“Севги”, “Шукрона” ва “Сенсиз” номли сериаллар билан томошабинлар эътиборига тушган актриса Одина Тўхтасинова 26 февраль куни 37 ёшни қарши олди. Одина асли касби ҳамширалик бўлишига қарамай, ўзини корейс тилидан таржимонликда ҳам синаб кўрган. Ҳозирда эса у актриса ва инстаблогер сифатида фаолият юритмоқда.
“Болаликдан тадбиркорликни бошлаганман”
— Оилада тўнғич фарзандман. Синглим ва укам ҳам бор. Онам педагог, дадам эса транспорт соҳаси бўйича таҳсил олган. Бешариқда кўп яшамаганмиз, болалигимнинг асосий йиллари Тошкентда ўтган. Ҳовлимиз катта бўлгани учун онам иккимиз маккажўхори экардик. Уларни ўзим пишириб, маҳалла бошида “дом”да яшайдиган рус миллатига мансуб кишиларга сотиб келардим. Тадбиркорликка қизиқишим жуда юқори бўлган. Шу боис ҳам улғайиб, кийим-кечак бизнесига ҳам қизиқиб қолгандим. Афсуски, карантин билан боғлиқ муаммолар сабаб бу соҳадан кетишга мажбур бўлдим, дейди актриса.
“Ҳамшираликни эплай олмадим”
— Оиламизга санъат бегона, аммо бувим раҳматли болалигимдан актриса бўлишимни орзу қилган. Чунки мактаб чоғларида санъатга жуда қизиқардим. Аммо ота-онам санъаткор бўлишимни исташмади. Шу боис мактабни тамомлаб, ҳамширалик бўйича таҳсил олдим. Аммо мутахассислигим бўйича фаолият юритолмадим. Коллежни тамомлагач, бир муддат касалхонада ишлаганман. Оғир аҳволдаги беморларни кўриб, руҳан қийналдим. Шундан сўнг тиббиёт соҳасида ишлолмаслигимни англаб етдим, дейди актриса.
“Касаллик мени тил ўрганишга ундади”
— Эрта турмушга чиққанман, аммо бундан ҳеч қачон афсусланмайман. Ҳозир 16 ёш ўғилларим бор десам кўпчилик ишонмайди. Биринчи ўғлимни дунёга келтирганимдан сўнг менда ўсимта борлиги аниқланди. Биринчи марта бу ҳақда эшитганимда шокка тушганман. Биринчи операцияни ҳеч қандай наркозларсиз амалга оширишган. Бунинг сабабини сўрасам “Ўсимтани тириклайин олишимиз керак, уни ўстириб кўрамиз”, дейишган. У оғриқни сўз билан тасвирлаб беролмайман. Кетма-кет 11 марта операция бўлганман, охири кимётерапия олишим кераклигини айтишган. Кимётерапия ўсимтани қуритгани билан бошқа органларга жиддий шикаст етказади. Шу боис рози бўлмаганман. Хорижда даволаниш истаги пайдо бўлган. Ундан аввал ҳам корейс тилига қизиқардим, касаллик мени тилни янада яхши ўрганишимга сабаб бўлди. Таваккал қилиб, клиника билан 18 минг АҚШ долларига шартнома тузиб, Жанубий Кореяга кетганман. Аммо пулим озлиги сабаб операциядан бир муддат аввал ишлашимга ҳам тўғри келган. Энг қизиғи, корейс шифокорлари текшириб менда бесамар операция ўтказилганини айтган. У ердаги даволанишларим самара берган. Тилни билганим қўл келган, қўшимчасига тажриба ҳам орттириб келганман, дейди актриса.
“Таржимонлик соҳасидан актрисаликка”
— Жамиятда ўз ўрнимни топиш учун жиддий интилганман. Икки йил давомида корейс тилини мукаммал ўрганиб, таржимонлик фаолиятимни бошладим. Турли хориж фирмаларида таржимон бўлиб ишладим, аммо болаликдаги санъатга бўлган иштиёқим сўнмади. У пайтлари ёш бўлганманми, билмадим, TikTok платформасига видеолар олиб жойлардим. Мен борадиган стилист “Сизда қобилият бор, актриса бўлишингиз керак”, деб кўп гапирарди. Тасодифни қарангки, сериалларда суратга тушадиган актриса ҳам унинг мижози экан. Ўша актриса сабаб бўлиб, кастингларда иштирок этиб турдим. Илк ролимни Даврон Умаров режиссёрлигидаги “Жанговар қайнона” фильмида ижро этганман, ундан кейин “Қадам” сериалида суратга тушдим. Гарчи ролларим у қадар катта бўлмаса-да, ўзим учун жуда қадрли, дейди актриса.
“Севги” сериали ва режиссёр билан муносабати
— Режиссёр Дурдона Тўлаганова билан танишишимга Зарнигор Ғаниева сабабчи бўлган. Ўша пайтда Дурдона опа “Журналист” сериалини суратга олаётганди. Зарнигор опа “Кичик эпизод рол бор, ўйнаб бероласизми?” деган. Табиийки, таклифни жон деб қабул қилганман ва кичик ролим “Севги” сериалига таклиф этилишимга сабаб бўлган. Ундан кейин “Шукрона” сериалида асосий ролни ишониб топширишди. Ростини айтсам, илгари рол ўйнашни чиройли кийиниб, кадр олдида туриш деб тушунган эканман. Марям роли орқали унинг нақадар қийинлигини англадим, дейди актриса.
