Бундан роппа-роса уч йил аввал — 2018 йилнинг 18 январь куни Қозоғистоннинг Ақтўбе вилоятида Россиянинг Қозон шаҳрига 54 нафар ўзбекистонлик меҳнат муҳожирини олиб кетаётган автобус ёниб кетганди.
Фожиада энг кўп Наманган вилояти ўз фарзандларини йўқотган — 31 киши. Улардан 20 нафари Тўрақўрғон туманидан, 8 нафари Косонсойдан ва 3 нафари Учқўрғон туманидан бўлган. «Дарё» мухбири Азизбек Абдувалиев Косонсой туманининг Чиндовул қишлоғида бўлиб қайтди.
«Ҳалок бўлган ҳамқишлоқларимиз орасида уйланмаган бўз йигит ҳам бор эди»
Соҳиба Жаъфарова, «Ширинбулоқ» МФЙ раисининг ўринбосари:
— Чиндовул Косонсойнинг қадим ва катта қишлоқларидан. Учта маҳалла — «Чиндовул», «Ширинбулоқ» ва «Учқўрғон» маҳаллаларига бўлинган. Ақтўбеда ҳалок бўлганларнинг 4 нафари «Ширинбулоқ», 3 нафари «Учқўрғон», бир нафари эса «Чиндовул» маҳалласидан эди.
Уларнинг энг каттаси ўша пайтда 42, энг ёши эса 20 ёшда бўлган. 7 нафари оилали, бири эса ҳали уйланмаган бўз йигит эди.
Уларнинг ҳаммаси оилапарвар йигитлар эди, қишнинг қаҳратон кунида уйим-жойим, болам-чақам деб автобусда йўлга чиққанди. Шулардан бири — қўшним Иброҳимжон Ҳамроев. Тўй қиламан, деб йўлга чиққан. 4 нафар фарзанди отасиз қолди, аёли ёлғиз ўзи икки қизини турмушга узатди.
Ҳалок бўлганлардан Воҳидхон Имомадиевнинг турмуш ўртоғи 3 нафар гўдаги билан 27 ёшида бева бўлиб қолди. Турмуш ўртоғи оилада ягона ўғил фарзанд бўлган. Ҳозирда аёл ота-онасининг қарамоғида яшаяпти, чеварчилик билан шуғулланади.
Ҳар йили 18 январь санасида маҳалла раиси, оқсоқоллар билан ҳалок бўлганларнинг хонадонларини йўқлаймиз, дуо-фотиҳа қилинади, имкон қадар ёрдам кўрсатишга уринамиз. Лекин ўлганларни ортга қайтариб бўлмас экан-да...«Сарпо-суриққа пул ишлаш илинжида қишда йўлга отланганди»
Зарифа Қосимова, марҳум Воҳидхон Имомадиевнинг турмуш ўртоғи:
— 2009 йилда оила қурган эдик, турмуш ўртоғим жуда яхши, меҳрибон инсон эди. Қисқа бўлса ҳам, бахтли ҳаёт кечирдик. 2010 йили катта ўғлим Билолхон дунёга келди. Секин-аста фарзандларимиз 3 нафар бўлди. Шуларни яхши едирай-ичирай, кийинтирай деб тинмасди. Асосий даромадни четда ишлаб топар эди. «Фарзандларимни ўқимишли қиламан, менга ўхшаб ўзга юртларда қийналмасин» дерди. Болаларимнинг келажагини яратаман, деб кўп меҳнат қиларди.
Одатда эрта баҳорда кетиб, кузда қайтар эди. Ўша йили қайнсинглимни узатадиган бўлдик. Сарпо-суриққа пул ишлаш илинжида қишда йўлга отланганди...
Иссиқ кунларда чок тикаман, лекин қишда ярамайман, соғлиғим кўтармайди. Насиб этса, болаларимни ўқитаман, дадаси орзу қилгандай ўқимишли бўлишади, катта ўғлим ҳарбий бўлишни истайди. Шу ўғлим эрта улғайиб қолгандай, отасидан айрилганига ғам ёшлигини олиб қўйгандай. Қизим Гавҳархон врач бўлишни ният қилади, кенжам Исломхон ҳам доктор бўламан дейди.
