Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист Зулхумор Мўминова 11 ноябрь куни 63 ёшни қарши олди. Унинг иштирокидаги “Қор қўйнида лола”, “9 ой”, “Сув ёқалаб”, “Ҳаётда...”, “Ибрат” каби фильмлар киномухлислар учун ҳамон севимли. “Қиш сонатаси”, “Сарой жавоҳири” каби чет эл сериалларининг бош қаҳрамонларига берган овози орқали ҳам минглаб инсонлар қалбига кириб борган. Қуйида актрисанинг ҳаёт ва ижод йўлига назар ташлаймиз.
Ҳаётимдаги энг бахтли йиллар
— Талабалик даврини ҳеч иккиланмай ҳаётимдаги энг бахтли йиллар деб атай оламан. 17 ёшимда ВГИКка кирган бўлсам, деярли 10 йил бу ҳақда орзу қилганман. Бу орзум амалга ошишини тасаввур қила олмаганман. Уни ҳеч қачон ушалмаса керак, деб ўйлардим. Чунки ВГИКка кириб ўқиш у пайтда жуда катта нарса эди. Ҳеч қандай таниш-билиш ёки пул ёрдам бермасди, бепул ўқиларди. У ерда ўқиш учун фақат истеъдод талаб қилинарди. Талабаликда ҳамма нарса бўлади. Биринчи муҳаббат, биринчи тўйларимиз. Ўзбекистондан 14 киши кетганмиз. Байрамларда 16 қаватли ётоқхонамизнинг ҳовлисида қозонда ошлар қилардик. Тўйлар кўп бўларди. Кўпчилигимиз курсдошларимизга ёки бошқа курсдагиларга турмушга чиқиб, ўша ерда тўй қилганмиз.
Талабаликдаги қийинчиликлар
— Талабалик пайти 43 ёки 42 рубль стипендия олардик, бу пул харажатларимизга етмасди. Москва катта шаҳар— музейлар, кўргазмалар, театрлар, дўконлар кўп. Етказа олмасдик. Кўп эслайман, ўшанда Тошкентда онам ўзлари қолгандилар. Бизни, тўрт фарзандни ёлғиз ўзлари катта қилганлар. Қийинчиликларга қарамай менга ёрдам беришга ҳаракат қилганлар. Кимлардир ота-онасидан 40-45 сўм олса, мен почтадан онамдан келган 20-25 сўмни олардим. Лекин шу пул ҳам кўзимга катта кўринарди. Ўша пулга кейин онамга нимадирлар олиб, худди ўзимнинг пулимга олгандай, поездларда қайтариб юборардим. Жудаям чанқоқ, ҳаётдан кўп нарса кутган дамларим. Чунки ҳаётдаги энг катта орзунгиз ушалганидан кейин, қолгани ўз-ўзидан бўлиб кетаверади, деб ўйлайсиз.
Мактаби ҳақида
— Мақсадим йўлида ҳеч ҳам тўхтамасдим. Болалигимда бошқа туманда турсам ҳам, юқори синфни 110-мактабда ўқиганман. Бу мактабда жуда кўп актёрларнинг болалари ўқирди, кинода суратга тушадиганлар бор эди. Буни билардим. Айнан 110-мактабда кейинчалик курсдошим бўлган Жаҳонгир Файзиев билан танишганман, кинода ўйнаган Наргиза Авазова деган қизимиз бўларди. Мактаб узоқ бўлса ҳам эринмай қатнардим. Аввал Тошкентнинг мактабдан узоқ бошқа туманидан, кейин эса Янгийўлдан поездда мактабимга келардим. Ҳаммаси бир мақсад учун — кино оламига яқин бўлиш учун қилинган.
