Бу ҳақиқатни ҳамма ҳам билмайди, фильм Френсис Скотт Фицжералднинг 1922 йилда нашр этилган худди шу номдаги қиссаси асосида яратилган.
Продюсер Рей Старк 1980 йилларнинг ўрталарида ҳикоянинг фильм вариантини яратиш ҳуқуқларини қўлга киритди ва Universal компанияси билан лойиҳани суратга олишга ҳаракат қилди. Бошқа номзодлар қаторида Стивен Спилберг ва Фрэнк Оз режиссёрликка таклиф қилинди.
Бош рол эса Том Круз ёки Мартин Шортга берилиши керак эди. Уринишлар муваффақиятсиз бўлди, ҳикояни экранга мослаштириш жуда қийин бўлди ва 1990 йилларнинг ўрталарида ҳуқуқлар продюсерлар Кетлин Кеннеди ва Фрэнк Маршаллга сотилди, улар охири бу масалани кўриб чиқди.
Биринчи навбатда Кеннеди ва Маршалл сценарий ёзишни ўз зиммасига олди. Сценарий кўп марта қайта ёзилди, жумладан, Чарли Кауфман (“Жон Малкович бўлиш”, “Соф ақлнинг абадий қуёши”) ҳам бу иш билан шуғулланди. Эрик Рот ва Робин Свикорд титрга киритилди, бу мослашув асл манбани деярли қайтадан тўлиқ ишлаш эвазига муваффақиятли бўлди. Фицжералднинг асаридан фақат унвон, бош қаҳрамоннинг исми ва уни ёшартириш ғояси қолди.
Энг қийин дамларда Бред Питт қаҳрамони Бенжамин Баттонни яратиш учун гримга беш соат вақт сарфлади. Шунингдек, Кейт Бланшеттнинг грими камдан кам ҳолларда 4 соатдан кўпроқ вақтни талаб қиларди.
Фильмдаги воқеалар 1918 йилнинг 11 ноябрь санасида бошланиб, 1925 йил, 1936 йил, 1941 йил, 1945 йил, 1954 йил, 1962 йил, 1964 йил, 1968 йил, 1970 йил, 1981 йил, 1991 йил, 1902 йил, 2002 йилларда содир бўлади.
Фильмни дастлаб Балтиморда суратга олишмоқчи эди, бироқ Paramount (Universal’дан ўз зиммасига олган) лойиҳани суратга олиш учун ўша пайтда яхши чегирмалар таклиф қилган Янги Орлеанга (“Катрина” тўфони оқибатларини бартараф этиш, туристларни тинчлантириш ва уларни қайта жалб қилиш мақсадида) кўчиришни талаб қилди.
Фильмнинг Луизиана қисмини суратга олишга 27 миллион доллар сарфланган. Балтимордаги суратга олиш жараёнларига қанча маблағ сарфлангани эса сирлигича қолмоқда.
Фицжералд ҳикоясида Дейзи (фильмда ушбу ролни Кейт Бланшетт ижро этган) қаҳрамони Ҳилдегард деб номланади. Сценарий муаллифлари Фицжералднинг “Буюк Гетсби” асарининг яна бир қаҳрамони Дейзи Бюкененга ёқиш учун исмларни кутилмаган тарзда ўзгартирди.
Фильм режиссёри Девид Финчер Фицжералднинг ушбу асарини ҳеч қачон ўқимаганини айтган.
Асарда Дейзи Бенжаминдан 6 ёш кичик. У 1924 йилда туғилган.
Ўсмир Бенжамин (1928—1931 йиллар) ролини ўйнаган Питер Бадаламентининг бўйи 1 м 35 см бўлган. Бундан ташқари, қаҳрамон улғайган сари, аниқроғи, Бенжаминнинг ёш пайтидаги ролларини Роберт Тауэрс (1932—1934 йиллар) ва Том Эверетт (1935—1937 йиллар) ижро этган. Том Эвереттнинг бўйи 1 м 75 см бўлган, деярли Бред Питтникига ўхшайди (1 м 80 см), у ҳақиқатан ҳам фильмнинг 60-дақиқасида эстафетани ўз қўлига олди.
