Кўплаб режиссёрлар актёрларнинг саҳнадаги импровизациясига қаршилик қилмайди. Баъзи фильмлар ҳатто кўплаб актёрлик импровизациялари туфайли томошабинлар ёдида қолади. Улардан баъзилари картиналарга ўзгача жозиба бағишлайди ва энг эсда қоларли эпизодлардан бирига айланади.
“Омадли жентлменлар” (1971)
Қорда машқ қилишган саҳнани “Омадли жентлменлар”даги энг эсда қоларли кадрлардан бири деб аташ мумкин. Актёрлар шунчаки очиқ ҳавода машқ қилишлари тахмин қилинган. Аммо Савелий Крамаров Раднер Муратовга ҳазил қилади ва тўсатдан уни қор билан ишқалай бошлайди. У бор овози билан бақиради. Вицин кутилмаганда ташаббусни ўз қўлига олади, у ҳам Крамаровни қор билан сийлай бошлади. Натижада мазкур саҳна фильмда қолдирилади.
“Кавказ асираси ёки Шурикнинг янги саргузаштлари” (1967)
“Кавказ асираси ёки Шурикнинг янги саргузаштлари” фильми ҳақиқий иборалар хазинасидир. Қўрқоқ (Георгий Вицин) пиводан бир қултум ютиб: “Ҳаёт, мен сизларга айтсам, яхши!”, деган саҳнани ҳамма эслайди. Аммо ҳеч ким Довдир (Юрий Никулин) ҳамкасбининг сўзларини давом этишини кутмаган эди: “Яхши яшаш ундан ҳам яхши” деган жумла импровизация бўлган.
“Мимино” (1978)
“Мимино” фильмининг энг эсда қоларли эпизодлари орасида Фрунзик Мкртчян қаҳрамонининг суд залида гувоҳлик берган саҳнадир. Бу ерда актёр деярли барча гапларини ўзи ўйлаб топган. Қуйидаги ёрқин иборалар унга тегишли: “Мен сизга битта ақлли гап айтаман, лекин хафа бўлманг”, “Мен хохолаб кулиб юбордим!”.
“Иван Василевич касбини ўзгартирди” (1973)
“Иван Василевич касбини ўзгартиради” фильмида Юрий Яковлев магнитафондан Владимир Висоцкийнинг қўшиғини ҳаяжон билан тинглаган саҳна ҳам тасодифан суратга олинган. Актёр суратга олишлар орасидаги танаффусларда дам олади ва Вйсоцкийни қирол либосида тинглайди. Леонид Гайдайга унинг юз ифодаси шунчалик ёқадики, у ушбу лаҳзани суратга олишга ва келажакда бу эпизодни фильмда қолдиришга қарор қилади. Саройдаги зиёфат саҳнасини суратга олиш пайтида Яковлев тўсатдан ўрнидан туради ва “Ҳамма рақсга тушсин!” деб бақиради — бу ҳам актёрнинг импровизацияси бўлган.
“Автомобильдан сақланинг” (1966)
“Автомобильдан сақланинг” фильмидаги сўнгги саҳна жуда эсда қоларли чиққан. Аслида эса Иннокентий Смоктуновский режиссёр Элдар Рязановнинг “Стоп, кадр” буйруғини эшитмай қолган ва ролини ўйнашда давом этган. Натижада Юрий Деточкин шляпасини ечиб, жилмайган ҳолда троллейбуснинг олд ойнасидан севгилиси Любага қараб турган саҳна суратга олинган.
“Тақдир ҳазили ёки қушдек енгил бўлинг” (1975)
“Тақдир ҳазили ёки қушдек енгил бўлинг” фильмида Юрий Яковлевга тегишли кўплаб импровизациялар мавжуд. Улардан бирида Надянинг столига ўтириб, бирдан “Қандай жирканч ... Консерва балиғингиз бунчалик жирканч бўлмаса” дейди. Балиқ ҳақиқатан ҳам унчалик сифатли эмасди, шунинг учун актёр бу гапни ўзидан қўшиб айтади. Душга кирган Яковлев: “Иссиқ, жудаям иссиқ” деганида ҳам у ушбу саҳна суратга олинган киностудия павильонида иссиқ сув борлигидан чиндан ҳам ҳайратда қолганди.
“Энг жозибали ва латофатли” (1985)
Режиссёр Гералд Бежанов масъулиятсиз актёрларни ёқтирмасди. У Татьяна Василеванинг баъзида сўзларини ёдламасдан суратга олиш майдончасига келишидан норози эди. Бир куни Татьяна Василева сочини бошқа рангга бўяб келади. Василеванинг бундай бемаъни хатти-ҳаракати натижасида режиссёр микроинфаркт билан касалхонага ётқизилади ва бир ой даволанади. Актриса эса ўзи иштирок этган саҳналарини бош кийим кийган ҳолда тугатади.
“Бриллиант қўл” (1969)
Андрей Мироновни экспроматлар даҳоси деб аташган. “Бриллиант қўл” фильмида у жуда кўп импровизация қилган — “Хоним, сенёра, фрау, мисс, афсуски, ҳеч бундан нарса чиқмайди!” шулардан бири. Суратга олиш саҳналарининг бирида актёр пешонасидаги чёлкасини шунчалик нозик тарзда силтайдики, бу ҳаракат унинг фильмдаги “фишкаси”га айланади.
Изоҳ (0)