Kinoda kompyuter grafikasidan foydalanish misli ko‘rilmagan yuksaklikka erishdi. Murakkab sahnalar, qahramonlar — bularning barchasini kompyuter yordamida loyihalash mumkin. Ko‘p usullar mavjud: mavjud kadrni tahrirlashdan tortib noldan sahna yaratishgacha, hatto kerakli aktyorlarsiz ham. Ikkinchisi, masalan, DeepFake texnologiyasi yordamida amalga oshirilishi mumkin. Dunyoda hech qachon bo‘lmagan odamlar, hatto ertakdagi mavjudotlarni ham yaratish yoki haqiqiy odamlar tomonidan hech qachon qilinmagan harakatlarni ekranda bajarish — bularning barchasi kompyuter texnologiyasi uchun arzimas ish.
“Forrest Gamp” filmida bosh qahramonning dunyoda mavjud bo‘lmagan tarixiy shaxslar bilan uchrashishi sahnasi mavjud. 1994-yilda bu epizod kompyuter rassomlarining bir necha oylik mehnati natijasi edi. Ammo hozir, deyarli 30 yil o‘tib, xuddi shu narsa kompyuter tomonidan soniyalar ichida va inson aralashuvisiz yaratilishi mumkin.
Yana bir yaxshi misol — “Benjamin Battonning sirli tarixi” filmidagi Bred Pittning doimiy qarishi va yosharishi.
Ushbu texnologiyalar juda yangi, ammo Gollivudda allaqachon mustahkam o‘rin egallab ulgurgan. Ularning yordami bilan filmda ko‘rinmas mavjudotlarni yoki yuqori budjetli sahnalarni yaratish mumkin. Ammo “Uenzdey” teleserialidagi Qo‘l rolini o‘ynash uchun maxsus odam yollangan. Aktyorlar tobora ko‘proq maxsus harakatlanuvchi kostyumlarda suratga tushmoqda. Rekvizit va bezaklar o‘rniga yashil devorlar.
Ba’zi aktyorlar xavotirga ham tushgan, chunki DeepFake texnologiyasi yordamida aktyorlarning jismoniy ishtirokisiz butun sahnalarni, hatto filmlarni ham yaratish mumkin. Ularning yuz ifodalarini o‘zgartirish, odamni yoshartirish, his-tuyg‘ular qo‘shish mumkin. Ammo savol tug‘iladi: iste’dod va kompyuter grafikasi o‘rtasidagi chegara qayerda? Bundan tashqari, ba’zi tanqidchilar bunday xatti-harakatlar yulduzlarga nisbatan axloqiy emas deb hisoblashadi.
Misol uchun, tarmoqda Morgan Frimanning yuzi va hatto uning ovozi bo‘lgan odam haqiqat nima ekanligi haqida bahslashayotgan video tarqalmoqda. Hammasi yaxshi-kuya, lekin bu Morgan Friman emas. Video kompyuterda ishlangan.
Kianu Rivz filmlar yaratishda bunday texnologiyalardan foydalanish haqida gapirdi. Uning so‘zlariga ko‘ra, uning shartnomasidagi alohida band uning qahramonlarini raqamli tahrirlashni taqiqlaydi. Aktyor real hayotdagi kadrlarni montaj qilishda muammo ko‘rmayapti. Albatta, u boshqa yo‘l bilan yaratib bo‘lmaydigan fantastik film yaratishga kelganda, kompyuter grafikasiga qarshi emas. Ammo chuqurroq o‘zgarishlar uni qo‘rqitadi.
“2000-yillar boshida, hatto 1990-yillarda mening ijrom o‘zgartirildi. Ular yuzimga ko‘z yosh qo‘shishdi, men esa hayronman. Go‘yo u yerda bo‘lishim shart emas edi”.
Rivzning fikricha, personajning tashqi ko‘rinishiga bunday o‘zgarishlar qanchalik ko‘p kiritilsa, unda aktyorning shaxsiyati shunchalik kam qoladi. Va bu uni jiddiy tashvishga solmoqda: “Sizning nuqtayi nazaringiz yo‘q. Bu qo‘rqinchli”. Biz allaqachon kompyuterda yaratilgan musiqalarni tinglayapmiz, sun’iy intellekt tomonidan yaratilgan rasmlarni tomosha qilmoqdamiz. Garchi zamonaviy texnologiyalar nimaga qodirligini bilish juda qiziq bo‘lsa-da, Kianu odamlar va sun’iy intellekt o‘rtasidagi keyingi o‘zaro ta’sir istiqbolidan xavotirda.
“Agar shunday davom etaversa, ishga borishga ham hojat qolmaydi, deb o‘yladim”.
Hozirda tobora ko‘proq aktyorlar Kianuga ergashmoqda. Kimningdir mualliflik huquqiga ta’sir qilmaslik uchun ulardan foydalanishning huquqiy asoslari hali ishlab chiqilmagan. Biroq kompyuter grafikasi yordamida yaratilgan ko‘plab filmlar juda ajoyib ko‘rinishini inkor etib bo‘lmaydi. Balki Gollivud bu narsalardan faqat kerak bo‘lgandagina foydalanar.
Izoh (0)