“Саратонни енголдим”
— Уйдагиларга касаллигимни айтсам “Бу рак бўлиб қолди”, деб аза очиб юборишади, менга раҳмлари келади, деб айтмаганман. Ўн бир маротаба операция бўлгандан кейин чарчадим. Ҳар сафар келаман, хўрозни сўйгандек сўйишади, яна жўнатиб юборишади. Операция қилдираман, яна уйга кетаман. Бу нарса ўн бир маротаба такрорланди. Наркоздан чиқар-чиқмас лимон билан қатиқ оламан, лимонни шундоқлигича шимаман ва “болаларимга қарашим керак, овқат қилишим керак”, деб уйга кетаман. Докторлар эса “қозон тепасига борма, қуёшга чиқма” дейишарди.
“Бола туғсанг ўзи сўрилиб кетади”, дейишгани учун иккинчи фарзандимни дунёга келтиргандим. Ўша сўзларни эшитиб йиғлаб, Азиза опамни олдига бордим. Уларга шифокорлар айтганидек “иккинчи томонга ҳам ўтади, тепага чиқиб кетибди”, деб айтдим.
Азиза опа эса “мен сенга ҳужжатларда ёрдам бераман, чет элда текширтириб кўр”, деди. Кейин чет элда текширтирсам, мендан катта пул ва вақт сўрашди. Маълум бўлишича, бизнинг шифокорлар қайта-қайта кесавериб, аъзо ичини ҳам чандиқ қилиб ташлабди. Хатонинг устига хато бўлаверган экан.
Кореяда операциям учун ишлаб, пул йиғдим. Онам 3 ёки 4 маротаба операция бўлганимни билади, холос, бошқаларини билмайди. Кореяда ҳам операция куним аниқланган, аммо буни ҳеч ким билмайди. Ҳеч кимга айтолмайман. Қўрқмасдан 7-8 соатлик операцияга кирганман.
Нимадирлар улашди, “наркозлар берамиз”, дейишди, “киндигингни кесамиз”, дейишди. Операциядан чиқсам, пул фақат операцияга етибди. Беш-олти кун ётишга етмади. Пулим фақат бир кунимга етди. У пайтда эса мен фақат ухлаганман. Эртаси куни эса касалхонада ётолмай уйимга чиқиб кетдим. Энди оғриқни айтмай қўяқолай. Олдимда ҳеч ким йўқ, менга қарайдиган бир меҳрибон йўқ. Оғриқдан дод деб нафас ололмайман. Уйда ҳамма нарсани туртиб ташлайман, бутун танам кесиб ташланган. Яна олдимда ҳеч ким йўқ. Унинг устига онам интернетдан қўнғироқ қилаверадилар. Кўнгиллари сезган шекилли. Онам чидолмай “мен ҳозир сени қидирувга бераман, элчихонага бораман”, дедилар. Кейин Imo’дан қўнғироқни кўтардим. Онам эса “дод дедилар, мени Кореяга олиб кет, чидолмайман”, дедилар. “Она виза қилолмайсиз, келолмайсиз”, дедим. “Унда бу ёққа кел дедилар”. “Мен юролмайман”, деб нафас ололмайдиган даражада оғриқни ҳис қилдим.
“Кореяда бир ой тошбақа шўрва ичсанг, яхши бўлиб кетасан”, дейишди. Докторга пулим йўқлиги учун, денгиз бўйида бир ой яшаб тошбақа шўрва ичдим. У кучли нарса бўлганига қон босимим кўтарилиб кетди, бош оғриғимга эса чидолмайман, сувнинг бўйига чиқиб “дод, дод” деб йиғлардим. Кейин барибир докторга бордим, тошбақа таъсир қилмабди. Шундан кейин яна бир кичик операция қилдирдим ва ҳозир яхшиман, дейди актриса.
Оиласи ва фарзандлари ҳақида
— “Турмушга чиққанмисиз? Биз сизни оила қуриш остонасидаги қиз деб ўйлагандик?” деган гапларни кўп эшитаман. Эрта оила қурганим боис ўғилларим анча улғайиб қолган. Катта ўғлим Амирхон 16 ёшда, Темурхон эса 15 ёш. Турмуш ўртоғим оилавий расмларни ижтимоий тармоқларга жойлашимни унчалик ёқтирмайди. Улар санъатни тушунгани билан жаҳллари чиқадиган вазиятлар ҳам бўлиб туради. Чунки охирги пайтларда “Шукрона” сериалининг сёмка жараёнлари 13-14 соат давом этяпти. Аммо навбати билан ўғилларим мен билан бирга сёмка жараёнларида иштирок этишади, дейди актриса.
“Асосий касбимни давом эттираман”
— Албатта, асосий касбимни давом эттираман. Аммо санъатга ҳам шунчаки ҳобби деб қараш ниятим йўқ. Ҳозир ҳам таржимонлик билан шуғулланаман. Ҳар куни сёмка йўқ, шу боис икки эшкакни бирдек бошқаришга ҳаракат қиляпман, дейди актриса.
Изоҳ (0)