“Soyadagi odamlar” — Ayoli va o‘g‘lini institutda o‘qitish uchun chiqindi tashuvchi bo‘lib ishlayotgan zamondoshimiz bilan suhbat (foto, video)

Chiqindi tashuvchi... Bizningcha, hech kim bu kasbda ishlashni orzu qilmasa kerak. Ammo hayotimizda u insonlarning o‘rni shu qadar kattaki, bir kun ishlamasa, darrov seziladi. “Soyadagi odamlar” loyihasining navbatdagi qahramoni Bahodir Orolov yetti yildan buyon chiqindi tashuvchi bo‘lib ishlaydi. U kasbining ortidan ro‘zg‘or tebratayotgani va farzandlarini o‘qitayotganidan faxrlanadi.

— Maxsustrans sohasiga ishga kirganimga yetti yil bo‘ldi. Undan avval haydovchilik bilan shug‘ullanganman. Bu sohaga ishga kirishimga yaqin do‘stim sababchi bo‘lgan. Bu ishning o‘ziga yarasha mashaqqati ham, yengilligi ham bor. Qish kunlari ishimiz tonggi oltidan boshlanadi. Har kuni kamida ikki marta belgilangan hududlarni aylanib chiqamiz. Ba’zan ishim cho‘zilishi, ba’zida esa ertaroq tugashi ham mumkin.

Ishga endi kirgan paytlarim chiqindilar birmuncha kam edi. Toshkentda aholi soni ortgani sari chiqindi ham oshib boryapti. Kuniga belgilangan hududdan 10 tonnaga yaqin chiqindi to‘playmiz. 

Ba’zi insonlar mehnatimizning qadriga yetadi. Aholi chiqindi tashuvchi mashina soat nechada kelishini yaxshi biladi. Afsuski, e’tiborsizlik sabab, ba’zilar chiqindilarini o‘z vaqtida tashqariga chiqarib qo‘ymaydi. Kech olib chiqilgan chiqindilarni ko‘rganlar bizni yaxshi ishlamayotganlikda ayblaydi. Yoki aholining o‘zi tegishli tashkilotlarga qo‘ng‘iroq qilib, arz qiladi. Shunday vaziyatlarda chiqindi yig‘ilgan hududlarga qaytadan borishimizga to‘g‘ri keladi.

Chiqindi tashlashning ham o‘ziga yarasha madaniyati bor. Ularni paketlarga solib, tartib bilan qo‘ysa ishimiz ham oson bo‘ladi. Ba’zida non va yeguliklarning chiqindilar orasiga tashlanganini ko‘rib ichingiz achiydi. Odamlar chiqindi tashlashda ham e’tiborliroq bo‘lishlari kerak.

Oylik maoshimiz u qadar yuqori emas. Hozircha oyiga ikki million olti yuz ming so‘m oylik olaman, endi oshib qoladi, deyishyapti. Oylik maoshimizdan tashqari, kundalik tushumimiz ham bor. Chiqindiga tashlangan plastik idish va qog‘ozlarni yig‘ib, sotamiz. To‘g‘ri, u qadar ko‘p pul bo‘lmaydi, ammo har holda choy puli va yo‘lkiraga yaraydi.

O‘zim hech qayerda o‘qimaganman, shu bois farzandlarim mendek qiynalishlarini istamayman. Ayolim boshlang‘ich sinflarga dars berardi, u institutda sirtdan o‘qiyapti. To‘ng‘ich o‘g‘lim esa xususiy universitetda tahsil oladi. Maoshim u qadar ko‘p bo‘lmasa ham shartnoma pullarini to‘lashga yetyapti, barakasini bersin. To‘rt nafar farzandim bor, qolganlarini ham to‘ng‘ich farzandimdek institutda o‘qishlarini istayman.

Kasbimdan hech qachon uyalmayman, chiqindilarni yig‘ib, yerning yuzini tozalash savobli ish. Eng muhimi halol mehnat qilib, bolalarimni boqyapman. Ishimdan faxrlanaman, — deydi “Mirobod-maxsustrans” filiali xodimi Bahodir Orolov.