Бир куни аёл боғда сайр қила туриб, ўриндиқларнинг бирида ёлғиз ва маъюс ҳолда ўтирган болакайни кўриб қолади. Унинг учун бу ҳолатнинг ўзи етарли бўлди. Бола ҳамон ўриндиқда ўтирар, уни аллақачон ўзи ихтиро қилган ажойиб мамлакатга олиб кетган аёлнинг исми эса болалар ёзувчиси Астрид Линдгрен эди.
Астрид Линдгрен эртагидаги болалар ўз тасаввури билан мўъжиза яратади. Ёлғиз ёки қашшоқ, ўзлари учун дўст ва исталган бошқа олам кабилар. Шундай қилиб, ўриндиқда совуқ еб ўтирган, «Мио, болажоним Мио» фильмининг бош қаҳрамони Боссе қаердадир бахтли ва нурафшон мамлакат борлигига ва у ерда отаси уни кутаётганлигини орзу қилади.
Боссе – уни асраб олган ота-оналар томонидан унчалик ҳам яхши қабул қилинмаган етим бола. У кузнинг салқин бир кунида отасини излаш ниятида уйдан қочади. Айнан шу ерда мўъжиза содир бўлади, у шиша идишга қулфланган Руҳни топиб, озод қилади. Улар бир неча йилдан буён ўғлини излаётган қиролнинг «Орзулар мамлакати»га отланади…
Шундай қилиб стокголмлик Боссе шаҳзода Миога айланади. Орзулар мамлакатида у нафақат отасини топади, балки янги дўсти Юм-Юм билан ҳам учрашади ва ундан совға сифатида сеҳрли от ҳам олади. Аммо Мио «Орзулар мамлакати»да ҳам ёвузлик борлигини тез орада билиб қолади. Юрак ўрнига тош, қўл ўрнига темир панжаси бўлган ёвуз Рицарь Като ўз қалъаси атрофидаги ерларни Ўлик ўрмонга айлантириб бўлган эди. Като болаларни ўғирлаб, уларни ўзига хизматкор қилар, унга бўйсунмайдиганларни Ўлик ўрмон ва Қора қалъа атрофида учадиган абадий қушга айлантиради. Ёвуз рицарни фақат қиролнинг ўғли Мио мағлуб этиши мумкин. Албатта, Мио Като билан курашда ғолиб бўлади, унинг тош юрагини тешади ва «Орзулар мамлакати»даги болаларни асирликдан озод қилади. Эзгулик доимо ёвузлик устидан ғалаба қилишини исботлайди.
1985 йил швед продюсерлари СССРга асарни экранлаштириш масаласи бўйича таклиф билан чиқади ва уларга учта режиссёр − Александр Митта, Сергей Соловёв ва Владимир Грамматиковни тавсия қилинади. Уларнинг танловига «Мўйловли энага» комедиясини суратга олган Владимир Грамматиков тўғри келади.
Номзод Грамматиков суратга олиш ишларидан аввал Астрид Линдгрен билан учрашган ва у томонидан маъқулланган. Суҳбат давомида у Грамматиковдан ҳаётини неча йилини эслай олишини ва айтиб беришини сўраган. Грамматиков унга икки ярим соат давомида ҳаётидан парчалар айтиб берди ва шундан сўнг Линдгрен «яхши фильм бўлади», дея ишонч билдирган.
Фильм халқаро бўлганлиги учун ингилиз тилида суратга олиниши керак эди ва Мио ва Юм-Юмнинг ролига Грамматиков Совет ташқи ишлар вазирлиги консуллик бўлимининг маслаҳати билан инглиз тилида сўзлашадиган мамлакатда ўқийдиган ва ушбу тилда гапира оладиган совет дипломатлари фарзандларини синаб кўрмоқчи бўлди.
Бироқ тез орада Грамматиков ушбу ташаббусдан воз кечишга мажбур бўлди, сабаби синовга келган болалар жуда бўшашган бўлиб, романтик қаҳрамонларнинг талаб қилинадиган турига умуман мос келмасди. Натижада у театр мактабларига 70 та саволдан иборат сўров юбориб, Англиядаги талабгорларни излашга тушди.
Лондонга учиб кетган Грамматиков хонасидан чиқмади, у 70 та саволга жавоб берган болаларнинг видеофильмларини томошқа қилди. Улардан 65 тасини ёқтирди ва танланганлари этюд импровизацияга таклиф қилди. У ерда номзодларни иккига бўлиб, ҳиссий саҳна – бир бола дўстидан унинг кучугини ўйнатиб туришни сўрайди, чунки ўзиники касал ва бола кучукни ўйнатгани олиб, унинг эгасига қайғули хабарни − кучугини машина уриб юборганини ижро этиши керак эди. Афсуски, эртаси куни жанжал бошланади, Грамматиков касаба уюшмаси томонидан суд билан таҳдид қилинади, чунки у болаларнинг ота-оналари ва агентликлар томонидан келишмаган, Грамматиков ҳам буни хоҳламаган эди.
Танловнинг финал қисмига 18 та бола келди ва улар бу сафар онаси оиласини тарк этаётган болани ижро этиши керак ва улар онасини қолишга кўндириши керак бўлди. Бу шартда Ник Пиккард ва Кристиан Бэйл танлаб олинди.
Ник (Николас) Пиккард
Ник (Николас) пиккард 1975 йил 16 апрелда Лондонда туғилган. У 11 ёшида «Мио, болажоним Мио» эртак-фильмида бош қаҳрамон ролини ижро этди. Актёр кейинчалик драма коллежида драматургия йўналиши бўйича таҳсил олди. Театрларда Уильям Шекспир ва Ҳенрик Ибсеннинг асарларини саҳналаштирди. 1995 йил «Холлиох» телесериали юлдузига айланди.
