хиёрсиз, бир-бирига ёв.
Мен оловдан қочиб, чўкдим денгизга,Дунёни тарк этдим, одамлар, сизга.Денгиз ҳам вужудим юта олмади,Дардимни уммон ҳам кўтаролмади.
Сувининг шўрлиги кўзим ёшидан,Тўлқинлар юрагим ютган тошидан.Бугун мен ётибман соҳилда сокин,Юзларим ўпармиш ўзга юрт хокин.
Кўз ёшимни денгиз ювиб ётибди,Бошимни тўлқинлар силаб ётибди.Майли, жонсиз танам кўрсин ҳам дунё,Виждонсиз нигоҳлар тушмасин аммо.
Бошим силамасин, қилурман ҳазар,Золимга узалган қўл бўлса агар.Совуган жасадим ўпмангиз, зинҳор,Ҳаққа очилмаган лабдан этгум ор.
Боқманг кимлигимга, сабаб сўраманг,Бир инсон фарзанди инсон деб қаранг.Ҳали, эй инсонлар, берасиз жавоб,Мурғак бу жонимдан сўралур ҳисоб.
Демангиз чўкмишдир жажжи бир бадан,Исломий ҳамият, инсонлик чўккан.Жоним олиб қочдим, борганим ажал,Қорнингиз тўқликдан ёрилган маҳал.
Менку жаннат сари учдим қуш бўлиб,Қардошларим асранг, кетмасин ўлиб.Отам Иброҳимга етишдим омон,Сизларни кутмасин Фиръавну Ҳомон.
Кўзни очинг, қайтинг ўзлингизга,Бўлди, расм чизманг кўзлигингизга.Мусулмон мусулмон зулмидан қочса,Ўзгалар унга ўз эшигин очса,
Араблар эшигин қоқмаса араб,Ўзга остонада турса мўлтираб,Эй Уммат, ҳаётдан кечганинг яхши,Денгизларга чўкиб кетганинг яхши!
Ҳусайнхон Яҳё Абдулмажид
20.11.1436/04.09.2015
Изоҳ (0)