O‘zbekiston xalq artisti Mahmud Namozov “Chotki TV” YouTube-kanaliga intervyu berdi. Intervyu davomida xonanda bir necha yil avval farzand dog‘ini ko‘rgani haqida iztirob bilan so‘zlab berdi.
“Bu voqea Toshkentga endi kelganimda yuz bergan. Surxonda o‘ziga yarasha obro‘-e’tiborga ega edim. Toshkentga kelib, katta qozonda ham qaynab ko‘raylik deb, shu yerga kelganmiz va jarga qulab ketganmiz. Hech kim bizga yordam bera olmagan. Oldin bizga yordam beramiz, degan odamlar sekin o‘zlaridan chetlashtirgan. Ikki o‘g‘lim Uspenskiy nomidagi musiqa maktab-internatida o‘qirdi. olti kun o‘qish, bir kun uyga dam olishga kelardi. Katta o‘g‘lim 14, ikkinchim 12 yosh. Kattam barabanda, ikkinchim violonchelda o‘qiydi. Qishki ta’tilda uyga kelganida kichkinam faqat yotib uxlaydi. Biz uning nega buncha ko‘p uxlashini tushuna olmaymiz. Keyin bilsak, u gepatitning og‘ir formasiga chalingan ekan. Bilmay qolibmiz. U yoq, bu yoqqa ko‘rsatgunimizcha, 5-10 kun ichida bola ko‘z o‘ngimizda o‘lib qoldi. Hech narsa qila olmay qoldik. Endi u paytdagi dod-voyni ko‘rsangiz edi, ahvolimiz juda abgor edi. Pulim, imkoniyatim bor, lekin hech narsa yordam bera olmadi. O‘sha paytda prezidentga qaraydigan shifokor ham kelib ko‘rib, kech qolganimizni aytdi. Sariq kasalning og‘ir formasiga uchragan ekan, bolamiz qo‘limizda jon berdi. Surxondaryoga qo‘yib kelishimiz kerak. Shunaqa qalin qor yog‘gan, tizza bo‘yi keladi. Uch mashinaga bo‘linib, yo‘lga chiqdik. Yo‘llar yaxmalak, yurib bo‘lmaydi. Soatiga 20-30 kilometr tezlikda yuryapmiz. Haydovchilar charchab, holdan toyib qoldi. O‘g‘lim mening mashinamda. Haydovchilar choy ichishga tushib ketdi. Tasavvur qiling, mashinada o‘tiribsiz, tushirilgan old o‘rindiqda bolangizning tanasi yotibdi. Shu paytda Toshkentga borib, nima topdim, degan o‘ylar o‘tgan xayolimdan. Shuning uchun keldimmi, deganman”, — deya hikoya qiladi Mahmud Namozov.
Xonandaning aytishicha, farzandining o‘limidan so‘ng u qattiq tushkunlikka tushib qolgan.
“Toshkentga qaytib, o‘g‘limning yettisini berdik. O‘sha paytda hayot to‘xtab qolgandek bo‘ldi. Ikki-uch kun uyda faqat yotganman. Ayolim o‘shanda tug‘ruqxonada ishlardi. U ishga chiqib ketdi. Bir kuni u ishdan keldi-da, qachongacha yotasiz, bo‘ldi endi, qolganlariga umr bersin, dedi. Aslida, u mendan ko‘proq kuyishi kerak, lekin u menga dalda bo‘lgan. Bu voqeani eslashni ham xohlamayman. Hozir eslayotganim — boshingizdan o‘tkazganingizni kimgadir aytsangiz, unga foydasi tegishi mumkin. Kimdir otasini yo‘qotadi, kimdir pulini, kimningdir uyi yonib ketadi, hayotda yo‘qotishlar bo‘ladi, lekin bu degani hayot tugadi, degani emas, Allohning ishiga hech qachon shak keltirish kerak emas. Hayot sinovlaridan munosib o‘tsakkina, ularning orqasidan bizga mukofot beriladi”, — deydi xonanda.
Izoh (0)