Namangan viloyatining Uchqo‘rg‘on tumanidagi “Qo‘rg‘oncha” mahallasida yashovchi Umarovlar oilasi yaqinda 70 yillik yubileyni nishonladi: Abdujabbor ota va Sharofatxon ayaning turmush qurganlariga aynan shuncha vaqt bo‘ldi. “Daryo” muxbiri Azizbek Abduvaliyev Uchqo‘rg‘onda bo‘lib, ushbu oila aʼzolari bilan muloqotda bo‘ldi.

“Bormaganim Amerika va Germaniya qoldi, xolos”

Abdurahmon ota Umarov, 93 yosh, mehnat faxriysi

Asli Chortoq tumanining Koroskon qishlog‘idan bo‘lamiz. O‘tgan asrning 20-yillari oxirida, Uchqo‘rg‘onda Lenin nomli davlat xo‘jaligi tashkil etilganidan so‘ng bu yerga ko‘chib kelganmiz. Maktabni tamomlaganimdan so‘ng ikki yil tabelchi bo‘lib ishladim. Ikki brigadaning hisob-kitobi qo‘limda edi. Bir kuni tuman markaziga borganimda o‘quv kombinatidagi bir yillik traktorchilar kursi haqidagi eʼlonga ko‘zim tushib qoldi. Qiziqdim, hujjatlarni topshirdim. Kunning birinchi yarmida tabelchilik qilaman, keyin borib kursda o‘qiyman.

O‘qish yakunlangach qishloqqa qaytib, garajda ishlay boshladim. Traktorlarga qarardik, taʼmirlardik. Bahor kunlarining birida makka ekayotgan traktorchi betob bo‘lib qoldi va menga mashina boshqarishni ishonib topshirishdi. Yaxshi uddaladim shekilli, keyin paxta dalasiga tushdim.

Shu tariqa bir umrlik kasbga ega bo‘ldim. Obro‘-eʼtiborga ega bo‘ldim, mukofotlar berishdi, sayohatlarga yuborishdi. Bormaganim Amerika va Germaniya qoldi, xolos. Tumanda birinchilardan bo‘lib “Jiguli” avtomobil oldim.

Sharofatxon qarindoshimiz bo‘ladi, ular ham Chortoqdan. Ko‘ngil qo‘ydim, sovchi yubordik. 1952-yili to‘yimiz bo‘lib o‘tdi. Birin-ketin farzandlarimiz dunyoga keldi. Shuncha yil turmush qurishimiz, oilamiz mustakam bo‘lishiga kampirim, qolaversa, farzandlarim sababchi. Chunki rafiqam menga yaxshi qaragan, farzandlarim esa yuzimizni yerga qaratmagan. O‘g‘illarimiz biz tanlagan qizlar bilan turmush qurishdi, qizlarimiz oilamizga maʼqul kelgan yigitlarga turmushga chiqishdi.

“Yelkamizdan ketmon, qo‘limizdan belanchak tushmasdi”

Sharofatxon aya Umarova, 90 yosh, uy bekasi

Oilada hamma narsa bo‘ladi, gap-so‘z o‘tmaydigan turmushning o‘zi yo‘q. Qiyinchilik va mashaqqatlarga chidaganmiz, sabr qilganmiz. Boshimizda ketmon, qo‘limizda belanchak, dalaga chiqqanmiz. Bir kun daladan kelib non yopardim, ikkinchi kun kelib kir yuvardim. Undan tashqari, taom tayyorlash, bola-chaqani tarbiyalash, mol-qo‘yga qarash ham zimmamda bo‘lgan.

Bolalar hech qachon yolg‘on gapirishiga yo‘l qo‘ymaganman, otalari buyurib ketgan topshiriqlarni qildirtirganman. U kishi kelib hammasini tekshirib olardi, keyin yana navbatdagi vazifani aytib ketardi.

Turmushimiz davomida 6 o‘g‘il, ikki qiz ko‘rdik. O‘g‘illarning kattasi Abukarim va qizlarning kattasi Karomat dadalarining ortidan ketishdi: biri traktorchi bo‘ldi, ikkinchisi xo‘jalikda hisobchi. Qolganlari— Abduvahob o‘qituvchi, Abdurasul muhandis, Abduhakim, Zamiraxon va Abdulhamid shifokor, Abdujalil usta. Ular allaqachon o‘zlari oilaboshi bo‘lib, bola-chaqali, uvali-juvali bo‘lib ketishdi. Bu darajaga yetishlarida otalarining o‘rni, xizmati juda katta.

“Baxtli oilaning asosi — yolg‘on ishlatmaslik, mehnat va intizom”

Abduvahhob Umarov, 67 yosh, nafaqadagi o‘qituvchi

Bolalik paytlariz bo‘sh vaqtimiz bo‘lmasdi: o‘qish, maktab va mehnat. Dadam rag‘batlantirishni yaxshi usulini topgan edilar: 5 baho uchun 20 tiyin. Shunchalik ko‘p aʼlo baho olardik, senlarga yetkazolmas ekanman deb oxiri qo‘l ko‘tardilar.

Dadam oila taʼminotini joyiga qo‘yib qo‘yardilar. Javonlarida doim pul turgan, bizga nimadir zarur bo‘lsa onamga aytardilar va shu bilan ishimiz bitardi. Nafaqaga chiqqandan keyin ham bog‘imizdan bo‘shamasdilar. Bu bizga ham o‘tgan, ekin-tikinga qarashni yaxshi ko‘ramiz.

Ota-onamizdan mehnatsevarlik, intizom va yolg‘on ishlatmaslikni o‘zimizga qoida sifatida olganmiz. Baxtli, mustahkam va uzoq davom etadigan turmushning asoslari ham shu bo‘lsa ajab emas.

Bizning oilamiz jamlansa ota xonadon bamisoli to‘yxonaga o‘xshab ketadi. Hazilakam gapmi, 6 nafar farzanddan tashqari 34 nafar nabira, 46 nafar chevara va hatto 2 nafar evara ham bor. Bu gal hammani jamlay olmadik, yoshlarimizdan bir qismi Toshkentda va xorijda tahsil olyapti...