Instagram оламида бир миллион кузатувчига эга актёр, винер Бобур Мансуров “Дарё” интернет-нашри учун эксклюзив интервью берди. Интервьюни журналист Феруз Муҳаммад ташкиллаштирди.
Суҳбат давомида Бобур Мансуров санъат институтига жуда кеч киргани сабаби, омадсизликка учраган ишлари ҳақида гапириб берди
— Бирор иш қилай, пул топай деб икки йил университетга топширолмадим. Гулистонда чойхонамиз бўларди, дадам у ерда шашлик пишириб сотардилар, мен дадамга шашлик тайёрлаш ишларида ёрдам берардим. Кейинчалик кичикроқ бир пайнет очаман дедим. Ўша пайтлари пайнетлар авжига чиққан ва МЦ яхши пул тўлайди дейишарди. Фирма қилиб, пайнет очганман. Кейин МЦ ёпилиб кетди, бизнесчам банкрот бўлган, хуллас қўлимдан келмаган.
Кейин институтга топширишга қарор қилдим ва санъат институтига топширдим. Кўпчилик “Пулини бермасанг ижодийдан йиқитади” деб айтишган. “Унақа бўлмайди” деб биринчи йил имтиҳон топширганман, балларни кўриш учун борсам, ижодий имтиҳондан 13 балл олибман, 75 балдан 13 балл қўйишибди. Умуман кутмагандим, кўнгил учун айтишганми, билмадим, роса мақтаб чиқариб юборишган эди. Баҳолаш мезони билан танишиб чиқдим, ҳар бир деталга 5 балдан берилганда 75 чиқади, бўй, овоз ва ҳоказо. “Менга 1 баллдан қўйишдими деб ҳайрон бўляпман. Хуллас ўқишдан йиқилдим, киролмадим.
Кейинги йили яна топширдим, бу сафар 8 балл қўйишди. Кейин ўйладим, демак одамларнинг гапи тоғри экан, ўқишга кириш қийин, фақат таниш-билиш бўларкан-да, деб умуман санъатдан кўнглим қолди. Қайтиб келмайман шу институтга дедим.
“Ҳарбийликка қизиққаним учун биттаси қўриқчиликка ишга жойлаштириб қўйган”
— Ҳарбий бўлишга қарор қилдим, армияга кетишга ҳаракатни бошладим. Армияга ҳам биринчи йили боролмаганман, “қон босиминг бор экан”, деб ўтказишмаган. Аслида қон босимим йўқ эди, у ерда ҳам таниш-билишчилик бор экан. Хуллас, армияга кетолмадим, сочимни кал қилиб олдириб қўйганман, ҳаммага “армияга кетяпман” деб айтиб қўйганман, ҳамма “Сен қачон кетасан” деб сўраб қўяди. Охиргисида йиғлаб оёгига ёпишиб олганман, “Олиб кетмасангиз бўлмайди” деганимда, “Йўқ, қон босим билан тўғри келмайди” деган. Хуллас ўша йили армияга ҳам бора олмаганман.
Ҳарбийликка қизиққаним учун биттаси қўриқчиликка ишга жойлаштириб қўйган. Тўйтепага кетишда, Қорасувда катта пахта заводида қўриқчи бўлиб ишлаганман. Зўр ишлаганман, роса ўзимни кўрсатганман. Ўғирликлар бўларди, мен ҳаммасини ушлардим. Ёш бола бўлганман, лекин ўғирлик бўлса қўрқмасдан ушлардим. “Сенинг киминг бор, нега ҳеч кимдан қўрқмайсан” дейишарди. “Нега ўғирлайди? Қўймайман” дердим. Кўп жангари кинолар кўрардим, кейин заводда ҳамма нарсага синчиклаб қараб юрардим, “ҳозир шу ерда ўғрилик бўлса керак”, деган шубҳа бўларди ва ростдан ўғриларни ушлардим.
“Ўшанда ҳам армияга кетишимга менга санъат ёрдам берган”
— Кейин мени Тошкент шаҳрига, Пушкин метроси яқинида жойлашган тоза, яхши бинога олиб келишди, мен шу ерда қўриқчилик қилишни бошладим. Орадан вақт ўтиб, кейинги армияга ҳужжат топшириш даври яқинлашди. Бордим, ҳамма жойим соғлом чиқди. Умуман кутилмаган иш содир бўлган. Мен Фарғонада десантчиликка боришни хоҳлаб юрардим, Миллий гвардияга бўйим етмасди. Кейин мени ўша Фарғонадаги хизмат ходими ёнига чақирди, “Сен менга юр. Санъатда ўқиганмисан?” деди. “Ҳа” дея жавоб бердим. “Бирорта шеърми монологми айтиб бер” деди. Oneгин монологини билардим, айтиб берганман. “Бўлди. Мен билан кетасан” деган. Ўшанда ҳам армияга кетишимга менга санъат ёрдам берган.