Ёшартириш жараёни якунида Бред Питт эстафетани (кетма-кет) Спенсер Дэниэл, Чандлер Кентербери ва Чарльз Уайсонга топширди.
Кейинчалик Девид Финчер, Бенжамин ролига қўшимча актёрларни жалб қилиш қарори бюджет масалалари билан боғлиқлигини тан олди. Киностудия Бред Питт учун 20 миллион доллардан кўпроқ пул топа олмади.
Жаноб Оти Бенжаминга трамвайда New York Times газетасининг 1906 йил 9 сентябрдаги ҳақиқий сонидан олинган парчасини кўрсатади. Фақатгина фарқ шундаки, сарлавҳада ноаниқ артикл ва ҳайвонот боғи номи бор.
Тасодиф бўлиши ҳам мумкин, бироқ Кейт Бланшетт Мелбурн ҳудудида туғилиб, худди шу номдаги, яъни “Айвенго” номли мактабни тамомлаган.
Бу кадрда эса Бенжамин Фицжералднинг “Қишки орзулари” асарини ўқиётганини кўриш мумкин.
Почта белгиларидаги сана форматига эътибор беринг, у мутлақо совет давридаги форматга мос келмайди.
Париж билан боғлиқ саҳналар Монреалда суратга олинган.
Нега Бенжамин “Челси” ўлганидан кейин колибрини кўради? Улар орқага уча оладиган дунёдаги ягона қуш ҳисобланади. Бу эса мажозий маънода Бенжаминнинг ҳаётига ўхшаб кетади.
Бу кадрда ҳамма нарса хато. 1946 йилда филтрланган сигареталар ва бундай Zippо зажигалкалари бўлмаган.
Меҳмонхона хоналарининг рақамлари ижарачиларнинг ёшига ишора қилади. Мурманскда Бенжамин “Қишки сарой”да 57-хонада, Элизабет Эбботт эса 38-хонада яшайди. Элизабет 30 йилдан сўнг, 68 ёшида 34 соат ичида Ла-Манш бўйлаб сузиб ўтади. Бенжамин ва Дейзи охирги марта катта инсон сифатида 25-хонада учрашади.
Қариялар уйи биноси Ню-Орлеан шаҳрида, 2707 Colisium Street’да жойлашган. У 1832 йилда қурилган ва Нолан оиласининг уч авлоди учун уй бўлиб хизмат қилган. Уйнинг сўнгги эгаси Уилям Нолан II нинг қизи Эшли Нолан фильмда Дейзини туғдираётган шифокор ролини, яъни эпизодик қаҳрамонни гавдалантирган.
2009 йилда Ноланнинг уйи аукционда 2,85 миллион долларга сотилган.
“Кичик” Бенжамин ҳақиқий Levi’s жинсида айланиб юради. Костюмерлар ўша даврларнинг моделларига тўлиқ мос келадиган комбинезон-куртка-джинси шимларни синчиклаб тиклаган.
Бахтсиз ҳодисадан кейин Бенжамин Дейзини кўриш учун шифохонага боради, бу ердаги муҳит ва манзара “Форрест Гамп” фильмидаги худди шундай саҳнани жуда эслатади.
Фильмда инсонга чақмоқ уришининг еттита ҳолатидан фақат олтитаси кўрсатилган.
Лойиҳанинг бюджети 167 миллион доллар, бироқ у кассада 338 миллион доллар ишлаб топган.
Лойиҳа ўн учта номинацияда “Оскар” мукофотига номзодликка қўйилган, бу йўналишларнинг бир нечтасида ғолибликни қўлга киритган.
Постановкачи рассом Мурманск баридаги совет аскарларининг формасини мослаб ярата олмаган.
Изоҳ (0)