“O‘g‘limning orzulari ushaldi. Afsuski, dadasi bu kunlarni ko‘rmadi”. Tokio Olimpiadasi sovrindorlarining onalari bilan suhbat

Tokio shahrida o‘tgan to‘rt (besh) yillikning eng nufuzli musobaqasi ortda qoldi. Unda ishtirok etgan o‘zbekistonlik sportchilar vatanga 5 ta medal bilan qaytdi. Olimpiadada sovrindor bo‘lish insonga qanday baxt va quvonch olib kelishi haqidagi har qanday izoh ortiqcha bo‘lishi mumkin. Lekin sportchilarning ushbu yutug‘ida ularning o‘zidan-da ko‘proq suyunadigan odamlar ham bor. Ha, shubhasiz, bu ularning ota-onalaridir. “Daryo” Tokio Olimpiadasi sovrindorlarining onalarini suhbatga tortib, ularning g‘alabadan keyingi ichki kechinmalari va quvonchi bilan qiziqdi.

Avvalambor, hammaga assalomu alaykum. Davlatjon Olimpiadada bronza medalini qo‘lga kiritdi, biz bundan juda xursand bo‘ldik. O‘g‘limni qo‘llab-quvvatlab turgan o‘zbek xalqiga rahmat. Hamma-hammaga rahmat aytmoqchiman. Biz bundan judayam quvondik. Ammo biz oltin medal kutgandik. Lekin mayli, Xudoga behisob shukr, u medalsiz qaytmadi. Davlatjon Tokioda turib, Parijda oltin olishga va’da berdi. Nasib etsa, maqsadiga erishadi. O‘g‘limning kurashlarini ko‘ra olmayman, bu juda og‘ir. Janglar tugagandan keyin hayajonimni bosib, yozib olinganini ko‘raman. Bu yil Davlatjon uchun juda omadli bo‘ldi, Osiyo chempioni bo‘ldi, Jahon chempionatida kumush medal oldi, Olimpiadada bronza medalini qo‘lga kiritdi.Nuriya Bobonova, Davlat Bobonovning onasi

O‘g‘lim 6 yoshidan beri taekvondo bilan shug‘ullanadi. 19 yoshida Olimpiya chempioni bo‘ldi. Baxtimning cheki yo‘q. 13 yil davomida qilingan mehnat o‘z samarasini berdi, buning ortida katta mashaqqat va harakatlar yotibdi. Shunday vaziyatlar bo‘ladiki, hammasidan voz kechging keladi, biroq o‘g‘lim juda qat’iyatli yigit, u taslim bo‘lmadi va orzusiga erishdi. Ulug‘bek bu yo‘lda kun-u tun mehnat qildi. Mana, natija ham shunga yarasha bo‘ldi. Men barcha ota-onalardan farzandlarini sportga, ayniqsa, taekvondoga berishlarini so‘ragan bo‘lardim. Agar xohish bo‘lsa va mehnat qilinsa, 19 yoshda ham Olimpiada chempioni bo‘lish mumkinligi isbotlandi. Men bu yerda (aeroportda — “Daryo”) o‘tiribman-u, lekin hamon o‘g‘limning chempion bo‘lganiga ishonolmayapman. Bu tushuntirib bo‘lmas darajada katta quvonch.

Ulug‘bekning futbolga o‘tib ketishiga bir baxya qolgani haqida

Ulug‘bek mashg‘ulotlar bilan band bo‘lardi, uning tengqurlari esa ko‘chada futbol o‘ynardi, tabiiyki, Ulug‘bekka ham bu jarayon qiziq bo‘lgan. Shu tariqa u o‘zini futbolda ham sinab ko‘rgan. Futbol murabbiylari uni olib qo‘ymoqchi bo‘lgan, biroq u baribir taekvondoga qaytgan. Bunda Pavel Xanning xizmatlari juda katta. Biz undan minnatdormiz. U bizga oilamiz a’zosidek bo‘lib qolgan. Pavel — juda ajoyib murabbiy.

Oksana Rashidova, Ulug‘bek Rashidovning onasi

Hozir judayam quvonchdaman, — deya gap boshlaydi Bahodir Jalolovning onasi Sabohat opa ko‘z yoshlarini artar ekan. — Sanoqli soniyalardan so‘ng bolam bag‘rimga qaytadi, quruq qo‘l bilan emas, Olimpiadaning oltin medali bilan. O‘g‘lim yuzi yorug‘ bo‘lib qaytyapti, bundan 3 yil avval u Prezidentimizga va’da bergan edi, u so‘zining ustidan chiqdi. Xalqimizning ishonchini oqladi. Bundan xursandman, o‘g‘lim bilan faxrlanaman.

