“Sangzor.uz” nashri Sharof Rashidovga bag‘ishlangan “Faxr tuyg‘usi yoki buyuk sulola” nomli maqolani taqdim etdi.
Xotiralar ona tili va adabiyot fani o‘qituvchisi Komila Abduraimova tilidan hikoya qilinadi.
Sulola... Bu so‘z zamirida katta ma’no-mazmun bor. Jizzaxning “Sovungarlik” mahallasida “Halil to‘pi” deb nom olgan aka-ukalar yashagan. Halil boboning yetti nafar o‘g‘illari bo‘lgan. Ular: Soat, Rashid, Xolmat, Rasul, Qo‘shoq, Zuhur va Hidir bobolar. Aka-ukalar nihoyatda inoq, mehnatkash insonlar bo‘lgan. Shu bois ularning farzandlari o‘qimishli, ziyoli va xalqqa nafi tegadigan insonlar bo‘lib yetishgan.
Soat boboning farzandi Mahkam Soatov texnika fanlari nomzodi edi. Rashid boboning farzandlari Sharof Rashidov atoqli davlat arbobi va yozuvchi, Sahob Rashidov huquqshunos olim, Asil Rashidov adabiyotshunos, Nosir Rashidov texnika fanlari doktori, akademik, Xolmat boboning farzandlari Tursunboy Xolmatov O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan o‘qituvchi (men u insonning qizi ekanimdan butun umr faxrlanib kelyapman), Rasul boboning farzandlari Asad Rasulov va Qobiljon Rasulov xalq maorifi a’lochilari, Qo‘shoq boboning farzandi Nizom Qo‘shoqov O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan o‘qituvchi, Zuhur boboning o‘g‘li Turob Zuhurov O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan o‘qituvchi, ziyolilar bo‘lib yetishdi. Bunday sulola bilan faxrlanmay bo‘ladimi?
Soat boboning o‘g‘illari Mahkam Soatovning rafiqasi Xayriniso Soatova Sharof Rashidov bilan bir necha bor uchrashganini xotirlab shunday deydi:
—Men Soat boboning o‘g‘liga 1960-yilda turmushga chiqdim. Toshkentda yashab ishladik. O‘sha davrlarda biz uchun Sharof Rashidov oilasi ibrat edi. Har gal ularnikiga borganimizda bir-biriga bo‘lgan hurmatini va farzandlar tarbiyasini ko‘rib havasimiz kelardi. Biz ham ulardek bo‘lishga intilar edik. Esimda, biz Sharof Rashidovning 50 yillik yubileyida bo‘lganimizda qarindoshlardan biri u kishining turmush o‘rtog‘i Xursand oyidan so‘radi:
—Biz Sharof akaning tug‘ilgan kunlarini bilamiz, lekin sizning tug‘ilgan kuningizni bilmaymiz.Xursand oyim shunday javob berdi:
—Sharof akangiz bilan yashagan har bir kunimni tug‘ilgan kunim deb bilaman.
1955-yilda Sharof Rashidov xizmat safaridan Toshkentga qaytib kelganida qadrdon dugonalarni uchratadi. O‘shanda ularga bag‘ishlab “Dugonalar bormisiz, omonmisiz?” deb nomlangan she’rni yozadi. Xushovoz xonanda Saodat Qobulova qo‘shiqni maromiga yetkazib ijro etadi.
— Dam olish kunlari uylariga borganimizda Xursand oyim qaynonam Xosiyat onani quchoq ochib kutib olar edi, — deya so‘zini davom ettiradi suhbatdoshim. “Keling dugona, sizni ko‘rsam ayamni ko‘rganday bo‘laman” derdi.
Men qaynonamdan “Sizni nega u kishi dugona deydi?” deb so‘raganimda “Ovsinlar juda inoq yashar edik, bir-birimizni dugona deb chaqirar edik. Sharofjon shuning uchun onasidan eshitib qolgan bu so‘zni ardoqlab bizga shunday murojaat qiladi” dedi.
1962-yilda biz o‘g‘il farzand ko‘rdik. O‘shanda Mahkam akam Sharof Rashidovnikiga borgan. Xonadon sohibi “O‘g‘lingning otini Anvar deb qo‘ygin. Men kuni kecha ‘Qudratli to‘lqin‘ nomli asarimni tugatdim. Undagi bosh qahramonning ismi Anvar”, deb o‘g‘limizning ismini Anvar deb qo‘yib berganlar. Yillar o‘tib Anvarjon ulg‘aydi, u ham o‘g‘il ko‘rdi. Nabiramizning ismini Sharof akaning xotirasi uchun Sharofjon deb qo‘ydik. Niyatimiz, Sharof Rashidovning hayoti davom etsin.
O‘chmas xotiralarni onamdan, yaqin qarindosh-urug‘lardan juda ko‘p eshitaman, tinglab xulosa chiqaraman. Bobolarimning soddadilligi, kamtarligi, xalq xizmati uchun jon-dili bilan xizmat qilgani to‘g‘risida maktabda shogirdlarimga, uyda farzandlarim va nabiralarimga so‘zlab berishdan charchamayman.
Izoh (0)