Севмаганга суйкалиш, жавобсиз севги ёки бир-бирига тўгри келмайдиган жуфтлик ҳаётини муқаддас ришта билан боғлаши инсон ҳаётини барбод қилиши мумкин. Бу тушкунлик, агрессия, аламзадалик ва ҳаётдан норозилик кабиларни келтириб чиқаради. Лекин шуни унутмаслик керакки, сизни севмайдиган, қадрламайдиган ҳеч бўлмаганда ҳурмат қилмайдиган инсон билан муносабатлар узоққа бормайди. Тўғри қарор қабул қилишга нима халақит қилади? Қуйида шу саволга жавоб бериб ўтамиз.
Имконни бой беришдан қўрқиш
Аксар инсонларнинг болаликдаги травмалари улар катта бўлганида ҳам безовта қилаверади. Оилада меҳр-муҳаббат кўрмаслик совуққонлик, меҳрни бошқалардан излашга сабабчи бўлиши мумкин. Кимдир яхши кўрса бўлди, у қандай бўлишидан қатъий назар деган тушунча пайдо бўлади. Натижада кўр-кўрона бошланган муносабат, икки томоннинг хайрихоҳ эмаслиги сабаб узоққа бормайди.
Ўзига бўлган ишончнинг пастлиги
Баъзан сизга жуфтингиздан ноҳақ гумон, туҳматлар ёғилади. Шундай бўлишига қарамай, «нимада хато қилдим» деб айбни ўзидан қидиради, одам. Шартта ўрнидан туриб, қадрини билиб кетишга қатъият етмайди. Бу эса ўзини яхши кўрмаслик белгиси. Хўрланишлар, азоблар турмуш муштидир, тўғри, лекин қачонгача? Шундан кейин ҳам ич-ичидан баҳоналар кутиш, ёлғонлигини билса-да, оқловларга ишонишни нима деб аташ мумкин? Муҳими инсон ўзига ўзи тўғри савол бериши ва жавобини ўзидан қидириши керак: сиз шунга муносибмисиз?
Бировни хафа қилишни истамаслик
Баъзан инсон кўнглига қулоқ тутиши, ўз манфаатларини бошқаларникидан устун қўя олиши керак. «Феъл-атвори бироз оғирроқ бўлса, баъзан менга қўл кўтарса ҳам нима қилибди. Муҳими яхши кўради-ку», деб ўйлаш катта хато. Умуман олганда инсон болалигида ўзига зарур меҳрни олмаган бўлса, зиддиятли, таҳқирловчи муносабатлардан воз кечиш қийин бўлади.
Умид қилиш
Инсон нима учундир умид қилишдан тўхтамайди, ўзгарар, яхшиланар деб ишонади ёки қатъий хулоса қилади: тақдирим шу. Лекин қуруқ умид ҳеч нарсани ўзгартирмайди, реал вазиятга баҳо бериш ва ундаги муаммога ечим топмаслик вазиятни қалтислашишига олиб келади.
Ёлғиз қолишдан қўрқиш
Хўрланишларга чидаш, яшашдан маъно қолмагандек туйилса-да, мажбур ҳаёт кечиришга сабаб ёлғиз қолишдан қўрқиш. Қўрқув асосида келажакка ишонч бўлмайди, севилмай қолишдан, «аравасини торта олмаслик»дан, эътиборсиз қолиш ва ҳаммасини янгидан бошлашга кўзи етмайди инсонни. Бу қўрқув бўлмаслиги учун инсонда ўзига бўлган ишонч шаклланиши керак. Унинг шаклланишида эса оила, тарбия, таълимнинг роли муҳим.
Кимга ҳам керагим бор деб ўйламанг. Сизнинг ўрнингиз ер шарида, ватанингизда, жамиятда ва оилада жуда муҳим. Сизни эса шу муҳимлигингизни биладиган инсон ёнингизда бўлиши керак, ўзингизни керакмасдек ҳис қилишингизга сабабчи бўладиган инсон эмас.
Изоҳ (0)