Йигит кишига 40 ҳунар оз, деган гапни эшитган бўлсангиз керак. Афтидан, бу гапга Валижон Шамшиев амал қилишга одатланган. Боиси у шу кунгача қизиқчиликдан ташқари, актёр, режиссёр, шоир, спортчи, фермер, тадбиркор ва ҳатто продюсер сифатида ҳам ўзини синаб кўрган. Энг қизиғи, ҳеч бир уриниши муваффақиятсизликка учрамаган.
“Акамнинг мурдасини олиб келишган”
Валижон Шамшиев 1975 йилнинг 16 январь куни чилангар уста хонадонида дунёга келган. У онаси фаррош бўлгани ва тўрт ёшга тўлганида оиласи бошига оғир мусибат тушганини қуйидагича эслайди.
-I9KpE9-2.jpg)
— Оилада олти ўғил фарзанд бўлганмиз. Анвар исмли тўнғич акам бор эди. Ниҳоятда меҳрибон, аълочи ўқувчи эди. Мени елкасига ўтқазиб, терлаб-пишиб кетса-да, мени айлантириб юрарди. Хуллас, у безори болалар билан тортишиб қолган, уларнинг акамда қасди бормикан, билмадим. Ота уйимиз ёнида катта Фарғона канали оқиб ўтарди. Акам сузишни яхши биларди, аммо безори йигитлар акамни аввалига каналнинг саёз ерида чўктирмоқчи бўлишган. Уларни қишлоқ одамлари кўриб, дакки беришганидан кейин акамни қўйиб юборишган. Кейин тез оқадиган жанубий Фарғона каналига олиб бориб, “Мана шу ердан ўтиб берасан”, деб кичик темирнинг устидан юришга мажбурлашган. Акам ўша ердан ўтаётганда каналда оқиб кетган экан. Аммо қишлоқ болалари ҳеч кимни чақирмай, қўрққанларидан уйларига бориб, яшириниб олишган экан.
Ҳеч нарсадан хабари йўқ дадам ишдан қайтиб, акамни сўраган. Онам укамни овқатлантириб ўтирган экан, иккиси ҳам акамни излаб топишолмаган. Анвар акамнинг каналда оқиб кетганини эшитгач, отам тилдан қолган ва етти кунгача сувдан чиқмай излаган экан. Шу вақт ичида ҳеч ким билан гаплашмаган экан. Акамнинг мурдасини Қувасой томонлардан топиб келишганидан кейин “Худога шукр, боламнинг ўлигини ерга қўяман”, деб яна гапиришни бошлаган экан. Бу воқеалар содир бўлганида мен бор-йўғи тўрт ёшда эдим. Аммо ота-онам ҳамиша фарзандларининг ёди билан яшашди, — дейди Валижон Шамшиев.
“Озодбек Назарбеков билан ният қилгандик”
Қизиқчи санъатга қизиққани ва Озодбек Назарбеков билан поезд вагонида қилган ниятини сўзлаб берди.
— Санъатга болаликдан қизиққанман. Санъатга қизиқишим ҳам бежиз эмасди. Акамнинг вафотидан сўнг дадам фарзандларининг барига сузишни ўргатди, спорт билан шуғулланишимизга шароит яратиб берарди. Ҳамма нарса ниятга боғлиқ экан. Андижондан Озодбек Назарбеков билан поездда келаётганимизда “Мен Муҳриддин Ҳолиқовга шогирдликка тушаман”, деди. “Мен ҳам зўр инсон бўламан, уни ўз акамдек яхши кўраман”, деди. Ва эртаси куни Муҳриддин Ҳолиқов билан Мирзабек Холмедов қайсидир кўрсатувда бирга чиқишди. Уларни кўриб, кўнглимдан нимадир ўтди. Аммо бу ҳақда ҳеч кимга айтмадим, — дейди Валижон Шамшиев.
“Мирзабек Холмедов билан тўйда танишганмиз”
Валижон Шамшиев устози билан илк марта тўйда учрашиб қолганини қуйидагича эслайди.
— Тўйларга чиқишни анча эрта бошлаганман. Тошкентга келганда яхшигина тажрибам бор эди. 1993 йили тўйда хизмат қилиб турсам Мирзабек Холмедов келганини айтишди. Устоз санъаткор Сойиб Хўжаевнинг овозларини тақлид қилиб турган жойим эди. У пайтлари санъаткорларнинг пулини чаққонлик билан олиб қўйиш урфда эди. Маҳалланинг олғир йигитлари санъаткор келин-куёв қистирмоқчи бўлган пулни олгунига қадар дарров эгалик қилишарди. Симли микрофонлар чаққон ҳаракат қилишга тўсқинлик қиларди.
