Дилшоджон Раимов Фарғона шаҳрида 23 йилдан буён қассоблик қилиб келади. 40 ёшли гўшт сотувчиси ҳар куни ўз ишини костюм-шим кийиб, галстук таққан ҳолда бошлайди. Гарчи бундай имиж Ўзбекистонда ноодатий бўлса-да, атрофдагилар ва тармоқлардаги кузатувчилар буни яхши қабул қилмоқда.
“Дарё” мухбири Дилшоджон Раимовдан қассоблик фаолияти ҳақида интервью олди.
Имижнинг пайдо бўлиши
Туркияга оилавий дам олишга борганимда тилла дўконига кирдик. Костюм-шим кийган, галстук таққан сотувчи бизни очиқ чеҳра билан қарши олди. Унга бирор нарса сотиб олиш учун эмас, шунчаки томошага кирганимизни айтдим. У эса “Ҳар бир келувчи бизга қадрли”, деб маҳсулотлар, нархлари ва сифати ҳақида эринмай, ғижжалаб тушунтириб берди. Чиқиб кетаётганимизда табассум билан кузатиб қўйди. Шундан кейин хулоса қилдим: мен ҳам дўконимда харидорларга шундай кўринишда ва муомалада бўламан.
Секин-аста гўшт дўконимнинг дизайнини ўзгартириб, ўзим учун имиж яратдим. Галстук тақиб, костюм-шимда юриш кундалик ҳаёт тарзимга айланиб қолди.
Чет элда 200-300 йиллик дўконларни кўрганимда уларнинг ўз тарихи, шаклланиши ва асосчиларининг расмларини кўрганман. Мен ҳам дўконимизга бошқача жозиба бериш мақсадида расмлар чиздириб, деворларга осиб қўйдим. Бундан ташқари, анча-мунча гулларимиз ҳам бор.
Ота-онам сабабчи
Мактабни битирганимдан кейин ўқишга киришга хоҳиш бўлмади. Ота-онам қассобликка мажбурлаб шогирдликка беришди. Бошида ёқмади, қочиб ҳам кетдим. Шогирд бўлиб юрганингизда кўникмаган бўласиз, иш оғир туюлади. Шундай вақтларда ташлаб кетиб, бошқа касб танлашни ҳам ўйлаб кўрганман. Уйдагилар қаттиқ туришди, вақт ўтиб қизиқиб кетдим.
Эрта тонгдан иш бошлаб, то кечки қоронғигача ишлардик. Кунига 2-3 та мол сўйиб, сотардик. Беш ойча ёрдамчи бўлиб юрдим. Бир йил ичида мустақил мол сўядиган бўлдим. Мана, 23 йилдан бери қассоблик қилиб келяпман.
Устозим билан 17 йил бирга ишладик. Мустақил иш бошлаганимга беш йил бўлди. Шу давр мобайнида ишимизни такомиллаштириб боришга ҳаракат қилдим. Ҳозир ҳам ўз устимизда ишлашда давом этяпмиз.
Туяқуш ва туя
Дўконимизда туяқуш гўштини сотишни йўлга қўйганмиз. Биринчи марта уни сўйиб, видеосини Instagram’га жойлаб, “Бу қандай ҳайвоннинг гўшти?”, деб пост қўйганимизда 40 миллиондан ортиқ кўрилди. Балки уни тескари қилиб илганимиз кўпчиликка бошқача туюлгандир. Изоҳларда чет элдан ҳам ёзганлар бўлди. Гўштини водийдан, Тошкентдан, ҳатто Хоразмдан боғланиб, сўраётганлар бор.
Туя гўштини ҳам сотяпмиз. Туядан кам гўшт чиққани учун нархи бир оз қимматроқ, лекин харидоргир. Туя гўшти мол ва қўй гўштига қараганда ёқимли, хушбўй ва юмшоқ.
Мақсад — шунчаки тирикчилик эмас
Ижтимоий тармоқларда нафақат ўзимиздаги, балки чет элдаги қассоблар фаолиятини кузатиб бораман. Ўрганганларимни ишимизда қўллайман. Шу аснода Ўзбекистондаги энг яхши қассоб бўлиш ва бу орқали дунёга чиқиш нияти пайдо бўлди.
Насиб бўлса, туристлар келиб кўриб кетадиган қассобликка ихтисослашган комплекс қилмоқчимиз. Унда мол туғилишидан то гўшт бўлиб сотувга чиқишгача бўлган жараёнларни кўрсатиб ўтишни режа қилганмиз. Мақсадим — шунчаки қассоблик қилиб, тирикчилик ўтказиш эмас.
Изоҳ (0)