1994 йил 4 октябрда Швейцарияда «Қуёш ибодатхонаси ордени» аъзоларининг оммавий ўз жонига қасд қилиш ҳаракати содир бўлган эди. «Дарё» воқеа тафсилотлари ҳақида ҳикоя қилади.
Жасадлар гиламларда чўзилиб ётар, эркакларнинг жасадлари қизил ва қора рангли маросим либосларида, аёлларнинг жасадлари, шу жумладан, 12 ёшли қизалоқ ҳам тилла ва оқ рангли либосларда эди. Бир вақтнинг ўзида 48 киши ҳалок бўлди. 25 киши Гранж-сюр-Салван шаҳридаги иккита уйда ўзини ёқиб юборди, яна 23 киши Шейридаги уйда ўзини ўзи ёқди, бу ерда олов керакли даражада алангаланмади. Шунинг учун бу ерда ҳатто астрология ҳақидаги хаотик маърузанинг лента ёзуви ҳам сақланиб қолди. Бу маъруза, эҳтимол, одамларни ўз ҳаётидаги сўнгги ҳаракатга ундаши керак эди.
Бироз тарих
1307 йилда Франция қироли Филипп IV тамплиерларга қарши тергов бошлашга қарор қилди. Бир пайтлар «Масиҳнинг камбағал рицарлари» бўлган тамплиерлар бу пайтга келиб ўзларининг ер ва олтинга тўла қасрларига эга бўлган қудратли ташкилотга айланиб улгурган эди. Миш-мишларга кўра, бу қасрлар нафақат бойликларни сақлаш учун қурилган, балки бу ерда уларга бойлик ва куч берган иблис ва қора кучлар шарафига ибодатлар уюштирилган эди.
Бутун Европа бўйлаб тамплиерларни ҳибсга олиш бошланди, уларнинг мулклари тортиб олинди, ўзлари қамоққа ташланди ва баъзилари гулханда ёқилди. Инквизиторлар, айниқса, Францияда жуда қутуриб кетди. 1310 йил 12 апрель куни бу мамлакатда бидъатчиликда айбланган тамплиерлар орденининг 54 аъзоси гулханда ёқиб юборилди.
«Қуёш ибодатхонаси ордени»
ХХ асрга келиб, юқоридаги ушбу воқеа Люк Журе ва Жозеф Ди Мамброларни «Қуёш ибодатхонаси ордени» мазҳаби ҳақидаги таълимотни яратишга илҳомлантирган деб ҳисоблашади, унинг асосий ғояси ўзини ўзи ёқиш орқали нажот топиш эди. Қуёш таълимотининг назарий асосларини бастакор Мишел Табачник тақдим этди. Ушбу сектанинг моҳияти дунё охирининг яқинлашиб келишига «тўғри» тайёргарлик кўришда эди.
Бунинг учун Ердан Сатурн сайёрасига ўтиш керак ва у ердаги танланганлар билан янги ҳаётга қайта туғилиш керак эди. Сатурнга кўчиш эса фақатгина ўз-ўзини ёқиш орқалигина амалга оширилади, деб қарашарди. Аммо швейсариялик терговчилар аниқлашича, бошқача бўлиши ҳам мумкин экан.
Масалан, терговчилар сектадагилар ўзларини ўлдириш учун таблеткалардан, ўлимга олиб келадиган коктейллардан ҳам фойдаланганларини ва сўнгги дақиқада «Сатурнга кўчиш» фикридан қайтганлар эса отиб ёки бўғиб ўлдирилганини аниқлаган. Кўплаб жасадлар таналарида ўқ излари, кўкрак қафасида тешилган жойлар, қўллари боғланган ҳолда бошига ёпилган полиэтилен пакетлар билан топилган эди. Журе ва Ди Мамбролар охир замон учун ўзларининг неотамплиерлар ордени аъзоларини шундай тайёрларди.
Чақалоқнинг ўлими
«Қуёш ибодатхонаси ордени»нинг асосий магистри бельгиялик нео-нацист ва қора сеҳр-жодуни севувчи Люк Журе эди. У ўз таълимоти ғояларини кўплаб сирли ва диний ташкилотларнинг аъзоси бўлган Алеистер Кроули асарларидан олди. Натижада ушбу орден таълимоти христиан ўзига хослиги (насронийликнинг ирқчи ва антисемит талқини), NUJ дини (ердан бошқа ерлардаги ҳаётга ишониш) ва масонлик ғояларига йўғрилганди.
