“Қўрқяпмиз, аммо қаерга ҳам борардик”. Ливаннинг Исроил билан чегарадаги аҳолиси янги уруш хавфидан хавотирда

Ливан жанубидаги Қана шаҳрида Исроилнинг 1996 йилги ҳужумлари оқибатида 100 дан ортиқ, 2006 йилги авиазарбаларида эса 28 киши ҳалок бўлганди. Чегарадаги тўқнашувлар сабаб аҳоли янги уруш ва азоб-уқубатларга дучор бўлишдан қўрқмоқда.

Кана номи билан ҳам машҳур бўлган шаҳар аҳолиси Исроил армияси ва оғир қуролланган “Ҳизбуллоҳ” гуруҳи ўртасидаги тўқнашувлар ўчоғига тушиб қолган.

“Уруш чегарада олиб борилмоқда. Балки ҳали навбатимиз келмагандир, лекин бир неча кундан кейин нима бўлишини билмайсиз. Кутасиз, холос”, — деди 2006 йилги Исроил ҳужумида қизидан айрилган 57 ёшли она Рабаб Юсуф. “Ора-орада уруш бўлиб, кимдир оила аъзосини йўқотади. Фарзанд дунёга келтирасиз, аммо у сиз билан қоладими- йўқми, билмайсиз”.

7 октябрь куни “Ҳизбуллоҳ”нинг иттифоқчиси ҲАМАС Исроилга ракета ҳужумларини бошлаганидан сўнг, Исроилнинг Ливан билан шимолий чегарасида ҳам зўравонлик авж олди.  Ўшандан бери “Ҳизбуллоҳ” Исроил ҳарбийлари билан отишма олиб бормоқда. Ҳозиргача чегара ҳудудларида “Ҳизбуллоҳ”нинг 40 дан ортиқ жангчиси ҳалок бўлган, Исроил ҳарбийлари эса камида етти нафар аскаридан айрилганини айтмоқда.

Чегара бўйлаб зарбалар ва қарши ҳужумлар тутуни ҳавога кўтарилиб турган бир пайтда, 55 ёшли темирчи Ғози Ҳусайн Аи Дибҳ бундай манзарани аввал ҳам кўрганини айтди.

“Кўп урушларни бошдан кечирганимиз учун бу одатий ҳолга айланган”, — деди у.

2006 йилда у Исроил ҳужумида қурбон бўлган болаларнинг жасадини ташиган. Ўша урушда 28 киши ҳалок бўлганди, уларнинг ярми болалар эди.

Бундан ўн йил олдин Қана янада даҳшатлироқ воқеани бошдан кечирган. 1996 йилда Исроил томонидан ўққа тутилиши оқибатида юзлаб тинч аҳоли бошпана қилган БМТ тинчликпарвар кучлари базасига зарба берилди ва 106 киши ҳалок бўлди, уларнинг аксарияти аёллар ва болалар эди.

Ҳодиса Исроил армияси Ливаннинг жанубий қисмини эгаллаб олганида, уларга ҳужум уюштирган “Ҳизбуллоҳ”га қарши операцияси чоғида юз берди.

Ҳужумдан омон қолган 56 ёшли Жамил Саламеҳ шундай дейди:

“Ҳаммаси худди бугун содир бўлгандек кўз ўнгимда. Айниқса, болалар. Уларнинг ўлдирилиши юракни эзади”.

Яна бир аҳоли вакили, 54 ёшли дўкон эгаси Кефаҳ: “Худо хоҳласа, бу кунлар қайтмайди” деб умид билдирди.

У ўзининг тўлиқ исмини айтишдан бош тортиб, шаҳар ҳар қандай вазиятга тайёр эканини қўшимча қилди.

“Бу юқоридаги раҳбарларга боғлиқ. Агар уруш бўлса, биз бунга тайёрмиз. Қўрқмаймиз”, — деди у.

57 ёшли Sabah Кречт эса Ливандаги чуқур иқтисодий инқироз туфайли кўпчиликнинг мамлакатни тарк этишга қурби етмаслигини айтди:

“Қўрқяпмиз, аммо қаерга ҳам борардик. Бу сафар улар қочишимиз учун вақт беришаётганга ўхшайди, аммо бошқа жойга кўчиш молиявий жиҳатдан қийин”.