«Севги», «Шукрона», «Сенсиз» сериаллари қаҳрамони актриса Одина Тўхтасинова саратон касали сабаб 13 маротаба жарроҳлик операциясини бошидан ўтказганини маълум қилди.
Актриса бу ҳақида YouTube’даги YashinTV каналига берган интервьюсида гапириб берди.
Катта фарзандимни дунёга келтирганимдан кейин поликлиникага чиқсам «сиз онкологияга боришингиз керак» дейишди. Кейин Оқтепадаги онкологияга борсам тезда операция қилиш кераклигини айтишди. Ўша ҳафтанинг ўзида операция қилдирдик. «Операция қандай бўлди биласизми?», «Наркозсиз бўлди, биринчи, безни олиб текширишимиз керак дейишди». Мени бойлаб қўйишди. Ҳамма нарсани кўриб, билиб турибман. Биринчи операциям ўтди, орадан вақт ўтди. Яна худди шунақа пайдо бўлди, кейин бошқа, Берунийдаги онкология касалхонасига бордим. У ерда яна кесишди, хуллас, уйдагилар билиб-билмагани қанча бўлди.Маълумот учун, актриса Одина Тўхтасинова 1988 йил, 26 февраль куни Фарғона вилояти, Бешариқ туманида дунёга келган. Оилали, икки фарзанднинг онаси.Операция қилдираман, яна уйга кетаман. Бу нарса ўн бир маротаба такрорланди. Наркоздан чиқар-чиқмас лимон билан қатиқ оламан, лимонни шундоқлигича шимаман ва «болаларимга қарашим керак, овқат қилишим керак», деб уйга кетаман. Докторлар эса «қозонни тепасига борма, қуёшга чиқма» дейишарди.
Уйдагиларга касаллигимни айтсам «бу рак бўлиб қолди», деб, «аза очиб юборишади, менга раҳмлари келади», деб ўйлаб айтмаганман. Ўн бир маротаба операция бўлгандан кейин чарчадим. Ҳар сафар келаман, хўрозни сўйгандек сўйишади, яна жўнатиб юборишади.
Доктор билан гаплашиб, «энди нима қилишим керак», деганимда, улар «яна ташхис топшириб келинг» деди. У шифокорни ёмонлаш эмас, балки касблари етук мутахассис эмасдур. Ташхис натижаларини олиб келсам «кимёвий терапия», қилиш кераклигини айтишди. Кейин «тананинг бу қисмини олиб ташлаймиз, кўпайиб кетибди», дейишди. Мен эса «қандай қилиб? Ахир мен ёшман, ҳали туғгим келяпти», дедим. Доктор эса «туғиш мумкин эмас, туғсанг ўлиб кетасан» деди.
Ундан олдин эса «бола туғсанг ўзи сўрилиб кетади», дейишгани учун, мен иккинчи фарзандимни тезлик билан дунёга келтиргандим. Ўша сўзларни эшитиб йиғлаб, Азиза опамни олдига бордим. Уларга, шифокорлар айтганидек «иккинчи томонга ҳам ўтади, тепага чиқиб кетибди», деб айтдим.
Азиза опа эса «мен сенга ҳужжатларга ёрдам бераман, чет элда текширтириб кўргин деди. Кейин чет элда текширтирсам, мендан катта пул ва вақт сўрашди. Маълум бўлишича, бизнинг шифокорлар қайта-қайта кесавериб, аъзо ичини ҳам ширам қилиб ташлабди. Хатонинг устига хато бўлаверган экан.
Кореяда операциям учун ишлаб, пул йиғдим. Онам 3 ёки 4 маротаба операция бўлганимни биладилар, холос, бошқаларини билмайдилар. Кореяда ҳам операция куним аниқланган, аммо буни ҳеч ким билмайди. Ҳеч кимга айтолмайман. Қўрқмасдан 7-8 соатлик операцияга кирганман.
Нимадирлар улашди, «наркозлар берамиз», дейишди, «киндигингни кесамиз», дейишди. Операциядан чиқсам, пул фақат операцияга етибди. Беш-олти кун ётишга етмади. Пулим фақат бир кунимга етди. У пайтда эса мен фақат ухлаганман. Эртаси куни эса касалхонага ётолмай уйимга чиқиб кетдим. Энди оғриқни айтмай қўяқолай. Олдимда ҳеч ким йўқ, менга қарайдиган бир меҳрибон йўқ. Оғриқдан дод деб нафас ололмайман. Уйда ҳамма нарсани туртиб ташлайман, бутун танам кесиб ташланган. Яна олдимда ҳеч ким йўқ. Унинг устига онам интернетдан қўнғироқ қилаверадилар. Кўнгиллари сезган шекилли. Онам чидолмай «мен ҳозир сени қидирувга бераман, элчихонага бораман», дедилар. Кейин Имодан қўнғироқни кўтардим. Онам эса «дод дедилар, мени Кореяга олиб кет, мен чидолмайман», дедилар. «Она виза қилолмайсиз, келолмайсиз», дедим. «Унда буёққа кел дедилар». «Мен юролмайман», деб нафас ололмайдиган даражада оғриқни ҳис қилдим.
Операция ўтди. «Яхшисан дейишди». «Ўзбекистон шифокорларининг ҳамма ташхиси эса хато дейишди», «Ўн бир мартта хато операция қилишган», деган хулосага келишди.
Кореялик шифокорлар «бу барчаси битта операцияда ҳал бўладиган нарса эканини, ўзбекистонлик шифокорлар эса қайта-қайта кесиб, кўпайтириб юборганини айтди. Бир йилдан кейин қайта ташхис топширсам, «иккинчи томонингга ҳам ўтган», дейишди. Буни ҳам онамга айтолмадим. Шунда «Кореяда бир ой тошбақа шўрва ичсанг, яхши бўлиб кетасан», дейишди. Докторга пулим йўқлиги учун, денгиз бўйида бир ой яшаб тошбақа шўрва ичдим. У кучли нарса бўлганига қон босимим кўтарилиб кетди, бош оғриғимга эса чидолмайман, сувнинг бўйига чиқиб дод, дод деб йиғлардим.
Лекин одамлар «ўтини операция қилган, бўтини операция қилган», деяверишади. Ҳаммага дардингизни айтавермайсиз-ку. Улар «пулинг борми, нима ёрдам керак?», дейишмайди.
Кейин барибир докторга бордим, тошбақа таъсир қилмабди. Шундан кейин яна бир кичик операция қилдирдим ва ҳозир яхшиман.
Сизларга маслаҳатим яхшилаб текширтириб, кейин операция қилдиринглар.
Одина Тўхтасинова, актриса
Изоҳ (0)