Janubiy Koreyada yo‘qolgan ayol oradan 44 yil o‘tib oilasini topishga muvaffaq bo‘ldi

AQShning Vermont shtatida yashovchi Deniz MakKarti Janubiy Koreyadan bo‘lib, 1976-yil u ikki yoshga to‘lganida amerikalik oila tomonidan asrab olingan. Farzand asrab olish agentligi qizning kasalligi tufayli kasalxonaga tashlab ketilganligini ma’lum qilgan, deya xabar beradi WCAX.

Deniz o‘tgan yillar mobaynida baxtli hayot kechirdi, lekin u har doim o‘zida nimadir yetishmayotganini his qilar edi. 2016-yil Deniz Janubiy Koreyaga borib, u yerda boshqa mamlakatlarga asrab olishga berilgan bolalar qarindoshlarini topishga yordam beradigan tashkilot dasturi doirasida DNK testini topshirdi. Ma’lum bo‘lishicha, Denizning onasi ham bir yil o‘tib test topshirgan, ammo hammasiga aniqlik kirguncha ham uch yil vaqt o‘tgan.

2020-yilning oktabr oyi boshlarida Denizga Janubiy Koreyadan qo‘ng‘iroq bo‘ldi va uning oilasi topilganligi haqida ma’lumot berildi. 14-oktabrda Deniz videoqo‘ng‘iroq orqali ilk bora onasi, katta akasi va o‘ziga ikki tomchi suvdek o‘xshash egizak singlisini ko‘rdi. Afsuski, uning otasi va buvisiga bu kabi baxtli daqiqalarni ko‘rish nasib etmadi.

Ma’lum bo‘lishicha, Denizni 44 yil avval hech kim shifoxonaga tashlab ketmagan va o‘tgan yillar mobaynida ular yo‘qolgan qizini izlashni to‘xtatmagan. Hamisha uning qaytib kelishiga umid qilishgan.

Xabarga ko‘ra, aslida ismi San-Aye bo‘lgan Deniz 1976-yil iyun oyida Seulda buvisi va singlisi San-Xi bilan ulkan bozorida g‘oyib bo‘lgan. Bir soniyaga qo‘yib yuborilgan qo‘l tufayli egizak qizlar olomon ichida yo‘qolgan. San-Xi uch kundan keyin topilib, uyga qaytarildi. Ammo San-Aye esa hech qayerdan topilmadi. Bir necha oydan so‘ng esa yo‘qolgan qiz – San-Aye MakKarti oilasi tomonidan asrab olingan.

“Biz seni hech qachon unutmadik va sening qaytishingga umid qilar edik”, − deydi Denizning onasi va singlisi.

Onasining so‘zlariga ko‘ra, 44 yil mobaynida ular hech qayerga ko‘chib ketmagan va bozorda ham o‘z do‘konida savdo qilgan. Bir kun kelib qiz qaytadigan bo‘lsa, albatta, uni tanishga ishongan”.

“Hayotimning ilgari yo‘qolgan qismini tiklash uchun bu shunchaki aqlbovar qilmaydigan mukofot, endi men nihoyat o‘zimni yaxshi his qilyapman”, − deydi Deniz. − Eng asosiysi, egizak singlim borligini bilish edi. U bilan ovozimiz, tashqi ko‘rinishimiz ham bir xil. Biz hatto bir xil rang va taomlarni yaxshi ko‘ramiz. Shuningdek, ikkalamiz ham sayohat qilishni yoqtiramiz”.

Endi Deniz umrining qolgan qismini o‘zining haqiqiy oilasi bilan o‘tkazishga harakat qilmoqda. U pandemiyadan so‘ng o‘zining oilasiga qaytish, ular bilan tanishish uchun Janubiy Koreyaga sayohat qilish va ona tilini yaxshi o‘rganishni rejalashtirmoqda. Hozircha u oilasi bilan tarjimon ilovasi orqali muloqotlarni olib bormoqda. “Endi mening katta oilam bor, biz bir-birimizni yaxshi ko‘ramiz. Men hech qachon o‘zimni hozirgidek baxtli his etmaganman. Bundan ortiq baxt bo‘lmasa kerak”, − deydi Deniz.