Ukrainada Rossiya tomonidan olib borilayotgan “maxsus operatsiyaning” boshlanganiga deyarli ikki oy bo‘ldi. Birinchi hujum 24-fevral kuni amalga oshirilgan edi. Ushbu davrda har ikki tomondan minglab harbiylar va tinch aholi vakillari halok bo‘ldi. O‘n minglab odamlar esa jarohat oldi.
Harbiy operatsiya vaqt o‘tib Donbass va Lugansk chegaralaridan tashqariga chiqishga ulgurdi.
Ukraina prezidenti Vladimir Zelenskiy esa mamlakatni himoya qilishga tayyor barcha fuqarolarni qurollar bilan ta’minlash bo‘yicha topshiriq berdi.
Shundan so‘ng bir qator G‘arb davlatlari hamda AQSH Rossiyaga qarshi bir qator sanksiyalarni joriy qilishni boshladi. Ushbu choralar Rossiya iqtisodiyotni tanazzulga uchratishdan iborat edi.
Minglab odamlar, asosan, yosh bolalar, keksalar va ayollar, urush boshlanganidan beri o‘z uylarini tark etishga majbur bo‘ldi.
28-fevral kuni Belarus chegarasida Rossiya va Ukraina vakillari ishtirokida o‘q otishni to‘xtatish maqsadida muzokaralar boshlandi. Keyinroq bu kabi uchrashuvlar boshqa hududlarda ham tashkil etildi. Jumladan, Turkiya vositachiligida Ukraina va Rossiya tashqi ishlari vazirlari o‘rtasida uchrashuv bo‘lib o‘tdi. Ammo shu kungacha ushbu uchrashuvlar kutilayotgan natijani bergani yo‘q. Bucha, Xarkov kabi shaharlardagi qonli to‘qnashuvlar aks etgan lavhalar hamda ularning oqibatlari esa yuraklarni larzaga keltiradi.
17-aprel kuni kuni Ukraina harbiylariga qurollarni tashlash bo‘yicha Moskva tomonidan ultimatum ilgari surildi. Moskvaning ta’kidlashicha, vayronaga aylangan Mariupol shahri to‘laqonli rus qo‘shinlarining qo‘liga o‘tgan.
Ta’kidlash kerakki, har qanday urushda u yoki bu tomon o‘zini g‘olib deb hisoblashi mumkin. Ammo, haqiqat shuki, urushda g‘olib bo‘lmaydi. Har qanday urushning oqibati yaqinidan, oilasidan, bor-budidan ayrilgan oilalardir.
Mavzuga doir:
Izoh (0)