Ватан ҳимояси — юксак ишонч, улуғ саодат. Ватанни чинакам мард ўғлонлар қалқондек ҳимоя қилади. Ўзбек халқига яхши таниш бўлган машҳур эркаклар орасида ҳам ўзининг йигитлик бурчини сидқидилдан ўтаганларни учратиш мумкин. 14 январь — Ватан ҳимоячилари куни байрами муносабати билан уларнинг айримлари «Дарё» мухбири Миролим Исажонов билан суҳбатлашиб, муддатли ҳарбий хизмат давридаги онларини ёдга олди.
«Серқуёш юртимизнинг қадри жуда билинган»
Бекзод МУҲАMMAДКАРИМОВ, Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган артист:
— Собиқ Иттифоқ даврида, яъни 1985—1986 йилларда Россия Федерациясининг Брянск ўрмонларида ҳарбий хизматни ўтаганман. Айни куч-қувватга тўлган, қоним қайнаган ўсмирлик давримнинг бир йили умр дафтаримга ўзига хос хотираларни муҳрлаган. Совуқ ўлкада хизматда бўлганлигим учун ўзига яраша қийинчиликларни ҳам бошдан кечирганман. Ўшанда серқуёш юртимизнинг қадри жуда билинган. Ўзим тенги турли миллат вакиллари билан гоҳ уришиб, гоҳ ярашиб, аҳил-иноқликда хизмат қилганмиз. Жисмонан янада бақувват бўлиш ниятида ҳарбий илмларни ўрганишга астойдил интилганимиз ҳам ҳеч эсимдан чиқмайди. Йигитлик бурчимни ўтаган давримда алоқа қисмларида хизмат қилганман ва лейтенант унвонини олишга муяссар бўлганман. Мен билан бирга йигитлик бурчини ўтаган ўзбекистонлик йигитларнинг икки, уч нафари билан имкон қадар учрашиб туришни сира канда қилмаймиз.
Йигит киши хизмат даврида яқинлари, оиласидан бироз узоқда яшаб, мусофирчилик нима эканлигини қисман англаб етади. Барча қийинчиликларни сабр билан ўзи енгиб ўтишни, муаммоларни ўзи ҳал қилишни, турли вазиятлардан қандай чиқиб кетишни ўрганади. Бир сўз билан айтганда, ҳар жиҳатдан тобланиб, пишади. Ҳарбий хизматга борган йигит билан бормаганнинг орасида жуда катта фарқ мавжудлиги яққол сезилиб туради.
«Чучварани хом санаганман»
Шароф МУҚИМОВ, хонанда ва актёр:
— Институтда таҳсил олиш ва ижод билан бандлигим сабабли йигитлик бурчимни кечроқ адо этганман. 2009 йилнинг февраль ойида барча ишларимни вақтинчалик бир четга суриб, Чирчиқдаги ҳарбий қисмга хизматга бордим. Хизматдошларим укам тенги йигитлар бўлгани боис менга ажабланиб қарашди. «Санъаткорларнинг ҳам ҳарбий хизматга бориши шарт экан-да», деган сўзлар ҳам қулоғимга чалинди.
Бошида мен сингари ижодкорларга эркинлик, шароит яратиб беришади, деган ният ва ишонч билан бир нечта тўй ҳамда концертлардан буюртма ҳам олганман. Бироқ, командирларнинг қатъий рад жавоби, тартиб-интизом барча учун тенглигини эшитгач, чучварани хом санаганимни тушуниб етганман (кулади). Мана орадан ўн йил ўтса ҳамки, ҳанузгача командирларимиз, сафдошларимиз билан хабарлашиб, бир-биримизнинг яхши кунларимизда хизмат қилиб келаяпмиз.
«Армия ҳаётига тез кўникканман»
Фазлиддин ҒОЙИБНАЗАРОВ, бокс бўйича Рио Олимпиадаси чемпиони:
— Ўтган йилнинг январида пойтахтимиздаги ҳарбий қисмларнинг бирида сафарбарлик чақируви резерви баталёнида ҳарбий хизматни ўтаган даврим чиндан ҳам бир умрга татирлик сабоқ бўлган. Спорт мени чиниқтириб, иродамни мустаҳкамлагани боис ҳарбий ҳаётга тезда кўникканман. Келгусида оиласи, рўзғори, ўз хатти-ҳаракатларини тўғри идора этиб, жамиятда ҳам, фаолиятида ҳам ўз ўрнини топиш учун йигитларга армия кўп таълим-тарбия бераркан.
Дала-ўқув майдонида жанговар қуролдан ўқ узганим сира ёдимдан чиқмайди. Ёшим каттароқ бўлгани учунми ёки боксчи бўлиб, нисбатан танилганимданми, командирларимиз ўқ узиш машғулотларида сафдошларимга далда беришимни таъкидлаб туришарди. Энди, тасаввур қилаверинг, биринчи марта нишонни пойлаётган йигитлар. Мен ҳам бунгача қўлимда қурол тутмаганман. Сафдошларимга «Дадил бўлинглар, нишонга теккизишингиз шарт», дея далда берардим. Қуролдан ўқ узган пайтимдаги ҳис-ҳаяжонимни асло таърифлай олмайман.
«Армияга бормаслик — йигит учун фожиа»
Миролим ҚИЛИЧЕВ, актёр ва режиссёр:
— 2014 йилнинг август ойида Навоий шаҳридаги ҳарбий қисмларнинг бирида йигитлик бурчимни ўтаганман. «Жасур» фильмидаги ролим озми-кўпми мени халққа танитганлиги боис барча сафдошларим асл исмимни айтмай, Жасур дея мурожаат қилишарди. Халқимиз санъатни жудаям яхши кўришига ўша ерда ҳам яна бир бор амин бўлганман. Айниқса, командирлар кечқурун барча ҳарбийлар уйқуга ётгач, мени ёнларига чақириб, суҳбатлашишар, ижодимга қизиқишарди. Акмал, Нурали исмли сержантларимиз билан мириқиб суҳбат қурганларимизни ҳалигача ёдга оламан. Ҳарбий хизматда бироз бўш қолган пайтларимизда оддий ҳарбийлар ҳамда офицерлар мен билан бирга эсдалик учун суратга тушишарди.
Ҳар бир инсон ҳаётида пасту баландликлар бўлишини барчамиз яхши биламиз. Хизмат қилган вақтимда йигит киши ҳаётидаги катта бир чуқурликни ҳарбий хизматдаги ҳақиқий ҳаёт тўлдиришини тушуниб, англаб етганман. Армияга бориш ҳар бир йигитнинг орзуси бўлиши ва унга албатта, етишга интилиши керак. Тўғри, айрим сабабларга кўра кимлардир йигитлик бурчини бажара олмаслиги мумкин. Аммо имконияти бўла туриб, турли баҳоналар билан хизматга бормаслик бу эр йигит учун фожиа, деб биламан.
Изоҳ (0)