Кўчага чиққим келмай қолган, худди ҳамма ачиниб қараётгандай бўлади. Шу йилдан сал кўникдим, вақт ҳам ўтаверар экан. Наилож, болаларимнинг келажаги учун ҳам барча қийинчиликларга сабр қиламан.«Қизим 27 ёшида бева бўлиб қолди»
Зулфия Маҳмудова, марҳум Воҳидхон Имомадиевнинг қайнонаси:
— Ўша мудҳиш воқеадан бери ҳар йили 10 январдан кейин куёвим тушимга киради. Дард бир умр ичингиздан чиқиб кетмас экан, болалар, қизимнинг мунгли кўзларига қараганим сари ёдимга тушаверади. Куёвимнинг кулиб турган сиймоси ёдимдан кетмайди. Қизим ўша пайт мисоли бир гул эди, 27 ёшида бева бўлиб қолди. Қизимни ғам камгап қилиб қўйди. Қабрига олиб бориб тураман болаларини, лекин барибир отасини қўмсайди.
Мен ўзим иккинчи гуруҳ ногирониман, ниятим шу қизимни кўзим очиқлигида уй-жойли қилиш. Иддаси чиқмай уйга олиб келдик, ҳозир қарамоғимизда, лекин ҳар кимнинг ҳам ўз уйи бўлгани яхши. Икки ўғлим бор, улар ҳам синглисига кўмаклашиб турибди.
Кўп ўйлайман, эртага буларнинг келажаги нима бўлади деб. Маҳаллага чиқиб имтиёзли уйларга ҳаракат қилдик, вилоятдан келган вакил рўйхатга олиб, навбатга олиб қўйишди. Ажаб эмас, уй-жойли бўлиб қолса...
Ақтўбеда омон қолганлар эса ҳамон хорижда
Ақтўбе фожиасида мўъжиза туфайли омон қолган икки ўзбекистонлик — Аҳрор Исоқов ва Исроил Мирзааҳмедов ҳам айнан Наманган вилояти Тўрақўрғон туманидан. Улар билан ўтган гал суҳбатлашганимизда бири Россия, яна бири эса Қозоғистонда эди.
— Ҳозир Санкт-Петербургдаман, қурилиш фирмасида бригадирман. Уч-тўртта объектни олганмиз, шуларни битириш билан бандмиз. Сафимизда Намангандан, жумладан, ўзимнинг маҳаллам ва қўшни қишлоқлардан ҳам йигитлар бор. Шароитлардан нолимаймиз, топиш-тутишимиз яхши. Ўтган йил октябрь ойида оиламни ҳам олиб келдим, турмуш ўртоғим ва ўғилчам мен билан. Ақтўбедаги фалокатдан соғ-омон чиққанимга шукр қиламан, лекин ҳозир ишлаб ўзимни тиклайдиган пайтим, меҳнатдан қочмайман. Буёғи пешонада борини кўраверамиз, — дейди Аҳрор Исоқов.
Исроил Мирзааҳмедов ҳам Россияда, Амурск вилоятида экан. Ўзининг айтишича, Қозоғистондан қайтиб, 5 ой чамаси Тўрақўрғонда, уйда бўлган, кейин эса Узоқ Шарққа қараб йўл олган.
— Ўтган йил ноябрь ойида Россияга келдим. Қарзга машина олгандим, киракашлик қилиб, узиб юбормоқчи бўлдим, ўхшамади. Қолаверса, уйдан кредитим бор, унга 1 миллион сўм чамаси тўлашим керак. Хуллас, яна четга чиқишга қарор қилдим. Қурилиш соҳасида ишлаяпман, бу ерлар жуда совуқ эканлигини ҳисобга олмаса, нолимаса ҳам бўлаверади. Лекин ҳавоси ёқмаяпти, икки куннинг бирида тобим қочиб қоляпти, — дейди Исроил Мирзааҳмедов.
«Унда уйга, Ўзбекистонга қайтавермайсизми?» деган саволга Исроил «Уйга ҳали бир оз эртада, ака» дея қисқа жавоб қилди...
Изоҳ (0)