Ўзбекистон халқ артисти Фарруҳ Зокиров «Севимли» телеканалининг «Ном» кўрсатувига берган интервьюсида шахсий ҳаёти ҳақидаги кўпчилик билмайдиган маълумотларни, хусусан, икки марта уйлангани, биринчи никоҳидан бўлган ўғли билан ораларида тушунмовчилик бўлгани ҳақида сўзлаб берди.
«Ҳаммадан кейин уйланган мен бўлдим. Уйимизда ҳазиллашиб Ботир акам раҳматли, навбатинг келди-ку, қанақа бўлар экан, ким бўлар экан, балки бир дунё маликаси бўлса керак, танлашинг бир бошқача бўляпти-ку деган. Ойимлар ҳам, қариндош томонидан қараб, фалончи аммангнинг қизига эътибор бер, қандоқ яхши оила бўлар эдинглар, деган гаплар кўп бўлди. Тақдирни қарангки, айланиб-айланиб, асосий фаолиятим «Ялла»да бўлган бўлса, ансамблга келган Наргиза Бойхонова билан турмуш қурганман», – дейди хонанда.
Фарруҳ Зокиров «Ялла»га аёл хонанда қўшилишига бошида қарши бўлганини айтади:
«Бундан аввал қаттиқ гапирар эдим бу тўғрисида, эркаклар ансамбли, хуллас, бунинг тарафдори эмасдим. Содда қилиб гапирганда, ансамблга аёл келганда, айниқса, санъат оламидаги аёл гўзаллиги, чиройига, албатта, кимдир эътибор беради, кимдир кўз ташлайди. Хўш, энди аёл ва эркак бир-бирига меҳр қўйса, бу иттифоқлик, тўғри-ми? Айниқса, ижодий иттифоқлик бўладиган бўлса, жамоани ичида қандайдир қарама-қаршиликлар бўлади. Бу табиий нарса. Ўз тажрибамда кўрдим, бошимдан ўтди. Лекин ўзим шунга дуч келдим. Турмушимиздан фарзанд кўрдик, умри узоқ бўлсин ўғлимнинг, ҳозир набираларим бор, бу катта бахт. Ҳамма инсоннинг ўзига яраша феъл-атвори бор, биринчи турмушимиз бўлмади».
Кўрсатувда айтилишича, хонанда ўғли Саид туфайли уч нафар набиранинг бобосига айланган. Ўз вақтида эса ота билан ўғил ўртасида чигалликлар ҳам бўлиб ўтганди.
«Албатта, қандайдир муаммолар бўлган. Лекин айри яшаганимизда ҳам ҳеч қачон эътиборсиз қолдирмаганман. Иложи борича, телефон орқали, қолаверса, учрашиб, онаси билан қолган бўлса-да, ҳеч қачон мулоқотни, алоқани йўқотмаганман. Иложи борича, ёрдам ва эътибор қилишга ҳаракат қилар эдим, ҳозиргача ҳам. Аллоҳга беҳисоб шукр, мана, катта ўғлимдан учта набирам бор, ҳаммаси қиз, олий бахт, жуда ҳам катта бахт», – дейди Фарруҳ Зокиров.
Ўзбекистон халқ артисти 1986 йилда ҳаётини бошқа аёл билан боғлайди.
Тақдир тақазоси билан дейилганидек, йўлимда бир аёлга дуч келдим. Қолаверса, «Халқлар дўстлиги» саройида учрашиб қолдик, тасодифан. Хуллас, танишганимиздан кейин қандайдир яқинлик сездим. Учрашиб юрганимизда, тақдирга ишонч берган нарса, у рус, мени сизлаб Фарруҳ Каримович дерди. Бир куни «Фарруҳ Каримович, рeпертуарингиздаги бир қўшиқ менга шунчалар ёқадики, шунчалар яқинки», – деб қолди. Мен ҳайрон бўлиб, ҳозир «Учқудуқ» ёки бошқасини айтади деб ўйладим. – Биласизми? Бу қўшиқ менга жуда ёқади», деб «Ғайра-ғайрани» хиргойи қилиб берди. Стоп, эртага тўй дедим. Мен учун бу кутилмаган нарса, дилимга тўппа-тўғри келди-да. Ҳаётим учун жуда ҳам муҳим нарса бўлди. Шундан кейин онам билан таништирдим. Ҳеч эсимдан чиқмайди, Дилфуза опамнинг уйида таништирганман. Онамларнинг биринчи гапи шу бўлди: «Ўғлим кўзи тўқ экан». Ойи, миллати рус десам, менга битта миллат қолди, инсоф деган миллат. Инсофли экан, майли, қўша қаринглар, деб дуо қилганлар. Мана шунга ҳам 35 йилдан ошди.Фарруҳ Зокиров, Ўзбекистон халқ артисти
Изоҳ (0)