Bundan besh yil avval Bahodir Riodan medalsiz qaytgandi. O‘shanda turmush o‘rtog‘im vafot etgan paytlar edi, azador kiyimlarim bilan, qarindoshlarimning qistovi bilan Toshkentga kelgandim. “O‘g‘ling o‘ksinib qolmasin, orqasidan bor”, deyishgandi. O‘sha paytda men uni ovutish o‘rniga, u menga “siqilmang ona, hali hammasi yaxshi bo‘ladi”, deb va’da bergandi. O‘g‘lim chempion bo‘ldi, o‘g‘limning orzulari ushaldi. Afsuski, dadasi bu kunlarni ko‘rmadi, o‘g‘lim dadasining issiq yuzini ko‘rmadi.

Bu darajaga yetishning o‘zi bo‘lmadi. Qancha mehnat, qancha sog‘inch hislari. Bahodirning bokschi bo‘lishini ham dadasi xohlagandi, o‘zi esa futbolchi bo‘lishni xohlagan. Ular yoshligidan birga o‘tirib, boks janglarini tomosha qilardi.

Bilasizmi, shunday paytlar bo‘lganki, menga “bo‘ldi, kelinoyi, bolangizni olib keting, undan bokschi chiqmaydi. Uni tumaningizdagi maktabda o‘qiting”, deyishgan. Ammo To‘lqin Qilichev va Rustam Saidov uni olib qolgan.

Internetda o‘qidim, Bahodir 2018-yildan beri yutqazmayotgan ekan, rosa xursand bo‘lib ketdim. Rus sharhlovchilari agar osmondan meteorit tushmasa, Bahodirni to‘xtatib bo‘lmaydi deyishdi. Bu ona uchun katta narsa. Yana o‘zimga o‘zim bolamga ko‘zim tegmasin ham deb qo‘yaman (kuladi). Chet elliklarni ham lol qoldirdi, bunday o‘g‘lim borligidan faxrlanaman. Bitta bo‘lsa ham, o‘nta o‘g‘ilning o‘rnini bosdi. Barcha o‘zbek onalariga chempionning onasi bo‘lishni tilayman.

Sabohat Jalolova, Bahodir Jalolovning onasi

Ukam Bekzod bu yutuqlarga erishish uchun juda ko‘p qiyin yo‘llarni bosib o‘tdi. Buning tagida judayam katta mehnat, mashaqqat yotibdi. Ochig‘ini aytish kerak, hamma ham bu qiyinchiliklarga chiday olmaydi. Buni sport bilan shug‘ullanganlar biladi. Mana shu yutuqlar bilan ukamni tabriklayman. Kelajakda bu bronza oltinga aylanadi.

Rio Olimpiadasida medal olishiga ozgina yetmay qolgandi. U shundan keyin ham to‘xtamadi va baribir medal olaman deb harakat qildi. Besh yil davomida tinimsiz mehnat qilib, mana shu natijalarga erishdi. Rioda medal ololmagandan keyin Bekzod anchagacha o‘ziga kelolmay siqilib yurdi, uyqusizliklar bo‘ldi. Lekin to‘xtamadi va oxiri niyatiga yetdi.

Madina Kumushova, Bekzod Abdurahmonovning opasi

Akbardan judayam xursandman, unga ishonardim. Biz buni bir umr orzu qilganmiz. Uning yutuqlarini ko‘rib, juda g‘ururlandim, u bilan faxrlanaman. Akbar har doim o‘z oldiga Olimpiada chempioni bo‘laman deb maqsad qo‘yardi. Orzusiga yetdi. Rahmatli otasi ham o‘g‘lining Olimpiya chempioni bo‘lishini xohlardi. U shu bilan to‘xtamoqchi emas va oldiga yana bir maqsad qo‘ydi: Akbar endilikda Parij Olimpiadasida ham qatnashib, g‘olib bo‘lmoqchi. O‘g‘lim juda kamgap va kamtar, shuning bilan birga o‘ziga juda ishonadi.

Hafiza Jo‘rayeva, Akbar Jo‘rayevning onasi

Bilol Erkin suhbatlashdi