2022-yil 5-mart kuni O‘zbekistonning Ukrainadagi elchisi Alisher Kurmanov Ukrainadan evakuatsiya qilinayotgan uch nafar o‘zbekistonlik Polsha chegarasida avtohalokatga uchraganini ma’lum qildi. Ulardan biri — namanganlik 20 yashar Otabek Hakimov voqea joyida hayotdan ko‘z yumdi. “Daryo” muxbiri Azizbek Abduvaliyev marhumning xonadonida bo‘lib, xonadon sohibi Ravshanbek Nuriddinov bilan uchrashib qaytdi.
“O‘g‘limning orzulari bir dunyo edi”
“Ikki o‘g‘lim bor, to‘g‘rirog‘i, bor edi. Endi kichik o‘g‘lim — Oqilbek qoldi. Kattasi — Otabek doim men bilan birga edi. O‘zim bo‘yoqchi-pardozchiman. Ko‘p yil Rossiyada yashadim, ishladim. Otabek maktabning 9-sinfigacha Samarada o‘qidi. Namanganga qaytgandan keyin bu yerda tahsilni davom ettirib, ikki yil o‘qib, 11-sinfni bitirdi.
Og‘ir-vazmin, kamgap, mulohazali yigit edi. Bir dunyo orzulari bor edi. Siyosat, moliya, bank ishiga qiziqardi. Maktabni tamomlagandan keyin Moskvadagi universitetlardan biriga o‘qishga kirdi. Pandemiya bo‘lib, karantin kuchayganidan so‘ng Moskvadan Namanganga qaytarib keldik. Bu yerda qo‘shma ta’lim dasturi asosida ikki yil O‘zbekistonda, ikki yil Piterda o‘qimoqchi edi. Lekin to‘loviga kuchimiz yetmadi.
Shundan keyin maktabdagi sinfdosh o‘rtoqlari bilan Polshaga ketamanga tushib qoldi. U yerda ham o‘qiyman, ham ishlayman, sizga yordam beraman, deb turib oldi. O‘tgan yil oktabr oyi oxirlarida ikki sinfdoshi bilan Ukrainaga ketdi. O‘sha yerda viza va boshqa hujjatlari tayyor bo‘lgach, Polshaga o‘tishlari kerak edi.
Hujjat tayyorlash jarayoni cho‘zilib ketdi. Musofirchilikda bekor turmaylik deb uch nafar sinfdosh ham Kiyevda o‘ziga ish topdi. O‘g‘lim do‘konda sotuvchilik qilgan, rus tilini juda yaxshi bilardi.
“Notinch vaziyatdan xavotirlanib, O‘zbekistonga qaytinglar degandim”
Urush boshlanishi arafasida Rossiyaning Irkutsk shahrida edim. Notinch vaziyatdan xavotirlanib, 16-fevral kuni bo‘lsa kerak, o‘g‘lim vaziyat notinch, imkon bo‘lsa, O‘zbekistonga qaytinglar dedim. Dada, bizda hammasi yaxshi, xavotir olmang deb tasalli berdi. Urush boshlanganidan so‘ng uch sinfdosh Bekzodning mashinasida Polshaga yo‘l olgan, ammo chegaradan o‘tolmagan. Keyin nisbatan tinch bo‘lgan Lvovga bormoqchi bo‘lishganida yo‘lda avtohalokatga uchrashgan.
Avtohalokatga nima sabab bo‘lganini, to‘g‘risi, bilmayman. O‘g‘lim o‘sha joyning o‘zida, o‘rtog‘i Bekzod esa kasalxonada olamdan o‘tdi. Sherzod hali ham kasalxonada, shifo bersin, joni sog‘ bo‘lsin.
O‘g‘limning jasadini samolyotda Polshadan keltirishdi. U bu mamlakatga borishni juda orzu qilgandi, afsus, u yerdan faqat jasadi keldi. O‘zi 20-mart kuni — Navro‘z bayrami arafasida O‘zbekistonga qaytmoqchi edim, bilet ham olgandim. Yuz bergan voqeani eshitib, 6-mart kuni qaytib keldim, 15-mart kuni o‘g‘lim va uning o‘rtog‘ini tobuti O‘zbekistonga keltirildi. Bunga yordam berganlarning barchasini duo qilamiz.
Viloyat, shahar hokimlari, huquq-tartibot, sog‘liqni saqlash idoralari vakillari kelishdi, hamdardlik bildirishdi, ko‘mak ko‘rsatishdi. Alloh ulardan rozi bo‘lsin.
Ko‘pchilik urush uzoqda, bizdan narida deb o‘ylaydi. Yo‘q, urushning uzoq-yaqini bo‘lmaydi. Mana, Ukrainadagi shu urushni deb Namangandagi ikki oila suyangan tog‘imizdan ajralib turibmiz. Hech kimning boshiga farzand dog‘i tushmasin. Bu qanchalik musibat ekanini navqiron o‘g‘il-qizlarini bevaqt yo‘qotganlar biladi...
Izoh (0)