Шамсутдин Рихсиев, мана 30 йилдан ошиқ вақт ўтибдики, миниатюрачи рассом сифатида Абулқосим мадрасасида ижод қилиб келмоқда. Республика бўйлаб кўплаб шогирдларни етиштириб чиқарган маҳоратли устоз сифатида бугунги кунда ҳам ёшларга касб сирларини эринмасдан ўргатишдан чарчамайди. Шамсиддин Рихсиев асарларида бой фантазия олами, нозик дид, ўзига хос услубни пайқаш мумкин. Қандай буюмга битилган бўлмасин, асарларининг ҳеч бир қаҳрамони томошабинга тик боқмайди. Балки шунинг учундир, меҳнат маҳсулини кузатган инсон борки, улардаги тасвирларнинг нақадар табиийлигини пайқамаслиги мумкин эмас.
Қаҳрамонимиз 1958 йилда Тошкент шаҳрида дунёга келган. Етук мўйқалам соҳибининг профессионал фаолияти 1981 йилда Тошкент педагогика институтининг график санъат бўлимини битириб чиққанидан сўнг бошланган.
«Дадамнинг ҳам озгина шу санъатдан хабарлари бо‘лган, чинни заводида гул фабрикасида уста бо‘либ ишлаб келганлар. Уларнинг олдиларига чиқиб, бир қанча рассомлар билан учрашиб, шогирд бўлиб, қизиқиб, бешта ўғилдан биргина менга шу рассомчилик касби билан шуғулланиш насиб қилди. Қолган ака-укаларим ўзларига ма‘қул келган касб билан шуғулланиб, йўлларини топиб кетишди.»
Моҳир устанинг ушбу фикрлари бир неча йиллик халқаро тажрибаси асосида ётган кузатувларига бориб тақалади. Шамсутдин Рихсиевнинг илк шахсий кўргазмаси 1996 йилда Германиянинг Берлин шаҳрида ташкил этилган.
Давлат арбоби ва саркарда Амир Темурнинг 660 йиллик юбилейига бағишланган АҚШдаги кўргазмада қаҳрамонимиз иккинчи ўрин учун соврин билан тақдирланган. Франция, Италия, Нидерландия, Россиядаги вернисажлар қатнашчиси ҳисобланади. Унинг асарлари Ганновердаги (Германия) Expo-2000 Жаҳон кўргазмасида, Берлиндаги вернисажда намойиш этилган.
2002 йилда бир неча Турк шаҳарларида, ўша йили Германиянинг Триeр шаҳрида шахсий кўргазмаси ўтказилган.
Ижод олами
«Мен, асосан, матода миниатюра чизаман. Ипакда, эски қоғозда ҳам яратган ижод намуналарим бор, терига чизиш амалиётини эса ўзимиз бошлаганмиз Ўзбекистонда. Намуналаримизни туристлардан ташқари, юқори ташкилотларнинг вакиллари албатта, келган меҳмонларга ҳам совг‘а қилишади.
Чизган асарларимни кўриб айнан менга тегишли эканлигини айтса бўлади. Ўз услубим бор. Ижодимда, кўз қарашларини объектга қаратмайман. Одамга тўғри қарамайди. Тик қараса композициянинг мазмунига таъсир қилади. Картина ўз ҳаёти билан яшасин, дейман. Томошабин шунда иккиланмасдан томоша қилади».
Касбга муҳаббат
«Агар 30 йил аввал бошқа касбни таклиф қилишганида ҳам йўқ, деган бўлар эдим. Бу нарсани тасаввур қила олмайман. Молиявий томондан қийинчилик бўлган пайтларда ҳам касбимни ташлаб юборишни тасаввур қила олмаганман. Қийналганимда бошқа иш билан шуғуллансам ҳам ижодни ташлаб қўймас эдим. Айрим пайтларда шу керакми менга, деган савол беради инсон ўзига. Йўқ, бу керак, деб қабул қилганман ўзим учун. Агар бу санъатда мен ишламасам, эртага бошқаси ишламаса, шогирдларимга нима деб жавоб бераман, деб савол қўярдим ўзимга. Шунинг ўзи кифоя қилар эди».
Реклама ҳуқуқи асосида.
Изоҳ (0)