19-аср охирида Британия мустамлакаси пайтида Ҳиндистонда икки йил ичида камида 5 миллион киши очликдан нобуд бўлган.
Қарийб бир асрлик Британия ҳукмронлиги даврида — (1858 йилдан 1947 йилгача) замонавий Ҳиндистон, Покистон ва Бангладеш ҳудудлари аҳолиси икки бараварга кўпайган.
Деярли ҳар ўн йилда вақти-вақти билан кечган ноқулай иқлим шароити бора-бора узоқ вақтли қурғоқчиликка айланди.
Бу ерлардаги антисанитария шароти эса одамларга азоб-уқубатлар олиб келган касалликларни келтириб чиқарди.
1876 йилда Ҳиндистон марказининг миллион квадрат километрини эгаллаган Декан платосида, йирик ҳосил етишмовчилигига олиб келган яна бир кучли қурғоқчиликдан сўнг, Мадрас ва Бомбей штатлари ҳамда Майсур ва Ҳайдаробод шаҳарларида мисли кўрилмаган оммавий ўлим ҳолати юзага келган. Кейинчалик бу қирғин шимолий ва шимоли-ғарбий вилоятлар ҳамда Британия Ҳиндистонининг марказий ҳудудларида, шу жумладан Панжобда ҳам қайд этилган.
Одамларнинг азоб-уқубатлари яна икки йил давом этди, миллионлаб аҳоли ҳалок бўлди. Бу воқеалардан Мадрас аҳолиси энг кўп азоб чеккан, шунинг учун ҳам Мадрас номи — 1876—1878 йиллардаги Буюк очарчилик даври дея тарихга муҳрланди.
Мутахассисларнинг айтишича, бор-йўғи икки йил ичида Британия ҳукмронлиги остидаги Ҳиндистон очликдан азият чеккан камида 5 миллион аҳолисини йўқотди. Қурбон бўлганлар сони бўйича тарихчилар яна турли рақамларни ҳам келтириб ўтишади: 5,5 миллиондан 9,6 миллионгача, энг аниқ ҳисоб-китобларга кўра эса 8,2 миллион нафар одам нобуд бўлган.
Умуман олганда, демографларнинг фикрига кўра 19-асрнинг охирги чорагида Ҳиндистон, Покистон ва Бангладешда ҳатто 26 миллионгача одам очликдан ўлган бўлиши мумкин.
Изоҳ (0)