24 январь куни Бувайда туманидаги Найман қишлоқ врачлик пунктида ўз вазифасини бажараётган умумий амалиёт шифокори Мўйдинжон Жўраевни «Жов» маҳалла фуқаролар йиғинида яшовчи Н.У. калтаклади. Бу ҳақда «Халқ сўзи Online» хабар бермоқда.
— Ҳа, ҳақиқатан ҳам шундай воқеа бўлди, — дейди мухбир билан суҳбатда Мўйдинжон Жўраев. — Ўша куни чақалоқлар эмланаётган эди. «Жов» маҳалласида яшовчи аёл уч ойлик чақалоғини эмлатишга олиб келди. Аммо унда чесотка, яъни қичима касаллиги борлигини аниқладим. Бола қачон соғ-саломат бўлса, эмлаш унинг соғлиғига хавф туғдирмаса, кейин эмланади. Мен у аёлга «Фарзандингизни дерматолог кўригига олиб боринг. Бу юқумли касаллик. Қанча тез тузатсангиз шунча яхши», дедим. Ҳар бир беморни кўрикдан ўтказганимиздан сўнг албатта қўл ювишимиз керак. Мен ҳам кейинги болани тиббий кўрикдан ўтказиш учун қўлимни ювгани ташқарига чиқдим. Келсам аёл ҳалиям кетмабди. Мен унга «Тезроқ болангизни марказий поликлиника, дерматологга олиб боринг» дедим.
Бир соатлардан кейин хонага бир ёши каттароқ киши ва йигит кириб келди. «Сизми келинойимни ҳақорат қилган», деб менга ўдағайлай бошлади. Аввалига ҳеч нарсани тушунмадим, кейин у йигитнинг гап-сўзларидан ўша чесотка тошган боланинг амакиси эканлигини англадим. У йигит менга дўқ-пўписа қилиб, мушт туширишга шайланаётган пайтда ҚВПнинг катта фельдшери Рўзали Ваҳобов келиб қолди. У киши йигитнинг қўлидан маҳкам ушлаб, «Эй, бола, нима қиляпсан, тинчликми?»деб турган жойида йигит пешонамга боши билан бир солди. Пешонамдан тирқираб қон чиқиб кетди. ҚВПнинг ўзида ҳамширалар менга биринчи ёрдамни кўрсатди ва мени ҳамкасбим Аҳмаджон Умаровнинг ўғли машинасида туман тиббиёт бирлашмасининг тез тиббий ёрдам бўлимига олиб келишди. Пешонам йиртилган экан, у ерда тикишди.
33 йиллик меҳнат стажига эга бўлган, шу йиллар давомида минглаб беморларни даволаган шифокор ўз ҳақ-ҳуқуқларини талаб қилиб Бувайда тумани Халқ қабулхонасига келди. Унинг арз-додини эшитиш, жавобгарга муносиб жазо бериш ўрнига туман ҳокими, туман бош имом-хатиби калтак еган дўхтирни кечиришга даъват қилди. Уларнинг бу иши туманда жиноятчилик яна биттага ортмаслиги учун қилинган ҳаракат экан.
— Менга туман ҳокими ва имом-хатиби «У йигитни кечиринг, даъво-достоним йўқ деб ёзиб беринг. Туманимизда жиноятчилик сони ошиб кетмасин», дейишди. Шундан кейин даъво аризамни қайтариб олдим, — деди Мўйдинжон Жўраев.
Аммо бу ҳақда кенг жамоатчиликка билдириш кераклигини, шифокорларнинг ҳақ-ҳуқуқларини тиклаш учун қандайдир амалий ишлар қилиниши зарурлигини айтиб ўтди.
«Муштумзўр»ни қидириб унинг устахонасига бордик. Машина тузатадиган уста экан. Аммо ўзи билан юзма-юз учрашолмадик. Телефон орқали боғланилганда, у йигит ҳам айни раҳбарларнинг гапини такрорлади.
— Ҳаммаси яхши, биз келишиб олдик!
Бу ҳол ҳаммада «Мазза қилиб ураман, кейин ҳоким ва имом-хатибни ўртага қўйиб, бир оғиз кечириб сўрасам, жабрланувчи билан келиштириб қўйишади», деган фикрни уйғотмайдими? Ёки ўзи шундоқ ҳам етишмаётган олий маълумотли, тажрибага эга бўлган шифокорларнинг ҳар бирининг эшиги ёнига биттадан посбон қўйиш вақти келдими?
Изоҳ (0)