“Xalq so‘zi onlayn” muxbirlari Toshkentning “Do‘stlik” metro bekatidan “Aviasozlar” bozoriga olib boruvchi abgor yo‘ldan fotoreportaj tayyorladi. “Daryo” uni to‘liq qayta e’lon qiladi.
Bunday joylar ko‘p deya javob beradiganlar bisyor. Ulardan biri esa quyidagi joyni borib ko‘rishni “tavsiya” qildi. Toshkent shahridagi “Do‘stlik”(sobiq “Chkalov”) metro bekatidan “Aviasozlar dehqon bozori” (xalq tilida “Kadishev”) bozori tomon mashinada bordik, ko‘rdik, ishonch hosil qildik.
Avtomobilda “Mashinasozlar” metro bekati yonidan o‘tib borar ekanmiz, yo‘lning kengligi va ravonligidan bahri-dilimiz ochildi. Haqiqiy shosse. So‘ngra “Do‘stlik” metro bekatiga yetib keldik. Hammasi shundan so‘ng boshlandi. Yo‘l tobora torayib borardi. Qarama-qarshi yo‘nalishning har biriga bir polosadan yo‘l berilgan. O‘ng chekkadagi olib tashlangan tramvay liniyasi hisobiga kengaytirilishi kerak bo‘lgan joy hali epaqaga keltirilmagan. Bu esa avtomobil qatnoviga qo‘shimcha noqulaylik tug‘diryapti. Shu tor yo‘ldan avtomobillar tushlik arafasida shunchalik “siqilib o‘tyaptiki”, endi ertalabki va kechki tig‘iz(pik) paytlardagi ahvolni tasavvur qilavering. Bunday paytda “siqilish”dan badtar bo‘lishi aniq. Bu hali holva.
“Do‘stlik” metro bekatidan o‘tib, mahalliy aholi “Maxmur ko‘cha” deydigan ushbu hududdan o‘tib boramiz. “T” shaklidagi chorrahaga (o‘ngga burilsa, “Kadishev” bozori, chapga burilsa Muxtor Ashrafiy ko‘chasi bo‘ylab “Risoviy” bozoriga borsa bo‘ladi) yetib bormasimizdan, yo‘lning haqiqiy ahvoli namoyon bo‘ldi. Asfaltligi qolmagan asfalt yo‘lning “yuzi”dagi “yara-chaqalar”, chuqur-chuqur “chandiqlar”ni ko‘rib, unga rahmimiz keldi. Bechoraning ustidan texnika emas, dinozavrlar bosib ketgan deysiz. Jala emas, tosh yoqqan deysiz. Lekin dinozavrlar qirilib ketganiga millionlab yillar bo‘ldi, tosh esa hech qachon yog‘magan.
Bunday joydan o‘tgan mashina tugul, uning salonida o‘tirganlarning ham ichi to‘kilib ketadi. Endi har kuni aynan shu yo‘l orqali ishga, o‘qishga qatnaydigan haydovchiyu yo‘lovchilarning asab tolalariyu organizmlarini, avtoulovlarning mexanizmlarini bir xayolingizga keltiring. Ularning holiga maymunlar emas, haligi dinozavrlar ham yig‘lab yuborsa ajab emas. Har sakraganda, buyraklariga qo‘shilib uning ichidagi toshlari(agar bo‘lsa) ham uzilib tushsa kerak.
Xo‘sh, bunday achinarli holat yuzaga kelganiga qancha bo‘ldi? Nega shahar, tuman hokimligi, mas’ul tashkilot va idoralarning mutasaddilari jim? Buning oqibatlariga kimlar javob beradi?
— Shu mahallada yashayman, - deydi o‘zini Fayzulla Bekmurodov deb tanishtirgan hamyurtimiz. — Bu yerda besh-olti yildan beri shunday ayanchli holat. Yomg‘ir-qor yog‘ib shu ahvolga tushib qoldi. Ertalablari, kechki paytlari juda tirband bo‘ladi. Yo‘l azbaroyi ilma-teshik bo‘lib ketganidan, hatto mashinalarning “nomerlari” ham tushib qolgan, haydovchilar esa qaytib kelib ularni qidirib yurgan paytlar ham ko‘p uchrab turadi. Kechalari simyog‘ochlardagi yo‘lni yoritish moslamalari ishlamay qolsa, ana ko‘rasiz tomoshani. Chorrahaga yetmasdan, avtobus bekati bor. Uni bekat deb ham bo‘lmaydi. Na bir butkasi bor, na bekat degan nomi. Yana u aynan ana shu uydim-chuydim oldida joylashgan. Avtobuslar, marshrutkalar to‘xtashi uchun juda noqulay. Hech bir mutasaddi kelib, shu muammolar bilan tanishib, hal qilamiz degan gapni eshitmadik.