Санъатга ташналик
— Кичкиналигимдан санъатга эҳтиёжим кучлилигини билганман. Вақт ўтган сари бу нарса ўзгармади. Рол ижро этишдан бошқа ҳеч нарса керак эмас. Пул ёки машҳурлик, булар ҳам керак, лекин биринчи ўринда эмас. Биринчи ўринда рол керак. Агар ичимдаги орзу-армонларимни очиб бера оладиган образ бўлса, пулига ҳам қарамай ижро этиб беришга тайёрман. “Ибрат” фильмида қалин қор устида ярим кун югурдим, чопоним тепасигача ҳўл бўлиб кетди. Лекин ишлаётганингизда буни сезмас экансиз. Шунинг учун актёрлар бошқача одамлар, десам кўпчилик тушунмайди. Аслида актёрлар рол учун яхши нарсаларга ҳам, ёмонига ҳам тайёр одамлар.
Театрда фаолиятини давом эттирмагани сабаби
— Афсуски, театр бўлмади ҳаётимда. Бу менинг энг катта афсусларимдан бири. Кинога ва ўзимга жуда ишониб юборганим бунга сабаб бўлди. Институтдан кейин озгина ишладик “Илҳом” театрида, кейин бир-иккита суратга олиш ишлари бошланганидан кейин кетиб қолдим. Энди кинолардан таклифларнинг кети узилмайди, деб ўйлаб, театрни ташлаб юбордим. Ақлли курсдошларим театрда қолишди ва бундан фақат ютишди.
Москва метросида ишлагани ҳақида
— Талабалик даврида моддий томондан қийналганим учун ишлашга қарор қилганман. Чунки бошқа курсдошларим ишлаб, пул топарди. Лекин эрталаб ўқишга кетаман, кечки пайт репитиция. Ишлаш учун фақат кечаси қоларди. Шу тарзда Москва метросига оддий ишчи бўлиб ишга кирганман. Кечаси 23:00 да ишга бориб, метрони тозалардим. Эрталаб тезда ётоқхонага келиб, кийимимни алмаштириб, ўқишга кетардим. Метрода ишлаганимни курсдошларимдан, ҳатто онамдан ҳам сир тутганман.
Нега фильмларда кам суратга тушади?
— Ўйнаган фильмларим чиқса 10 та ёки 15 та. Лекин бу фильмлардаги роллар мени уялтирмайдиган роллар. Бу фильмларда астойдил ишлаганман. Мен 5-6 та фильм ичидан айнан ўша фильмни танлаганман ва боримни бериб ишлаганман.
“Севги афсонаси” ҳинд фильмидаги иштироки ҳақида
— Ўқишни тамомлашим билан 1983 йилда Ҳиндистонга жўнаб кетганман. Режиссёр Латиф ака “Шу қизимни бир Ҳиндистонга олиб борай”, деган бўлса керак. У ролнинг юки йўқ. Ҳинд фильмларида асосан эътибор бош қаҳрамонларга қаратилади. Бош ролни ўйнаган Пунамнинг олдида доим учта дугонаси юради. Улардан икки нафари ҳиндистонлик, бири мен эдим.
“Дубльяж – оғриқли нуқтам”
— Дубльяжнинг ижодимдаги ўрни жуда катта. Ушбу соҳа орқали халққа танилдим, фарзандимни институтда ўқитдим ва тирикчилик қиляпман. Хонтахта фильмлар ва сериалларда суратга тушмайман, тўйларга хизматга чиқмайман. Шунинг учун ҳам мен фақат дубляж соҳасидан даромад топаман. Дубльяжда мен билган бирга ишлаган ва ишлаётган ёшидан қатъий назар барча режиссёрлардан ҳамиша миннатдорман.
Афсуски, сўнгги йилларда тезкорлик сабаб дубляжнинг даражаси тушиб кетди. Дубльяжда ҳам актриса сифатида боримни бериб ишлашни истардим, бироқ... Очиғи, дубляж ҳақида гапиришни истамайман. Дубльяж — оғриқли нуқтам.