Кристиан Чарльз Филипп Бэйл
Кристиан Чарльз Филипп Бэйл 1974 йил 30 январда Уэльсда туғилган. Бэйл ўзининг илк дебютини 1983 йил британ телевидениясидаги рекламага суратга тушишдан бошлаган. Орадан бир йил ўтиб театрда роль ижро этган. Унинг кинодаги илк фаолияти «Мио, болажоним Мио»даги ижросидан бошланган.
Фильмни суратга олиш 1986 йил Москвадаги Горкий номидаги киностудияда, Мио ва Юм-Юм ўлим минорасида қамалган саҳнадан бошланган. Рассом Константин Загорский учун миноранинг ички шахта дизайни бундай жанрдаги биринчи тажриба бўлди. Барча павильон ҳамда Мио ва Катонинг ўртасида бўлиб ўтадиган жанг саҳнаси ҳам Москвада суратга олинди. Кейин продюсерлар фильмнинг кириш қисмини Стокгольмда олишни бошлади. Мио қўлга киритган Руҳнинг соқоли Ялтадаги киностудияда арқон ипидан ясалган ва узунлиги 6 метрни ташкил қилган. Соқол махсус гидравлик ускунасига бириктирилган, Мио ва Руҳнинг Стокгольм устидан учиб ўтиш монтажлари ҳеч қандай махсус эффектсиз суратга олинган. Шундан сўнг суратга олиш ишлари Қримда давом этди. У ерда Узоқ мамлакатнинг саҳналари ва болалар саёҳати ҳақидаги аксарият қисмлари суратга олинди. Като қалъасининг прототипига Шотландиядаги «Эйлен Донан» қалъаси хизмат қилди. Суратга олиш ишлари ўша йилнинг охирида якунланди.
Украинада апрель ойида бўлиб ўтаёган суратга олиш ишлари вақтида Чернобиль воқеаси содир бўлди ва ижодий гуруҳдагилар бир ойга эвакуация қилинди. Актёр Кристиан Бэйлнинг 2008 йилдаги «Details»га берган интервьюсида айтишича, суратга олиш майдонига қайтганида сўнг экипаж аъзоларидан кимдир ҳар доим овқатланишдан аввал махсус текширув ўтказган.
Ник Пиккарднинг барча трюклари 13 яшар ялталик Елена Ступакова томонидан амалга оширилган. Дастлаб Грамматиков бунга қарши бўлган, аммо суратга олиш майдонига ташриф буюрган Еленани кўргач фикридан қайтган. Сабаби у Пиккардга жуда ўхшаш эди. Мио ва Катонинг ўртасидаги жанг саҳнасида айнан Ступакованинг юзи Лининг қиличи билан тўсиб қўйилган, Пиккард эса яқин масофадан суратга олинган.
Швед эртакчисининг «ўнг қўл ўрнига темир панжа, ёвуз рицарь Като у билан одамларнинг қалбини ёриб ташлайди» мавзусидаги фантазиясига рассом Сергей Микулский томонидан металл билан ишлов берилган. Астрид Лингреннинг таърифи уч сўз билан чекланганлиги сабабли у ташқи кўринишни ҳам, вазифавийликни ҳам ўйлашига тўғри келди. Рицарь Като ролини ижро этган афсонавий инглиз актёри ўзининг киногалереясидаги салбий образлари билан машҳур Кристофер Ли «темир панжани»ни синаб кўриш учун келган. «У рафиқаси билан менинг студиямда эди», − дейди Сергей Михайлович. – У жуда ҳам меҳрибон одам бўлиб чиқди, ҳеч қанақасига ғалати эмас. У темир панжани кўриб, ҳайратдан ёқа ушлади».
Фильм ҳақида қизиқарли фактлар
Фильмни суратга олиш ишлари Қрим, Шотландия ва Швецарияда бўлиб ўтган. Фильм Европада 1987- йилда, Америкада 1988 йилдан намойиш этилган. Фильм бюджетига 5 миллион доллардан кўпроқ маблағ сарфланди ва Астрид Линдгрен асарини экранлаштиришда энг кўп пул сарфланган фильм бўлиб қолди.
Фильмда асосий мусиқа «ABBA» гуруҳининг икки собиқ аъзоси Бенни Андерсон ва Бьорн Ульвеус томонидан ёзилган ҳамда швед дуэти «Gemini» тарафидан куйланган.
Орзулар мамлакатидаги барча саҳналар ялтадаги «Қуйи Ореанда» сиҳатгоҳида суратга олинган.
Руҳ ва Боссе қирол саройига учиб кетадиган саҳнаси қалдирғоч уясида суратга олинган.
Грамматиковнинг энг яхши кашфиёти бу Юм-Юм ролини ижро этган Кристиан Бэйл эди. Уэльсдан келган ўспирин бола қоши остидан мунгли қарашга эга бўлган актёрга айланди. Бэйлнинг айтишича, фильмдаги дебютдан сўнг у актёрликдан бошқасини ўйламай қўйди. Уни фильм намойишидан сўнг бир қанча фильмларга таклиф этишди.
Ёвуз одам Катони Кристофер Ли ижро этган. Анъанавий салбий ролларда намоён бўлувчи актёрнинг энг машҳур образи «Узуклар ҳукмдори»даги Саруман қаҳрамони.
Мионинг ролини ижро этган Ник Пиккарда ҳам кинодаги фаолиятини давом эттирди. У кўп йиллар давомида Британиянинг «Холлиокс» телесериалидан роль ижро этди.
Изоҳ (0)