— “Maxmur” ko‘chasida turamiz, — deydi uzoq yillik ish stajiga ega bo‘lgan haydovchi Abdukarim Bobojonov. — Mana ikki yildan ko‘p vaqt o‘tdi hamki, yo‘limiz chatoq. Ta’mirlaymiz deyishadiyu lekin hech ta’mirlashmaydi. Hali unisi keladi qilamiz deb, hali bunisi keladi, ishdan esa darak yo‘q. Boshqa joylarni ko‘rib to‘g‘risi havasimiz keladi. Bizdagi ahvolga esa guvoh bo‘lib turibsiz. Mashinada ham piyodalarga o‘xshab sakrab-sakrab yuramiz, hamma joy chuqurlik. Yog‘ingarchilik paytida loyqa, balchiq atrofga sachrasa, yozda hammayoqni chang-to‘zon qoplaydi. Avtobuslar, marshrutkalar, yuk mashinalariga ayniqsa qiyin. Shu joylardan inqillab-sinqillab, qiynalib o‘tadi. Bir qarasangiz, haydovchilar bir-birini so‘kkan, bir qarasangiz signal-bazm, g‘ildiraklar yorilgan. Quloqlarimiz ham, ko‘zlarimiz ham o‘rganib ketgan bularga. Xullas, “Do‘stlik”dan to shu yergacha shu ahvol. Qachon bunday noxushliklardan qutular ekanmiz, bilmayman.
— Bugun yangi ko‘prik va yangi metro qurilayotgani uchun ko‘pchilik shu yo‘ldan o‘tishga majbur bo‘lmoqda, — deydi keksa yo‘lovchi Iskandar Haydarov. — Ustiga ustak, chapga burilganda, shlagbaum bor. Poyezd kelib qolishi bor, boshqa bor. O‘g‘lim nevaramni bog‘chaga olib boradi. Shu yo‘ldan o‘tadi. Shu paytda yurak hovuchlab o‘tiraman. Ehtiyot bo‘lib o‘tsin-da, boshqa mashina bilan turtinib ketmasin-da, hech kim bilan urishib ketmasin-da deb xavotir olaman. Ertalablari yo‘ldagi chuqurliklar yetmaganidek, haydovchilar ham bir-biriga yo‘l beray demaydi. Piyodalar o‘tish joyida piyodalarni umuman o‘tkazishmaydi. Hamma qayoqqadir shoshgan. Bunday yo‘lda shoshib bo‘ladimi? Shuning uchun katta nevaramni maktabga o‘zim olib boraman. Yoshi kattalar yo‘ldan zo‘rg‘a o‘tayotganda, yosh bolalar qanday o‘tsin?! Maktabdan chiqadigan paytda borib olib kelaman. Lekin hamma o‘quvchilarni ham maktabga olib borib, olib kelishmaydi. Ko‘pchiligi o‘zlari borib keladi. Yo‘ldagi mana shu nuqsonlar hal bo‘lsa, tekislansa, ana u yirtiqlarga yamoqlar qo‘yilsa, kerakli yo‘l belgilari qo‘yilsa, haydovchilar ham, piyodalar ham yo‘l qoidalariga rioya qiladi. Ota-onalar ham farzandlarining maktabga borib kelishidan ko‘ngli xotirjam bo‘ladi. Shahrimizdagi boshqa ravon yo‘llar singari bu yo‘l ham tez orada risoladagidek bo‘lib qolishidan umidvormiz.
— Mana, ko‘rib turibsiz, avtobusimiz bus-butun, soppa-sog‘, - deydi yo‘nalishli avtobus haydovchilaridan biri G‘ulomjon aka hazillashib. — Ertalab va kechki payt salon yo‘lovchilar bilan liq to‘ladi. Shunday paytda mana bu uydim-chuqurlardan chumoli yurish qilib o‘tamiz. Shundayam ichkari yer qimirlagandek silkinib-silkinib tushadi. Yo‘nalishimizning eng og‘riqli nuqtasi shu desam adashmayman. Deyarli boshqa barcha yo‘llardan yaxshi bo‘lgani uchun ko‘nglimiz xotirjam o‘tadi. Shu joyga kelganda esa, xafsalamiz pir bo‘lgani-bo‘lgan. Yo‘lovchilar-ku ko‘nikib ketgan, lekin shu joyga kelganda avtobusimizga ichim achiydi. Kim bilsin, balki u ham ko‘nikib ketgandir.
— Qirq yildan beri mashina haydayman, — deydi yana bir haydovchi Alisher Teshaboyev. — Shukr, yurtimizning ko‘p joylarida bo‘lgani kabi Toshkentda ham ko‘p qurilishlar bo‘lmoqda. Yo‘llarimiz oldingi davrlarga nisbatan ancha tekis, ravonlashib qoldi. To‘g‘ri, muammolar yo‘q emas. Ularga ham asta-sekin yechim topsa bo‘ladi. Lekin mana shu joyni zudlik bilan to‘g‘rilamasa, bo‘lmaydi. Biz-ku mayli, agar biror chet ellik turist shu joydan o‘tib qolsa bormi, yo‘ldagi ana shu teshiklardan har silkinib o‘tganida, olgan hamma yaxshi taassurotlari ham to‘kilib ketishi aniq.
Izoh (0)