Кино оламда ўз касбининг устаси бўлиш учун шу соҳада таҳсил олиш шарт эмаслигини исботлаган машҳурлар ҳам бор. Қуйида касбий маълумотга эга бўлмаса-да, дунё бўйлаб машҳурликка эришган режиссёрлар ҳақида сўз боради.
Кристофер Нолан
Кристофер Ноланнинг отаси реклама менежери, онаси эса стюардесса бўлган. Режиссёр “2001: Космик Одиссей” ва 1977 йилда намойиш этилган “Юлдузлар жанги”. Кристофер отасининг камераси билан қисқа метражли фильмлар суратга ола бошлади, шунинг учун у “Юлдузлар жанги” асосида “Коинот жанги” лойиҳасини суратга олди. Кристофер декорация сифатида озиқ-овқат маҳсулотлари ва ҳожатхона қоғозидан фойдаланган ва ракетанинг учишини NASA’да ишлаган амакиси юборган видеодан суратга олган. У католик мактабига кирганидан сўнг 8 мм лик плёнкада фильмлар суратга олишни давом эттирди. Балки, Кристофер кино билан боғлиқ бўлган мутахассисликка киришни хоҳлагандир, аммо отаси уни оддийроқ касбга ўқишга мажбур қилган. Бироқ бу Ноланнинг профессионал кинорежиссёр бўлиш истагини тўхтата олмади ва вақт ўтиб у оператор, сценарий муаллифи ва турли корпорацияларда реклама роликлари режиссёри сифатида ишлай бошлади ва шундан сўнг у ўз фильмларини суратга олди.
Нолан биринчи бор “Эсла”, кейин эса “Нуфуз” фильмидан кейин ижодида танаффус қилди. Кейинги бир неча йил ичида Кристофер Нолан “Қора рицар” ва “Муқаддима” трилогиясини бошқарган ва унинг сўнгги фильмлари “Дюнкерк”, “Далил” ва “Оппенгеймер” лойиҳалари томошабинларнинг эътирофига сазовор бўлган.
Стенли Кубрик
Стенли Кубрик шифокорлар оиласида туғилган ва шунинг учун у бошқалардан ажралиб турган, чунки Стенли ҳудудида унинг оиласи жуда бадавлат оилалардан бири эди.
Кубрик болалигида сураткашлик ва шахматга қизиқиб қолган. Режиссёрнинг отаси ўғлига шахмат ўйнашни ўргатган. Ўсмирлик чоғида унинг фотографияга бўлган муҳаббати янада кучайди ва у АҚШ шахмат федерациясига аъзо бўлади.
Севимли машғулотлари, шунингдек, фильмларга бўлган муҳаббати туфайли Кубрик кўпинча мактабга бормас эди ва яхши университетга кира олмасди, чунки урушдан кейин қайтиб келган аскарлар кўплаб ўринларни эгалларди.
Стенли 1951 йилгача фотография билан шуғулланди ва кейин буни қисқа метражли фильмлар суратга олиш билан давом эттирди. У дўсти билан бир нечта суратларни суратга олди ва бу бизнесга бир ярим минг доллар сарфлади.
Кубрик ўзининг қисқа метражли фильми учун 4 минг олганида, ҳаётини кино билан боғлаши ва ҳатто керакли маълумотга эга бўлмаса ҳам, яхши пул топиши мумкинлигини тушунди.
Дастлабки бир неча йил ичида Стенли қисқа метражли фильмлар суратга олди ва биринчи бадиий фильмини суратга олганида, у муваффақиятсизликни бошдан кечирди, чунки кинокартина кассада муваффақиятсизликка учради.
Кейинчалик Кубрик яна бир нечта муваффақиятсизликни бошдан кечирди ва фақат “Спартак” фильми билан у молиявий жиҳатдан муваффақиятли фильм яратиши мумкинлигини кўрсата олди.
Квентин Тарантино
Квентин Тарантинонинг турмуш ўртоғи фильмларга муҳаббат уйғота олди. У тез-тез Квентинни кинотеатрга олиб борар ва уйда турли лойиҳаларни кўрсатарди. Ажрашишдан кейин ҳам Тарантинонинг фильмларга бўлган қизиқиши сўнмади, аксинча ўсиб борди ва у ҳатто 14 ёшида ўз сценарийсини ҳам ёзди. Онаси уни ўқиганида, ўғлининг устидан кулди, бу уни жуда хафа қилди. Кейинчалик Квентин унга кинода ишлаб топадиган пулнинг бир сентини ҳам бермайман, деб қасам ичди. Тарантино кейинги бир неча йилни сарсон-саргардонликда ўтказди, бироқ у ҳар доим ҳаётдан нимани хоҳлашини билар эди. Квентиннинг танишлари уни билишар эди, чунки у яхши фильмларни тавсия қиларди ва шунинг учун видео прокатнинг маҳоратли ходими айланганди.
Тахминан 1987 йилда Тарантино актёрлик машғулотларига қатнаша бошлади, у ерда режиссёр бўлишига ёрдам берган инсонлар билан учрашди. Унинг биринчи жиддий фильми “Ақлдан озган итлар” лойиҳаси бўлиб, фильм кичик бюджетга қарамай, хитга айланди. Квентин бу лойиҳага атиги 3 минг доллар сарфлаган.
Шундан сўнг Тарантино бир нечта сценарий ёзди, улардан бирини сотди ва бу асосида “Туғма қотиллар” лойиҳаси чиқди. У, шунингдек “Тезлик” ва “Қора либосдаги одамлар” фильмларига режиссёрлик қилиш таклифини олди, аммо ҳаётининг бир неча ойини “Жиноий асар”га бағишлаш учун лойиҳаларни рад этди.
Жеймс Кемерон
Жеймс Кемерон оддий оилада туғилган, оддий мактабда ўқиган, коллежга бориб, у ерда физикани ўрганган, сўнгра инглиз тилини ўрганишга қарор қилган. Бироқ у коллежни ташлаб, юк машинаси ҳайдовчиси ва фаррош бўлиб ишга кирди, бўш вақтларида эса ўз ҳаётини кино билан боғлашни режалаштирган талабалар билан сценарийларни ёзди ва ишини ўрганди.
Жеймс “Юлдузлар жанги” фильмини кўрганида, режиссёр бўлишни хоҳлаётганини тушунди ва шундан сўнг ўзини тўлиқ фильмга бағишлаш учун ярим кунлик ишларини ташлади. Мослашиш учун Кемерон продюсер ёрдамчиси, миниатюра моделлари ишлаб чиқарувчиси, постановкачи-рассом, махсус эффектлар бўйича техник ва дизайн маслаҳатчиси бўлиб ишлаган.
Жеймснинг биринчи фильми “Пираня 2” даҳшатли бўлиб чиқди ва тез орада у биринчи режиссёрни лойиҳани тарк этишга мажбур қилган продюсер билан можаролар туфайли ишга диққатини жамлай олмаслигини тушунтирди. Жеймснинг карьерасидаги бурилиш нуқтаси у ухлаб ётганида содир бълди. У бемор эди ва тушида қотил робот унинг ўлжасини таъқиб қилаётганини кўрди. Тез орада бу орзу “Терминатор” фильмининг суратга олинишига сабаб бўлди.
Изоҳ (0)