Мирзабек устозга пул қистиришганида “Сойиб ака, микрофонни ушлаб туринг, насибамни олиб келай”, деганлар ва қайтганда ўша пайтдаги энг йирик купюра пулдан менга бериб, “буниси сизнинг улушингиз”, деганлар. Пулни олиб, “Ўҳ-ҳў, бунга қайтим беришим керак”, деб чўнтакларимни излаганман, аммо майда пул тополмай, “Узр, ўзи пулингиз майда экан, кўзимга йирик кўринибди”, деб вазиятдан чиққанман. Одамлар маза қилиб кулишган. Ўшанда Мирзабек ака телефон рақамини бериб, боғланишимни тайинлаганди. Аммо бир неча марта уйига қўнғироқ қилиб гаплашолмаганман. Ундан кейин телевидениеда кўришиб қолдик, аммо бемалол гаплашишга имкон бўлмади.
Институтда дарсда ўтирсам мени ташқарида машинада бир киши чақираётганини айтишди. Кейин билсам, Мирзабек ака жамоасига истеъдодли йигитларни излаган экан ва институтдан мени тавсия қилишган экан. Хуллас, тақдир экан, бу инсонлар билан ишлаш насиб қилди, — дейди Валижон Шамшиев.
“Мен АҚШга кетмоқчи эдим”
Валижон Шамшиев Мирзабек Холмедов сабаб АҚШга кетиш фикридан қайтгани ва театрдаги ҳамкасблари ундан ранжигани ҳақида сўзлаб берди.
— Тўйларга чиққаним билан, топишим ҳаминқадар эди. Ўқирдим, ижара уйда яшардим. Хуллас, ўқишдан кейин Ёш томошабинлар театрида ярим ставка асосида ишга қабул қилингандим. Ўшанда битта спектаклда бош ролни ижро этиб, уни энди рэпертуарга жойлаган пайтларимиз эди. Бунинг устига рус журналларининг бирида “Фильмда Жеки Чан билан бирга суратга тушишни истайсизми?” деган эълон чиқарилганди. Бир неча ой давомида тайёргарлик кўриб, инглиз тилини ўргандим. Ҳатто чет эл билан ишлайдиган қўшма корхонага ишга кириб, уларнинг ёрдами билан хорижга кетишни режа қилгандим. Мирзабек Холмедовнинг таклифидан кейин ўйланиб қолганман. Ҳўп десам, бир вақтнинг ўзида иккита ишимдан бўшашим керак, кейин Мирзабек аканинг жамоасида ишлолмасам нима қиламан, деганман. Охири таваккал қилиб, қизиқчилар жамоасига қўшилганман, — дейди Валижон Шамшиев.
“Тўйларда мушт ҳам еганман”
Қизиқчи Валижон Шамшиев ижодни энди бошлаган вақтда тўйдаги муштлашувлар ҳақида сўзлаб берди.
— У пайтлари муштумзўрлар, кўча безорилари кўп эди. Чунки қонун ишламасди, одамлар бировнинг ҳаққидан қўрқмасди. Тўйларда бир-икки безори ичиб, санъаткорга ташланарди. Йўқ, менда бундай вазиятлар бўлмаган, деёлмайман. Кўп марта жанжалли вазиятларга учраганман, калтак ҳам еганман. Аммо спорт устаси эканлигим ҳамиша қўл келарди. Устозим айтганидек, хира пашшадек ўралашаётган одамнинг ёнидан секингина қочардим, — дейди Валижон Шамшиев.
“Хотира йўқолишининг азоби”
Қизиқчи Валижон Шамшиев хотирасини бир неча кун йўқотгани ва кома ҳолатига тушганидан хабарингиз борми? Валижон Шамшиев “Ўғлон” фильмини суратга олиш жараёнида бир неча метр баландликдан сакраётганда боши билан ерга тушган. Бу ижодкорга жуда қимматга тушиб, аввал Бухорода, ундан сўнг Тошкентда даволанган.
— Кўзимни очиб, ким эканлигимни эслолмаганман, уч ойда секин-аста хотирам тикланган, — дейди Валижон Шамшиев.
Валижон Шамшиев ҳам боғбон
— Деҳқончилик билан шуғулланаётганимга анча йил бўлган. Илгари 60 гектар ер майдоним бор эди, шундан 7 гектарига боғ ташкил қилгандик. Аммо бу соҳанинг ҳам қийинчилиги бор, шу боис уни топширворишимизга тўғри келди. Ҳозир фақатгина Олтиариқда 40 сотихлик боғим бор. У ерда асосан ўрик ва шафтоли етиштирилади. Тошкентдаги уйим атрофига эса узум ва шафтоли экканмиз. Уйим атрофидаги боғга ўзим қарайман, катта боғнинг эса ўз боғбонлари бор, — дейди қизиқчи Валижон Шамшиев.
10 та фарзанди бор ота
Валижон Шамшиев ўзбек санъатидаги энг серфарзанд оталардан бири ҳисобланади. Ҳозирча унинг 10 нафар фарзанди бор. У еттита қиз ва уч ўғилни тарбияламоқда. У Ўзбекистон халқ артисти Эркин Комиловнинг куёви ҳам ҳисобланади. Уларнинг 4 та фарзандлари бор.
Изоҳ (0)