“У даврлар бахтли онларим бўлган”
— “Қиш сонатаси”нинг дубляжида қатнашаётган пайтим, яъни 2003 йилда бугунги ўзбек киносининг маҳоратли режиссёрлари – Ёлқин Тўйчиев ва Аюб Шаҳобиддинов билан танишганман. Улар ўша вақтда Чўлпон асари асосида ёзилган сценарий бўйича яратилган “Қор қўйнида лола” фильмига актриса қидиришган.
Иккисининг кейинчалик менга айтишича, ролга муносиб актриса топа олмай юрган вақтида қайсидир телеканалда мен берган интервьюни кўриб қолишган. Кейин яқиндан танишганмиз ва менга фильм сценарийси маъқул келиб, рол ўйнашга розилик билдирганман. Суратга олиш даврида “Қиш сонатаси”нинг дубляж жараёни ҳам кечаётган эди.
Бу лойиҳалар бир вақтга тўғри келганлиги боис кучли туйғулар ичида қолиб кетганман. Биринчидан, узоқ йил кутган режиссёрларим ва ролимни учратганимдан ўзимни бахтли ҳис этганман. Иккинчидан, бахтни қидирган одамлар тақдири акс этган сериалга овоз берганимдан қувонганман. Бу, албатта, омадга боғлиқ. Ўша пайтда йиллар давомида ичимда йиғилган дардлар, туйғуларим ва бор кучимни бериб, ижод қилганман.
Южинга овоз бериш орқали айтолмаган гапларимни айтишга, туйғуларимни сингдиришга уринганман. У хотираларнинг ҳаммаси эсимда. Аммо ўша вақтда барчаси тушдагидек кечган, ўзимни тушдагидек ҳис этганман. У даврлар бахтли онларим бўлган, — деб ўтган йилларини хотирлайди актриса.
Шахсий ҳаёти ҳақида
Зулхумор Мўминова Москвада ўқиб юрган кезлари курсдоши Зокир Мўминов билан бир-бирига кўнгил қўйишади. 4-босқичда таҳсил олаётган икки талаба ҳам Тошкентда, ҳам Россияда тўй қилишади. Москвадаги ётоқхонада ўтган тўйда катта қозонда ош пиширилади. 1985 йилда улар ўғил фарзанд кўришади ва Умид деб исм қўйишади.
— Актёр билан актёр яшаб кетиши қийин. Сабаби ҳар битта актёр ўзига хос олам. Ҳеч ким ҳеч қачон ўз оламидан воз кечиб, бошқа бировнинг оламида яшаб кета олмайди. Чунки ўз оламидан воз кечиш, ишидан воз кечиш дегани. Икки санъаткорнинг битта оилада муносиб тарзда, ўзини асраб қолган ҳолда, ўз дунёсини сақлаган ҳолда яшаб кетиши жуда катта мардликни талаб қилади. Биз Зокир билан кўп яшамадик, афсуски. Шунинг учун бу даврлардан ўта олармидик, йўқми, билмайман. Зокир ҳам касбини жуда яхши кўрарди. Бирга яшаганимизда нима бўларди, буни билиш менга энди қоронғи.
Фарзанди ҳақида
— Ўғлим ҳақида ўйласам, қўрқиб кетаман. “Болангсиз бу дунёда қандай яшаяпсан?”, дейман. Мана ҳозир 38 га кирди. 25 ёшигача ёнимда бўлди. Нафас олса, нафас олганман. Кулса, кулганман, йиғласа, йиғлаганман. Бутун ҳаётим болам билан боғлиқ бўлган. Ҳозирда баъзан даҳшатга тушаман. “Наҳотки ўғлимсиз яшаяпман?”, дейман. Ўғлим ёнимда эмаслигини тасаввур қила олмайман. Бу ҳаётим бошқа ҳаёт-у, ўғлим билан яшаган ҳаётим бошқа ҳаётдек туюлади. Лекин бир нарса менга таскин беради: Касбини яхши кўради, унда ўсишга ҳаракат қиляпти, ўғлим ўз ҳаётини яшаяпти.
Изоҳ (0)