Ҳарбий хизматга бордим. Мени олиб кетган одам ўша ҳарбий қисмдаги маданият бўлими раҳбари экан. “Сен менинг аскарим бўласан, шу ерда юргин. Барабан чалишни биласанми?” деди. “Йўқ, билмайман” дедим. “Чаласан, ўрган” деди. “Бўпти” деб қизиқишда ўрганишни бошладим. Баъзида “нега яна санъатга аралашяпман”, деган савол ҳам пайдо бўларди. Хуллас, барабан чалишни ўргандим. Армияда мени нарядларга кам қўярди, чунки мен барабан чалишга чиқиб туришим керак. Командирларимга “Агар нарядга қўйсанг, ўзинг чаласан” деб айтган.
Саф ўтганда мен барабан чалиб турардим. “Нимага бу нарядга тушмайди” деб ҳамма солдатлар мени ёмон кўрарди. Кейин унга нарядга мен ҳам тушишим кераклигини, солдатларга ёрдам беришим кераклигимни тушунтирдим. Хўп дейишди, кейин нарядларга ҳам тушдим, посбон ҳам бўлдим, ҳаммасида турдим.
Округда “ҚВЗ” ўтказиладиган бўлди, менга қатнашишим кераклигини, жамоа тузиб режиссёрлик қилишимни айтишди. Ўшанда бутун водий бўйича ўтказилган, биз иккинчи ўринни олганмиз.
“Акамга ҳужжатларимда камчилик бор экан, эртага топшираман деб баҳона қилдим ва эртаси куни санъатга бориб ҳужжат топширдим”
— Ҳарбийликка қолиш учун ҳаракат қилиб, тестлар топшириб юрган пайтим, кетишимга оз қолган, Навоийхонлик мусобақаси ўтказилиши керак экан. Шунга қатнашишимни, агар ютолмасам, ҳарбий имтиёздан қуруқ қолишимни таъкидлашди. Юцам ҳарбий имтиёз берилади. Имтиёзни олиб ҳарбий ўқув юртларига топшириб, фаолиятимни ҳарбийликда давом эттиришни режалаштираётгандим. Ухламасдан тайёрланиб, биринчи ўринни олганмиз. Телевизор олиб келганмиз, ҳалиям менинг номимда турибди. Ўзимнинг балим ҳам етган, лекин ростан ҳам менга имтиёз беришди. Улар сўзининг устидан чиқишди.
Армиядан имтиёзни олиб келдим. Акам “Сен санъатга топширмайсан. Навоийга кончиликка ёки нефть-газга топшир. Жиддий иш билан шуғуллан. Нима қиласан санъатни? Шунча қийналиб келиб, яна санъатга топширасанми?” деди. “Бўпти” деб Жаҳон тиллари университетига бордим. Боряпман, лекин ҳужжатимни топширгим келмаяпти. Нимадир йўл қўймаяпти. Акамга ҳужжатларимда камчилик бор экан, эртага топшираман деб баҳона қилдим ва эртаси куни санъатга бориб ҳужжат топширдим.
Армияга кетишимга ҳам санъат ёрдам берди, у ердан имтиёз олишимга ҳам санъатнинг кўмаги бўлди. Нимадир тортди. “Бор-э деб”, барибир санъатга топширдим. Икки-уч кун ўтиб уйдагиларга айтдим, улар уришишди, “Сенга гап таъсир қилмас экан, шунча йил топширдинг, кўрдинг, бўлмади-ку” дейишди.
Имтиҳонга кирдим, ижодийнинг жавоби чиқди, бу сафар ижодий имтиҳонга 5 балл қўйилган. Кейин ўзимга ўзим савол бердим: “Нима бўляпти? Мен шунчалик қобилиятсизманми? Ногиронманми ёки?”. Жирттак болачалар 75 балл деб югуриб чиқиб кетишяпти. Нима бўлаётганига ҳайронман. Уйдагиларга айтсам, “Ўл, баттар бўл” дейишди. Кейин “нима бўлса бўлди”, деб тестга кирдим, яхши ечдим, грант бўлишимга 4 балл етмай қолди. Лекин армияга борганим ўшанда иш берганда, контрактнинг бир қисмини “Камолот” тўлаб берарди.
Маълумот учун, Бобур Мансуров 1992 йилда Сирдарё вилояти Ховос туманида дунёга келган. Ўзбекистон санъат ва маданият институтида таҳсил олган. Режиссёр сифатида 60 қисмдан иборат “Орзулар палатаси” деб номланган сериални суратга олган. Бугунги кунда Instagram тармоғида 1 миллиондан ортиқ кузатувчиси бор.
Батафсил репортажни қуйида томоша қилишингиз мумкин.
Изоҳ (0)