Люк Журе ва Жозеф Ди Мамбронинг диний тадқиқотлари ўз натижасини 1994 йилда бера бошлади. Шу йилнинг октябрь ойида уларнинг муридларидан бири ўзининг уч ойлик ўғлини ёғоч қозиқ билан ўлдирди. Айтишларича, ушбу муридига бундай қотилликни Ди Мамбронинг ўзи буюрган эди. Гўёки у уч ойлик болада ўзининг маънавий мақсадига эришишига тўсқинлик қилиш учун ер юзида пайдо бўлган Дажжолни кўрган эмиш.
Фирибгарлар ишга чуқур кириб кетганида...
Мазҳабнинг асосчилари ҳам ўз жонига қасд қилди. Бироқ уларнинг алоҳида бошқа сабаблари бор эди. Тергов аниқлашича, Журе ва Мамбролар кун келиб ўз мулкларидан маҳрум этилган «орден» аъзолари томонидан таъқиб қилинишдан қўрқа бошлади. «Апокалипсис» ҳақидаги асл ҳақиқат шунда эдики, «Қуёш ибодатхонаси» ўз аъзоларидан хайр-эҳсон қилишни талаб қиларди, шунинг учун ҳам сектага жуда бой одамлар қабул қилинди. Журе ва Мамбролар эса бу мулкларни ўз номларига ўтказиб олди.
Айтганча, уларнинг муридлари нафақат Швейцарияда, балки Франция ва Канадада ҳам мавжуд эди. Қуёш ордени ушбу давлатларда ҳам фаолият юритган ва гуруҳ бўлиб, ўз жонига қасд қилишлар бу мамлакатларда 1990 йилларнинг охирига қадар давом этган эди. Шу билан бирга, сектада ўз кўлами билан фантастик даражага етган сирли молиявий фирибгарликлар содир бўларди. Аъзоларнинг уйларидан тортиб қурол-яроғ савдосигача бўлган ушбу молиявий фирибгарликларнинг барчаси «орден» раҳбарларининг миллионлаб долларлик шахсий ишлари эди.
Сириусга саёҳат
1994 йилнинг 4 октябрига келиб, Қуёш ибодатхонаси ордени аъзоларининг оммавий ўзини ўзи ёқиб юборишлари бошланди, бунинг натижасида Ди Мамбро, унинг маслакдоши Люк Журе ва яна 46 та издоши вафот этди. Афтидан, уларнинг ҳаммаси ҳам Сириусга ўз хоҳиши билан кетмаганди – баъзи жасадларда зўравонлик натижасидаги ўлим излари топилди. Орденнинг сўнгги маросими қурбонлари нафақат катталар, балки болалар ҳам эди. Улардан бири Ди Мамбронинг ўн икки ёшли қизи бўлди.
Издошлар
Қуёш ибодатхонаси ордени ҳақидаги воқеа шу билан тугамади ва 1995 йил декабрда мазҳабнинг қолган аъзолари Сириусга кўчиб ўтиш учун яна бир марта ўз жонига қасд қилди – бунда яна 16 киши вафот этди. 1997 йил март ойида орденнинг бешта аъзосининг яна ўзини ўзи ёқиш маросими уюштирилди. Махсус хизматлар буни тўхтатиб қолишга муваффақ бўлди. 1998 йилда эса Қуёш орденининг яна 32 та издоши Тейде вулқони тепасида ўзларини ёқишни режалаштираётгани маълум бўлди. Бу одамлар уларни олиб кетишга учар ликопча учиб келади ва қутқарилганларнинг ҳаммасини Сириусга элтади, деб умид қилган, аммо охир-оқибат бу ерда Интерполнинг пайдо бўлиши «парвоз» нинг бекор қилинишига олиб келди.
Албатта, бу инсонлар, аслида, шунчаки руҳий носоғлом одамлар бўлса керак. Турли хил диний секталар ёрдамида одамларни алдаб, фирибгарлик йўллари билан уларнинг мулкига эга чиқиш тарихда кўп учрайди. Масалан, 2000 йилнинг 17 март куни Угандадаги «Худонинг ўн илоҳий амрини қайта жонлантириш ҳаракати» деб номланган секта аъзолари бўлган 500 киши ҳам ўзларини ўлдирган эди. Аммо бу энди умуман бошқа ҳикоя...
Нурбек Алимов тайёрлади.
Изоҳ (0)