«Azon.uz» ахборот-таҳлилий порталида саҳобаларнинг бизга ибрат бўлувчи хусусиятлари ҳақида ҳикоя қилинди.
Халифа Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу Ҳимс аҳлидан уларга байтулмолдан ўз улушларини бериш учун фақир-мискинлар исмларини ёзиб юборишларини талаб қилди.
Фақир-мискинлар исмлари ёзилган мактуб етиб келгач, унда Ҳимс ҳокими (Саъид ибн Омир) исми ҳам борлигидан ҳайрон бўлиб қолди.
Бу қандай бўлди, Ҳимс ҳокими бўла туриб, мискинлар сафида бўлса-я?!
Халифа Ҳимс аҳлларидан буни сабабини сўради ва улар волий ўз улуши бўлмиш барча нарсаларини фақир-мискинларга инфоқ қилишини, «Нима ҳам қилардим, мен улар учун Аллоҳ ҳузурида жавобгарман!» деб сўзлашини айтишди.
Халифа улардан:
– Ҳокимнинг бирон айби борми, – дея сўради.
Улар:
– Учта айби бор: Зуҳо вақтигача бизнинг олдимизга чиқмайди. Кечалари уни ҳеч ҳам кўрмаймиз. Ҳафтада бир кун биздан беркиниб олади, – дейишди.
Халифа Саъид ибн Омир (Ҳимс ҳокими)дан бу ҳақида сўраганида, шундай жавоб берди:
– Айтганлари тўғри, аммо бунинг сабаблари бор.
Чошгоҳгача уларга кўринмаслигим сабаби, аҳли оилам хизматлари билан машғул бўламан. Менинг хизматкорим йўқ, аёлим эса бетоб.
Кечалари уларга кўринмаслигим сабаби эса, мен кундузни халқ ҳожатлари адосига, тунни эса Роббим ибодатига ажратганман.
Ҳафтада бир кун кўринмаслигим сабаби шуки, ўша куни кийимларимни ювиб, қуришини кутиб ўтираман. Чунки, менинг кийишга бошқа кийимим йўқ.
Саъид ибн Омир розияллоҳу анҳунинг жавобини эшитган халифа, мўминлар амири Умар розияллоҳу анҳу йиғлаб юбордилар.
Саҳобалар розияллоҳу анҳумдан Аллоҳ рози бўлсин!
Улар тирик Қуръон эдилар. Улар ҳар бир ишда Аллоҳ таоло ризосини исташар, Қиёмат кунги савол-жавоб масъулиятидан қўрқишар эди.
Амирул мўминин шаҳар ва вилоятлардаги мискин-фақирларга закот, фитр каби садақотларни адоси учун сўраб туриши, волий-ҳокимнинг барча улушларини камбағалларга тарқатиши биз учун ибратдир.
Ҳокимнинг айби бор экан. Бу шундай айблар эканки, айблар тафтиш қилинса, жавобидан қалблар ларзага келади.
Бир жойнинг энг катта мансабдорининг хизматкори йўқ, кийимларини ўзи ювади, касал аёлига ўзи қарайди. Кундузлари халқ учун куйиб-ёнса, кечалари Робби ибодатида қоим бўлади.
Биргина уст-бош кийими бор, уни ҳам ўзи ювиб, қуришини пойлаб ўтиради. Чунки, қалбида Ҳақ таолодан қўрқув бор. Аллоҳ олдида халқ масъулиятига жавоб беришига ишонади.
Ўзини эмас, халқини бой қилишни, ўзининг эмас, фақир-мискинларнинг яхши яшашини истайди.
Ишлар кўплиги у учун баҳона эмас. Кечаси Ҳаққа ибодатини канда қилмайди. Маломатчининг маломатига асло парво қилмайди.
Қани эди бизлар ҳам шундай бўлолсак эди.
Бизлар пул йиғишга, мансабдан манфаатланишга, фақир-мискин ҳолидан етарли хабар олиш, ёрдам қилишга бепарво бўлишга мубтало бўлдик.
Аллоҳ ҳолимизни Ўзи ислоҳ қилсин. Саҳобалардан Ўзи рози бўлсин.
Улар феъллари билан феълланиш, ишларини ўзимизга ибрат қилиш, фақир-мискинларга меҳрибон ёрдамчи бўлиш, охират жилосини дунё тумтароқларидан устун қўйиш насиб қилсин!
Суннатуллоҳ Абдулбосит
Изоҳ (0)