Instabloger, vayner Indira Miftahova “Daryo”ga bergan intervyusida ozish uchun uchun eng og‘riqli mavzu ekanligi va kuchli stressga uchragani haqida gapirdi.
— Ozish dardim, shu bois ham bu mavzuni ko‘p ommaga olib chiqaman. Men yumor orqali vazn bilan muammosi bor odamlar ham sevishga munosibligi va ularning ham qalbi borligini ko‘rsatishga harakat qilaman. Baʼzi insonlar: “Shuncha harakat qildingiz, nega ozmayapsiz?” deb so‘rashadi. Inson birdan semirib qolmaydi, besh yilda to‘plangan 30 kilogramm vazndan birdan qutilish, nosog‘lom ozish hisoblanadi. Agar harakat qilmaganimda, hozirgi vaznim 160 ga yetib qolgan bo‘lardi. Yashirmayman, vaznim 100 kilogrammga yetganda, “uyg‘onganman” va tezda ortga qaytishim kerakligini tushunganman, deydi Indira Miftahova.
Indira Miftahova qanday g‘oyalardan o‘zini cheklashi va baʼzilarning qilayotgan ishidan uyalishi haqida gapirdi.
— Vaynerlik ham bir ijod aslida. O‘nta yumor yozilsa, hammasi ham saviyali bo‘ladi, deyolmayman. Orada o‘xshamagani bo‘lishi tabiiy. Ammo yengil-yelpi kontenti ortidan ham millionlab kuzatuvchilarga ega bo‘lganlar ham yo‘q emas. Eng og‘riqlisi, marketingchilar haqiqiy ijod qiladiganlarga emas, ana o‘shanday kontentchilarga reklama topib berishadi. Ularning bozori yurishganidan so‘ng yoshlarda “Demak shunaqa qilib ham pul topsa bo‘larkan-da”, degan tushuncha hosil bo‘ladi.
Instagram’da meni 700 mingdan ortiq kuzatadi. Men ularning hayotiga aks taʼsir etib qo‘ymasligim va daromad olishim uchun istalgan mahsulotni ularga reklama qilmasligim kerak. Qimorni, o‘zim foydalanib ko‘rmagan mahsulotni reklama qilmayman. Keyin hech bir vayn ayollar zo‘ravonligiga xizmat qilmasligi kerak deb hisoblayman. Oddiy misol, vaynda er xotinining yuziga bir tarsaki tushiradi, ayol quvonib, “Qanday yaxshi, yana bitta bo‘lsin”, deydi. Balki bu kim uchundir kulgilidir, ammo bu zo‘ravonlikning bir ko‘rinishi. Chekka qishloqlarda eri tomonidan zo‘ravonlikka uchragan, hatto, zanjirga bog‘lab qo‘yilgan ayollar haqida eshitganman. Buni hech qachon oqlab bo‘lmaydi. Undan keyin uy-joylar bog‘liq reklamalarni joylashtirishga ham hayiqaman. Chunki aldanib qolgan odamlar haqida ko‘p eshityapmiz. “Indira reklama qilgani uchun olgandim”, degan gap kerak emas. Katta auditoriyani jamlagan inson mana shu jihatlarga eʼtibor berishi kerak, deydi Indira Miftahova.
Indira Miftahova onasini yo‘qotgani eslab ko‘ziga yosh oldi.
— Onam uzoq yil poliartrit kasalligi bilan kurashdi. Har doim “Suyaklarim o‘pkamni siqsa, nafas ola olmay qolsam” deb ko‘p o‘ylardi. Buning og‘rig‘i juda dahshatli. Ammo hech qachon kasallikka yengilmadik va davolash uchun hamma muolajalarni qo‘llab ko‘rdik. Hamisha onamga ko‘proq vaqt ajratishga, shunchaki sayr qilish va suhbatlashib o‘tirishga vaqt topardim. Chunki onam kasallikdan qiynalishini yaxshi bilardim. Uy-ro‘zg‘or, ishdagi muammolar hammada bor. Ammo ularning hech biri ota-onaning yonida bo‘lmasligimizga arzimaydi. Ular omonat, borida qadriga yetish kerak.
Onam kasalxonaning jonlantirish bo‘limida davolanayotgandi. Ishonasizmi, kasalxonaga borgan kunimiz “Meni juma kuni olib ketasan qizim”, deb qayta-qayta gapirdi. “Sog‘aysangiz albatta olib ketaman”, dedi. Ishonasizmi, juma kuni ertalab 10 da qo‘ng‘iroq qilib “Kelasanmi, uyimga ketmoqchiman”, dedilar. “Sizni zo‘r xonaga olishadi, yana ozigina davolanishingiz kerak”, deb xayrlashdim. Yonlaridagi bemor opaga “Yaxshiyam nabiralarimni ko‘rib olganim”, deb qarshi tomonga yonboshlabdilar-u, jonlari uzilibdi. Bu xabarni eshitganda shok holatiga tushdim, ammo baribir umidimni uzmadim. Ozod Shukurulloyev onamni ko‘rib “Indira sabrli bo‘l”, deganidan keyin boshqa chora qolmaganligini bildim. Keyin bilsam, shifokorlar uch kun avval onamning ahvoli og‘irlashayotgani haqida Ozod akaga aytishgan ekan, deydi Indira Miftahova.
Suhbatni to‘liq holda quyidagi havola orqali tomosha qilishingiz mumkin.
Izoh (0)